“Το διπλανό δωμάτιο”: Ανανεωμένος, υπαρξιακός Αλμοδόβαρ

Ο πίνακας τού Χόπερ (με τους νωχελικά ξαπλωμένους ηλιοθεραπευόμενους), που “παίζει” στην ταινία, δίνει και τον αισθητικό τόνο στην χρωματολογία, ενδυματολογία, σκηνογραφία. Η “όψις” είναι κάτι μεταξύ ποπ και ιμπρεσιονισμού.

Ο αφηγηματικός “φακός” διεισδύει στον ψυχισμό των ηρώων με τρόπο ασυνήθιστο για τον μέχρι πρότινος γελοιογράφο-ευθυμογράφο Αλμοδόβαρ. Ο μελοδραματισμός του όμως επιμένει δίνοντας μία μεσογειακή αύρα σε αυτό το ερεβώδες αγγλοσαξονικού τύπου υπαρξιακό “αστικό” δράμα που ερωτοτροπεί με Μπέργκμαν και Σαρτρ.

Ο διάσημος Ισπανός κινηματογραφιστής ωριμάζει ως δραματουργός, γίνεται σοφότερος καθώς μεγαλώνει, αντιμετωπίζει λιγότερο επιφανειακά τις μεγάλες προκλήσεις της ζωής. Υπέρ ευθανασίας ο λόγος, μέρος ή όχι τής πολυσυζητημένης και ακαθόριστης εν πολλοίς “woke κουλτούρας”, της οποίας ο Αλμοδόβαρ υπήρξε πρωτοπόρος εισηγητής στον τομέα τής Έβδομης Τέχνης. Μόνο που εδώ ο ομοερωτισμός περιορίζεται σε δύο Καρμελίτες συμπολεμιστές, αλλά η σχέση των δύο ηρωίδων και η σωματική τους προσέγγιση δημιουργούν μία πρωτόγνωρη οικειότητα για τα μη εμφανώς gay κινηματογραφικά μας δεδομένα.

“Το διπλανό δωμάτιο”

Ο αυστηρός χρηστοήθης αστυνομικός που αναλαμβάνει την ανάκριση μετά την αυτοκτονία τής κεντρικής ηρωίδας είναι μια έμμεση αναφορά (διόλου χιουμοριστική) στην Ιερά Εξέταση που τόσο ταλαιπώρησε την μεσαιωνική Ισπανία. Γενικά, το ευθυμογραφικό στοιχείο εκλείπει, παρά τις απαράμιλλες υποκριτικές επιδόσεις τής Τζούλιαν Μουρ που ξέρει να ισορροπεί αντιστικτικά σε διάφορες καταστάσεις.

Νοσταλγούμε τον παλαιό Αλμοδόβαρ σε αυτή την ταινία. Τόση σοβαρότητα καταντάει σχεδόν δύσπεπτη. Δείτε την όμως γιατί θα σας διδάσκει την επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και την αναδιάταξη των χρονοδιαγραμμάτων για την επίτευξη των στόχων σας. Εμένα με ώθησε να προβώ σε προσωρινή αναπροσαρμογή τού 80/20 τής περίφημης “Αρχής του Παρέτο”, συνειδητοποιώντας ότι η ελαχιστοποίηση των μελλοντικών πράξεων διευκολύνει την υλοποίηση των προηγουμένων δράσεων. Συγχρονικότητα…

Η ζωή είναι πολύτιμη και γλυκειά μέχρι το τέλος. Ειδικά τότε. Εγώ προσωπικά δεν θα αυτοκτονούσα. Με κάθε εισπνοή μου θα μεθούσα από καθαρό αέρα και νεράκι της βρύσης (σε θερμοκρασία περιβάλλοντος). Μόνον όποιος/όποια/όποιο έχει αγγίξει τον θάνατο μπορεί να βιώσει πλέρια τη ζωή. Και η Τέχνη λειτουργεί ως διαμεσολαβημένη εμπειρία. Ευτυχώς.

 

Το Διπλανό Δωμάτιο

The Room Next Door 2024

Έγχρ. Διάρκεια: 107′. Κ-15

Δραματική. Ισπανο-αμερικανική

Σκηνοθεσία
Πέδρο Αλμοδόβαρ

Με τους
Τζον Τορτούρο
Αλεσάντρο Νιβόλα
Τίλντα Σουίντον
Τζούλιαν Μουρ