Τί σχέση έχει ο ήλιος με τα Χριστούγεννα

Ο Σάντα Κλάους: Εδώ, οι Υπερβόρειοι μάς επιστρέφουν τον Απόλλωνα, όχι όμως επάνω στο πύρινο άρμα του, που σέρνουν φτερωτά άλογα, αλλά επάνω σε έλκηθρο που το τραβούν οκτώ τάρανδοι. Στη χώρα μας, το έχουμε λιγάκι μπερδεμένο το πράγμα, έτσι, τον ιπτάμενο από το Βορρά Άγιο τον λέμε Άγιο Βασίλη, που όμως καμιά σχέση δεν έχει με τον εκ Καισαρείας συνονόματό του.

Δεν είναι καν Άγιος, ούτε Άγιος Νικόλας, όπως τον αποκαλούν στη Δύση και εξυπονοεί το όνομά του. Δεν έχει να κάνει, σε καμιά περίπτωση με την Χριστιανική θρησκεία. Η παρουσία του είναι ένα δάνειο από θρησκείες προγενέστερες, από μύθους που χάνονται στην αχλύ των αιώνων. Ο Σάντα Κλάους ή Σίντε Κλάας ή Περ Νοέλ είναι εμβόλιμο στοιχείο της υπερβόρειας μυθολογίας στις μέρες μας. Άλλωστε, δεν σχετίζεται ούτε με Βηθλεέμ ούτε με ερήμους, φοινικιές και καμηλιέρηδες.

Γνήσιο τέκνο του Βορρά, με βοηθούς ξωτικά του δάσους (Νιμπελούγκεν), έχει το σπίτι του βαθιά στα δάση της Λαπωνίας, από όπου εξορμά κάθε 25η Δεκεμβρίου, για να δώσει δώρα, μαζί με χαρά κι ελπίδα στον κόσμο και ειδικά στα παιδιά, επάνω σε ένα έλκηθρο που το τραβούν στον ουρανό τάρανδοι. Απαράλλακτα ίδια η ουράνια πορεία του με αυτή που ακολουθεί το άρμα του Ήλιου… Μόνο που, επειδή προέρχεται από τον σκοτεινό Βορρά, δεν έχει την δύναμη να καταυγάσει το στερέωμα, απλά σκορπά στο διάβα του κάποιες αδύναμες ανταύγειες.

 

Ο Υπερβόρειος Απόλλων

25 Δεκεμβρίου, γιορτή του Θεού Ήλιου-Απόλλωνα-Μίθρα. Γεννημένος στην καρδιά του κόσμου, στο φωτεινό Αιγαίο, ο Θεός, ταξίδεψε με τους προγενέστερους ομότεχνους του θαλασσοπόρου Πυθέα του Μασσαλιώτη στην Εσπερία και την Υπερβορεία. Είναι ο Υπερβόρειος Απόλλων, του οποίου οι ιερείς κατά τακτά διαστήματα επισκέπτονταν για προσκύνημα το Ιερό Νησί της Δήλου, για να πάρουν φως, ώστε να διαλύσουν με τη δύναμή του τα σκοτάδια του Bορρά.

 

Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης: «…Σε προσκυνείν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης...» ακούμε στις εκκλησίες να ψέλνουν και ψέλνουμε κι εμείς, στις 25 Δεκεμβρίου, κάθε χρόνο, Γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού. Ήλιος της Δικαιοσύνης ο εορτάζων και στο νου έρχονται οι στίχοι του Ελύτη, του ποιητή του Αιγαίου: «Της Δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική...».

Ψάχνοντας την ιστορία ανακαλύπτουμε πως με μυρσίνη και δενδρολίβανο και λουλούδια του Δεκέμβρη, στόλιζαν σπίτια και δρόμους τα Χριστούγεννα, τα πρώτα χρόνια της επίσημης καθιέρωσης του Xριστιανισμού, στην Πόλη του Κωνσταντίνου, που πρώτος επέβαλε ως σύμβολο της Αυτοκρατορίας τον Σταυρό. Φωτεινός Σταυρός ήταν το φωτεινό σημείο (σημάδι) που –είπε πως– είδε να λάμπει στον ουρανό. Ο φωτεινός σταυρός που ήταν ταυτόχρονα και το σύμβολο του Ήλιου-Μίθρα, που γεννιόταν κάθε χρονιά στις 25 Δεκεμβρίου…

Το γκι: Βασικό χριστουγεννιάτικο διακοσμητικό, με προέλευση Κελτική, είναι το γκι. Φυτό ιερό για τους δρυΐδες, σύμβολο της αιώνιας ζωής. «Ο ακολουθών με έχει ζωήν αιώνιον...» Είναι τα λόγια του Χριστού. Κι εμείς, τιμώντας την Γέννησή του, στολίζουμε τα σπίτια μας με γκι… Να θυμηθούμε ότι στη μυθολογία των Γαλατών κορυφαία θέση κατείχε ο Μπελένος, θεός του φωτός, του Ήλιου και της υγείας. Ο Μπελένος είναι ένα και το αυτό πρόσωπο με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα.

Τι εννοούσε ο Παλαμάς; «Η γη μας, γη των άφθαρτων αερικών και ειδώλων, πασίχαρος και υπέρτατος θεός μας είν’ ο Απόλλων» (Ίαμβοι και ανάπαιστοι) και κάποιοι ίσως, διαβάζοντας επιφανειακά, τον παρεξήγησαν, μη αντιλαμβανόμενοι την συμβολική που περικλείει το ποίημα στο σύνολό του. Όμως, αν έχει μελετήσει κάποιος λίγο τους μύθους του παρελθόντος, πώς θα μπορούσε να παρεξηγήσει τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή; Μιλάει άραγε για κάποιες ιστορίες ξεχασμένες ή υπενθυμίζει, απλά, την μεγάλη αλήθεια, ότι αιώνια είναι η παρουσία αυτού που αποκαλείται «Φως εκ φωτός», του Ήλιου της Δικαιοσύνης και διαχρονική τη Λατρεία των Λαών προς Αυτόν;