“Ρίφενσταλ: Στην καρδιά του Γ’ Ράιχ”: Ένα ντοκιμαντέρ για το ξεπούλημα στην εξουσία

Όπως και στην ταινία “Μεφίστο” (1981) δεν μπορείς να πουλάς την ψυχή σου στο διάβολο και να περιμένεις μετά να σε μεταχειριστεί ευγενικά ως εάν να ήτο Άγγελος Φωτός. Και δεν λέω ότι συνήθως οι αυθεντικοί, ρηξικέλευθοι, πρωτοπόροι δημιουργοί “πεθαίνουν στην ψάθα”.

Υπάρχουν κι ενδιάμεσες αποχρώσεις στο καλλιτεχνικό φάσμα. Ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο, ακόμα κι όταν είναι ασπρόμαυρα, όπως στην περίπτωση τής ευνοούμενης τού Χίτλερ και της σκυλοπαρέας του, τής αιωνόβιας Λένι Ρίφενσταλ που πέθανε αμετανόητη πιστεύοντας στο ναζιστικό αφήγημα για την καθαρότητα τής φυλής και την αρμονική ωραιότητα των αρίων…

Αντικειμενικό ντοκιμαντέρ, δείχνει την εσωτερική πάλη τής διαβολικής αντιηρωίδας με τη συνείδησή της. Προσπαθεί κάθε στιγμή να ακυρώσει την Α-Λήθεια, δεν δέχεται τη συνενοχή της, δεν μετανοεί έμπρακτα… Ακόμα κι οι φωτογραφικές της αποστολές στο Σουδάν έχουν ένα σαφή σεξουαλικό ερωτικό σωματογραφικό προσανατολισμό… Είναι μια γυναίκα αφιονισμένη με το αντρικό σώμα και φαντασιώνεται ότι το ίδιο έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι… Προβάλλει, όπως όλοι οι ναζί, στην Ιστορία το δικό της διεστραμμένο ομοίωμα και το λατρεύει ως είδωλο, ως υπερτάτη θεότητα.

Η ίδια βέβαια γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν μέσα από αυτή την ταινία: τα διαβολικά κόκκινα μάτια της (που προδίδουν τη συστηματική χρόνια χρήση τοξικών ουσιών) οι κινήσεις της, η γλώσσα τού σώματος, η υποκρισία της, είναι τόσο καλά αποτυπωμένα στη μεγάλη οθόνη, που δεν ξεγελάει καμία και κανέναν.

Ας το δουν κάποιες και κάποιοι “πνευματικοί άνθρωποι” που είναι πανέτοιμοι κάθε στιγμή να ξεπουλήσουν τα ιερά και όσια τής ψυχής τους για λίγα γραμμάρια ζητιανεμένης δόξας. Εάν είναι να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στα ιστορικά εγκλήματα, καλύτερα να πάμε σαν τον Ρεμπώ στην Αφρική, όχι όπως εκείνος, αλλά για να καλλιεργήσουμε την έρημο και να την μετατρέψουμε σε επίγειο παράδεισο. Χωρίς καλοσύνη, χωρίς κοινωφελές πρόσημο, χωρίς ευαγείς στόχους, το μόνο που απομένει είναι κόκκινα μάτια και μαυρισμένα πλεμόνια, σκληρές καρδιές κι αποστεωμένες ψυχές. Να μας λείπει τέτοια κατάντια.

Ανθρωπιά επιτέλους! Χωρίς αγώνα υπέρ αδυνάμων, χωρίς έγνοια για τους μη προνομιούχους, χωρίς προστασία των αμάχων, δεν υπάρχει μήτε αληθής Τέχνη μήτε Φιλοσοφία μήτε Ποίηση. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, αριβισμός, ανηθικότητα, αποκτήνωση… Η καινούργια Αναγέννηση τού Ανθρώπινου Πολιτισμού θα έρθει μέσα από καλοκάγαθους πνευματικούς δημιουργούς. Οι άλλες/άλλοι ας εισπράττουν τα τριάκοντα αργύρια τής προδοσίας τους κι ας έχουν το τέλος όλων των προδοτών. Νέμεσις, Φάος σκληρό για τους οφθαλμούς των αδικοπραγούντων… Γιατί υπάρχει Θεός και βλέπει. Πανεπόπτης Οφθαλμός Ός τα πάνθ’ ορά…

Έστιν Δίκης Οφθαλμός. Είτε τους αρέσει είτε όχι. Είτε πάλεψαν να σκοτώσουν κάθε έννοια υπερβατικού είτε καπηλεύτηκαν τις προαιώνιες αλήθειες και το Άγραφο Δίκαιο, που υπερασπίζεται η σοφόκλεια Αντιγόνη. Η νεαρή έφηβη πριγκίπισσα δεν διστάζει να θυσιάσει την ίδια τη ζωή της για να θριαμβεύσει η Δικαιοσύνη. Η Ρίφενσταλ τι άλλοθι είχε; Τα διαμάντια και την προβολή; Έλεος κοντόθωροι άνθρωποι! Όταν καίγεται η Γη θα καεί με μαθηματική ακρίβεια και το σπίτι σας. Δεν θα μπορείτε να ανασάνετε. Δεν σας νοιάζει; Είστε αυτοκτονικοί; Κι εμείς τι σας φταίμε;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Σωκρατικά…

“Ρίφενσταλ: Στην καρδιά του Γ’ Ράιχ”

2024
Έγχρ. – Α/Μ
Διάρκεια: 115′
3,5
Ντοκιμαντέρ
Γερμανική

Ποιες ήταν τελικά οι περίπλοκες και αμφιλεγόμενες σχέσεις της σκηνοθέτριας Λένι Ρίφενσταλ (Η Δύναμη της Θέλησης) με το ναζιστικό καθεστώς;

Σκηνοθεσία:
Άντρες Βέγιελ