“Transformers One”: Μία χωρίς πλοκή βίαιη ταινία κινούμενων σχεδίων

Πριν ο Optimus Prime και ο Megatron γίνουν ορκισμένοι εχθροί, ήταν φίλοι, δεμένοι σαν αδέρφια, και οι επιλογές τους άλλαξαν τη μοίρα του πλανήτη Cybertron για πάντα. Δεν είναι ότι τα Transformers έχουν λίγες μεταφορές στις οθόνες, μικρές ή μεγάλες, ζωντανής δράσης ή μη, ώστε να δικαιολογηθεί κάποια ανάγκη για το ευρύ κοινό να δει ακόμα μία. Περισσότερο έρχεται στον απόηχο της επιτυχίας του “Spider-Verse” και του “X-Men ‘97”, και μιλάω για την εμπορική και όχι την καλλιτεχνική.

Αν τα προαναφερθέντα κόμικς της Marvel περιείχαν χαρακτήρες ζωντανούς που είχαν να αντιμετωπίσουν ανθρώπινα περίπλοκα ζητήματα και ως εκ τούτου προέκυπταν σενάρια ουσιαστικά, το σενάριο του “Transformers One” μιμείται το παιχνίδι ενός παιδιού που παίρνει στα χέρια του δύο κούκλες που εκπροσωπούν τη δύναμη και τις κοπανάει μεταξύ τους και ενίοτε τις διαλύει.

Κουραστικό το “Transformers One”

Είναι εξωφρενικά κουραστική η ποσότητα τού να βλέπεις μεταλλικά μέλη να χτυπιούνται μεταξύ τους, όπου το βίντεο ενός σιδηρουργού που χτυπάει ένα σφυρί στο αμόνι είναι πιο ενδιαφέρον και σίγουρα λιγότερο θορυβώδες. Το “Transformers One” είναι η πιο θορυβώδης ταινία που έχω δει ποτέ μου, λες και αντί για ένα παιδί έχεις μια ολόκληρη αίθουσα από παιδιά που παίζουν με τα Transformers τους.

Η ιστορία είναι ό,τι πιο υποτυπώδες σε origin-story γνωρίζουμε: δύο αδερφικοί φίλοι που έγιναν ορκισμένοι εχθροί, μία ακόμα παραλλαγή βιβλικών αρχέτυπων όπως ο Κάιν και ο Άβελ ή ο Μωυσής με τον Ραμσή, από την οποία απουσιάζουν πλήρως το επικό στοιχείο και κάποια μορφή νοήματος στο φινάλε, εκτός και αν θεωρήσουμε σα “νόημα” το ότι νικάει πάντα ο δυνατότερος. Η ταινία είναι ένα ατελείωτο fan-service όπου δεν χρειάζεται να εξηγηθούν λέξεις όπως “energon”, “matrix of leadership”, “alpha trion” και “quintessons”, ενώ κάθε παραλογισμός γίνεται δεκτός εφόσον αποδοθεί με κωμικούς όρους.

Είναι αστείο το πόσο παιδιάστικα επιτηδευμένες είναι οι ατάκες του σεναρίου, οι οποίες συνδυάζονται με μια ακραία βία όπου αν τα Transformers μάτωναν, θα ήταν η πιο βίαιη ταινία στην ιστορία. Έχουμε φτάσει σε ένα χρονικό σημείο όπου η κινηματογραφική αναβίωση παρελθοντικών IP παιδικού περιεχομένου δεν απευθύνεται σε μια νέα γενιά παιδιών, αλλά σε ολοένα και πιο ενήλικα άτομα που αναπολούν κάποιου είδους χαμένη αθωότητα. Που είναι σεβαστό μέχρι να παρατηρήσεις το πάθος με το οποίο το βιώνουν. Και εκεί γίνεται κάπως λυπηρό.

• Σκηνοθεσία: Josh Cooley, σενάριο: Eric Pearson, Andrew Barrer, Gabriel Ferrari.
• Στα ελληνικά με τις φωνές των: Κώστας Αποστολίδης, Γιώργος Μαντάς, Μυρτώ Ναούμ, Δημήτρης Μπαμπανιώτης, Κώστας Τερζάκης, Θοδωρής Αθανασίου, Τάκης Σακελλαρίου, Βαγγέλης Χαλκιαδάκης, Μαριλένα Λιακοπούλου, Τάσος Νταπαντάς, Κωνσταντίνος Στελλούδης.
• Σκηνοθετική επιμέλεια: Κώστας Αποστολίδης / Μετάφραση: Πάνυ Ναούμ

---

 

Σε συνεργασία με το filmy