“Τα φτερά του έρωτα”: Μία ταινία-ποίημα για τη ζωή
12/09/2024
Στην παραισθητική δεκαετία 1980-1990 τής ψευδαισθητικής “Κοινωνίας τής Αφθονίας” (κατά Γκαλμπρέϊθ), αυτή η ταινία μου άλλαξε τη ζωή. Μόλις είχα απολυθεί από τον Στρατό (μετά από 21 μήνες – “προστάτης οικογενείας” έγινα λίγο αργότερα και για 3 ολάκερες δεκαετίες!). Πήγα να δω την πρώτη προβολή αυτού τού αριστουργηματικού, αθάνατου, διαχρονικού έργου τής Έβδομης Τέχνης αρχικώς παρακινημένος από τον τίτλο (όπως και στην παλαιότερη “Αγωνία τού τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι”, που την είδα σε αντίστροφη χρονολογική σειρά στο ειδικό αφιέρωμα που έκανε ο ιστορικός και ατμοσφαιρικός υπόγειος κινηματογράφος Άστυ στον αενάως εξελισσόμενο των άνισων επιτυχιών Βιμ Βέντερς).
Έμεινα άφωνος (και το 1987 και το 2024 – πέρασαν 37 χρόνια, “ζωή να έχουμε”). Τα πολυσήμαντα πνευματικά θαύματα έχουν τόσα υποφώσκοντα επίπεδα που δεν εξαντλούνται. Αντιθέτως, εμπλουτίζονται διαρκώς από την προστιθέμενη πείρα τού συνδημιουργικού θεατή.
Η όποια “μεταφυσική” συνάδει με τις μεταγενέστερες “New Age theories” και βρίσκει μιμητές (δηλωμένους, πρόδηλους και άδηλους). Όμως η ουσία εδώ είναι η ανθρωπιά. Προέχει η προάσπιση των ιδεωδών τού Διαφωτισμού που γέννησαν, διευκόλυναν και ζωοποιούν τις σύγχρονες Δημοκρατίες.
Το τσίρκο, η χαρά τής ζωής, η πολυχρωμία τής αληθινής Ελευθερίας, η ανεκτικότητα που προάγει την δημιουργικότητα μέσα από την ενσωματωμένη διαφορετικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ασώματοι άγγελοι στην ταινία ζουν σε έναν ασπρόμαυρο (αν και φωτεινό) κόσμο, ενώ οι υλοποιημένοι άγγελοι βιώνουν τα χρώματα με όλες τις σωματικές απολαύσεις (συμπεριλαμβανομένου τού θριάμβου των ενδοκρινών αδένων όταν έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τις προκλήσεις τού βίου).
Η καθημερινή μάχη τής επιβίωσης είναι διαρκής πόλεμος που απαιτεί στα πολεμοφόδια να συμπεριλαμβάνεται η διαίσθηση, η συνομιλία με τα αόρατα πεδία. Αυτό είναι το προοδευτικό μήνυμα μιας ταινίας τόσο πρωτοποριακής που ακόμη δεν την έχουμε καταλάβει και δεν την έχουμε αξιοποιήσει όσο θα το άξιζε!
Τα “φτερά του έρωτα”
Οι προγενέστερες κινηματογραφικές απόπειρες τού Βιμ Βέντερς (Παρίσι, Τέξας-1984, Η Αλίκη στις Πόλεις-1974, Η Αγωνία του Τερματοφύλακα Πριν Από το Πέναλτι-1972) είναι – κατά την ταπεινή μου γνώμη – δοκιμές για αυτό το μεγαλούργημα. Road-movies, σαν να περιηγείται την πραγματικότητα ένας φιλοπερίεργος και διακριτικά αντικειμενικός, φιλο-φυγ-άνθρωπος ενσωματωμένος άγγελος.
Σκέφτομαι συχνά πως έτσι θα μας έβλεπε ένας ευαισθητοποιημένος, προηγμένος μεταδιδακτορικός ερευνητής από το μακρινό Σύμπαν, εάν κι εφόσον ερχόταν για τουρισμό και ανθρωπολογικές μελέτες στη Γαία! Ναι, αυτό είναι το μεγαλείο των Μεγάλων Δημιουργών: σε υλιστικούς αντιπνευματικούς καιρούς να αρθρώνουν τον δικό τους ποιητικό λόγο. Ποίημα λοιπόν αυτή η ταινία! Δείτε την και ξαναδείτε την με συγκρατημένο συναισθηματικό σκεπτικισμό. Μυριάδες εύγε!
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΒΙΜ ΒΕΝΤΕΡΣ
Άστυ, Κοραή 4, Πανεπιστήμιο, 2103221925. Είσ.: € 7,5, € 6 (μειωμ.), € 5 (γενική είσοδος κάθε Τετάρτη).
Πέμπτη 5 – Κυριακή 8
19.00 Παρίσι, Τέξας (1984)
21.30 Η Αλίκη στις Πόλεις (1974)
Δευτέρα 9 – Τετάρτη 11
19.30 Τα Φτερά του Έρωτα (1987)
21.40 Η Αγωνία του Τερματοφύλακα Πριν Από το Πέναλτι (1972)
Άστυ
Κοραή 4 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο)
