To παράδειγμα του Πάπα και η βρετανική μιζέρια…

Η επιστροφή από το μουσείο του Βατικανού τριών θραυσμάτων εκ των γλυπτών της ζωφόρου του Παρθενώνος είναι ένα βήμα από τα χίλια που πρέπει να γίνουν για την επανένωση του σημαντικότερου Μνημείου της Ανθρωπότητος. «Θα ακολουθήσει το οικουμενικό μονοπάτι της αλήθειας» όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, ευχαριστήσας τον “δωρητή” Πάπα Φραγκίσκο. Ως «κατάθεση σε μόνιμο βάση, δηλαδή χωρίς χρονικό περιορισμό» (sine die).

Δίχως “ανταλλαγές” με το Βρετανικό Μουσείο, “δάνειο”, “50-50% ωφέλεια” κι άλλα ηχηρά παρόμοια, που κατά καιρούς ακούσθηκαν από πολιτιστικούς μεταπράτες, οι οποίοι αποσκοπούσαν σε προεκλογικές εντυπώσεις είτε στην αποτροπή της “αποδιάρθρωσης” των μουσειακών συλλογών. Δηλαδή προϊόντων αποικιακής αρπαγής, κοινώς αλισιβερίσι μεταξύ των επικυρίαρχων Οθωμανών και Βρετανών αρχαιοκαπήλων του 19ου αιώνος.

Αυτή είναι η μοναδική βάση απαιτήσεως επαναπατρισμού των γλυπτών του Παρθενώνος: Νομική, ηθική, πραγματική κι άνευ ετέρου τινός. Καμία άλλη “ιδέα” εκ του πονηρού ή “μεσοβέζικη επινόηση” δεν καλύπτει το αδιαπραγμάτευτο αίτημα της Αθήνας για επαναπατρισμό των Γλυπτών από τότε που ο Βρετανός Χάρισον κι ο Κωνσταντίνος Καβάφης έθεσαν το ζήτημα, μέχρις ότου η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη επανάφερε την αξίωση στην επικαιρότητα το 1981, εκατό χρόνια μετά. Ας σημειωθεί ότι η Μελίνα Μερκούρη με ακαριαία επέμβασή της έσωσε την Ύδρα από την κατασκευή κάμπινγκ στο ιστορικό νησί και ολίγοι “φιλυδραίοι αργότερα απέτρεψαν τον Μπράνσον να καταστρέψει τα Καμίνια της Ύδρας.

To παράδειγμα του Πάπα

“Κατάθεση” σημαίνει θεματοφυλακή ενός πολυτίμου κεφαλαίου, κληρονομιάς των προγόνων μας, σε αξιόπιστο παρακαταθέτη και έμπιστα χέρια (Μουσείο της Ακροπόλεως) που θα το διαφυλάξουν για τις επόμενες γενεές των πολιτισμένων ανθρώπων κι όχι του τύπου του άξεστου και αδιάντροπου νεοχαλίφη που απειλεί τον Παρθενώνα με πυραύλους.

Αν τώρα, το μουσείο του Λονδίνου, ή οιασδήποτε άλλης μεγαλουπόλεως, επιθυμεί την «αφήγηση μοναδικής ιστορίας του συνόλου της ανθρωπότητας» (σύμφωνα με εκπρόσωπο του Βρετανικού Μουσείου) δόξα τω Θεώ, υπάρχουν άπειρα αρχαία θραύσματα αγαλμάτων στις αποθήκες των Ελληνικών Μουσείων Κυκλαδικής Τέχνης, Ακροπόλεως, Ολυμπίας, του Εθνικού Αρχαιολογικού, του Κεραμεικού, της Στοάς του Αττάλου, αλλά και της Θεσσαλονίκης, του Βυζαντινού Μουσείου της Αθήνας και των θησαυρών του Αγίου Όρους. Θα μπορούσαν να χρησιδανεισθούν τους θησαυρούς αυτούς τα ξένα μουσεία για ορισμένο χρόνο, ώστε να εμπλουτισθούν οι συλλογές και να απολαύσουν οι επισκέπτες τους επί “επιστροφή για πάντα” στον τόπο που δημιουργήθηκαν.