Θύμα βανδάλων τα γλυπτά του Μποτέρο

Επίθεση από “βανδάλους” δέχθηκαν πολλά από τα γλυπτά που ο Κολομβιανός καλλιτέχνης Φερνάντο Μποτέρο χάρισε στην γενέτειρά του, την πόλη Μεντεγίν. Τα γιγαντιαίων διαστάσεων γλυπτά βανδαλίστηκαν με «χημικά προϊόντα» και μπογιές, όπως ανακοίνωσε ο δήμος.

Συνολικά εννέα από τα 23 μπρούτζινα αγάλματα που εκτίθενται σε μια πλατεία στο κέντρο της πόλης βάφτηκαν κόκκινα και μοβ. Σύμφωνα με τον δήμαρχο της Μεντεγίν, Ντάνιελ Κιντέρο, το χρώμα που έριξαν οι άγνωστοι δράστες πάνω στα μοναδικά γλυπτά «δεν φεύγει με το νερό». Ο ίδιος είπε ότι έχουν βαφτεί και τα βάθρα πάνω στα οποία είναι τοποθετημένα τα γλυπτά.

Ο δήμος προσφέρει αμοιβή ύψους 10 εκατομμυρίων πέσο (περίπου 3.000 δολάρια) σε όποιον υποδείξει τους δράστες αυτού του βανδαλισμού. Όπως μάλιστα πρόσθεσε ο δήμαρχος είναι η δεύτερη φορά, φέτος, που προκαλούνται ζημιές στα γλυπτά. Όσον αφορά δε την αποκατάστασή τους εκτιμάται ότι θα στοιχίσει 150.000 δολάρια.

Θύμα για δεύτερη φορά ο Μποτέρο

 

Ο  Φερνάντο Μποτέρο δώρισε το 2001 δώρισε στη γενέτειρά του αυτά τα αγάλματα, τα οποία κοσμούν την πλατεία που φέρει το όνομά του. Ο 88χρονος σήμερα Μποτέρο ζει στην Ιταλία και είναι ο πιο γνωστός  Κολομβιανός γλύπτης στον κόσμο. Γλυπτά του εκτίθενται σε ανοιχτούς χώρους, σε πολλές πόλεις του κόσμου, ανάμεσά τους η Νέα Υόρκη, η Βαρκελώνη, το Μπουένος Άιρες και η Μπογκοτά.

Ο Μποτέρο είναι άλλωστε ο πρώτος καλλιτέχνης, γλυπτά του οποίου  παρουσιάστηκαν στην Παρκ Άβενιου της Νέας Υόρκης, το 1993, ενώ έξι χρόνια αργότερα, το 1999, έργα του (τριάντα τον αριθμό) εκτέθηκαν στην Φλωρεντία, ανάμεσα σε έργα του Μιχαήλ Άγγελου και του Τσελίνι.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της τέχνης του Κολομβιανού καλλιτέχνη είναι οι  ογκώδεις ανθρώπινες μορφές, με παραμορφωμένες διαστάσεις. Τα γλυπτά του, τα οποία χαρακτηρίζονται συχνά από τις γιγαντιαίες διαστάσεις τους, φέρουν έκδηλες επιρροές από την πρώιμη αιγυπτιακή τέχνη, καθώς και από τα ανθρωπόμορφα αγγεία και γλυπτά των προκολομβιανών πολιτισμών της Αμερικής.

Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον γλύπτη Μποτέρο είναι η εμμονή του στο αγαπημένο του υλικό, τον μονόχρωμο μπρούντζο, αλλά και οι υπερβολικά λείες επιφάνειες των έργων του, οι οποίες σηματοδοτούν τον αισθησιασμό τους.