“Τραυματισμένες” οι μαρμάρινες στήλες στο Δημοκρίτειο

Αφορμή για να υπάρξει τοπική παρέμβαση στην ασχήμια που παρουσιάζουν οι στήλες των Ολυμπιονικών στην είσοδο της Πρυτανείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, κάνοντας πράξη τη σύνδεση του με την τοπική κοινωνία σε ένα καίριο σημείο αισθητικής αλλά και ουσιαστικού συμβολισμού, ήταν η παρουσία του προέδρου του συλλόγου “ΑΘΗΝΙΩΝ”, κ. Άρη Ασσαριωτάκη στο χώρο, στην Κομοτηνή.

Είδε τις ζημιές που υπάρχουν άγνωστο πώς, από κάποιο κακόβουλο χέρι, ή από το πέρασμα του χρόνου εξ αιτίας ευτελών υλικών, πάντως η εικόνα είναι προσβλητική και χρήζει άμεσης αποκατάστασης. Εκεί γίνονται οι υψηλόβαθμες συναντήσεις των ακαδημαϊκών δασκάλων, εκεί στεγάζονται τα κεντρικά γραφεία Διοικησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θρακης, εκεί η καθημερινή παρουσία των Πρυτανικών Αρχών, που προσπερνούν αυτή την ασχήμια αν και η όλη φιλοσοφία της λεωφόρου των Ολυμπιονικών μαζί με την ζωντανή παρουσία τους στα εγκαίνια της είχε αυτή την στόχευση, να υπενθυμίζει τα ιδεώδη που πρεσβεύουν.

Δημοκρίτειο: Να λείψει η εικόνα ντροπής

Την διάθεσή του να συμβάλει ο δραστήριος σύλλογος στην αποκατάσταση που επιβάλλεται, θα γνωστοποιήσει στον πρύτανη κ. Φώτη Μάρη που επεξεργάζεται όπως πληροφορούμαστε ένα πρόγραμμα αναβάθμισης για τον ευρύτερο χώρο της πανεπιστημιούπολης, αρχής γενομένης από τον υπάρχοντα εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο και άλλα σημεία πολλώ δε μάλλον το κεντρικό κτήριο της Διοίκησης νευραλγικής σημασίας.

Το θέμα είναι να γίνει η απαραίτητη συνάντηση για να τεθεί χρονοδιάγραμμα, να λείψει η εικόνα ντροπής που βλέπει ο επισκέπτης εδώ και χρόνια, με υλικά όπως μάρμαρο ή και άλλα που μπορούν να προταθούν, ώστε η αποκατάσταση να μείνει στο διηνεκές. Δεν γνωρίζουμε τι κονδύλια δαπανήθηκαν τότε, αλλά σίγουρα εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι υπήρξε προχειροδουλειά…

Με αφορμή αυτή την αυτοψία στο στο χώρο ακολούθησε περιήγηση εντός και εκτός της τεράστιας πανεπιστημιούπολης στα όρια των Δήμων Κομοτηνής και Ιάσμου που αποκάλυψε μοναδικά ερεθίσματα στον καλλιτέχνη μεταλλοτεχνίας κ. Ασσαριωτακη και τον πολυπράγμονα σύλλογο με τα δεκάδες εργαστήρια στον οποίο προεδρεύει.

Περιήγηση που εμπνέει

Ο συνομιλητής μας μαγεύεται από την μη προβλέψιμη γοητεία των κλειστών χωριών της Ροδόπης, ενός τόπου που κρατά καλά τα κρυμμένα μυστικά αλλά με ένα “κλικ” όταν υπάρχουν οι συγκυρίες σου ανοίγεται πλουσιοπάροχα.

Βόλτα με αμάξι που μετά βίας χωρούσε στα στενοσόκακα των μικρών χωριών του Γιακά, εκεί στις γειτονιές με τις χανούμισσες κυράδες έξω από τις πόρτες της περίκλειστη αυλής που δεν ενοχλούνται από την απρόσμενη παρουσία σου. Το βλέμμα απορίας πως βρίσκεσαι εκεί, στεφανώνεται από το ειλικρινές χαμόγελο που ανταποκρίνεται εγκάρδια στο χαιρετισμό μας. Οι εικόνες εναλλάσσονται διαδοχικά. Αγροτικές καλλιέργειες, κερασιές, καπνά, οπωροφόρα δένδρα, μιναρέδες κάθε τεχνοτροπίας, δορυφορικά κάτοπτρα, λατομεία πέτρας, ασβεστωμένοι μαντρότοιχοι σπιτιών, αργόσυρτο κάλεσμα του μοεζίνη για τη μεσημεριανή προσευχή.

Ο τόπος της ομορφιάς και των εκπλήξεων καταγράφεται από τον μυρωδάτο καφέ στο καφενείο του Δοκού, την αυθεντική σοκολατίνα με σπιτικό παγωτό από το ζαχαροπλαστείο Royal της Θάμνας, από το μοσχοβολιστό ζυμωτό ψωμί στο φούρνο του Αγιάσματος που πρέπει να ξέρεις για να τον ανακαλύψεις, στο μπακάλικο και ίντερνετ καφέ και στέκι όλων των γενεών στον Ασώματο, στην αυλή του τεμένους με τον πανύψηλο μιναρέ αλλά και το ζωγραφισμένο σχολείο στη Δύμη, στα σοκάκια με τις δεξαμενές νερού και την εθελοντική δουλειά καθαρισμού τους σε Ρίζωμα και άλλα χωριά, με διακριτικές φωτογραφίες σε σημεία ενδιαφέροντος.

Η περιήγηση χαρίζει πολλές στιγμές πέρα από την αστική πραγματικότητα της Κομοτηνής που κάνει την ομολογία του συνταξιδιώτη μου πραγματικά ενδιαφέρουσα. “Ζω 30 χρόνια στην Ροδόπη και αυτά δεν τα ήξερα”! Οι εναλλαγές εικόνων, παραστάσεων, η δική μας “εισβολή” με διάθεση προσέγγισης στον κόσμο των καθημερινών ανθρώπων στα αμιγώς μειονοτικά χωριά με την άδεια τους να φωτογραφίσουμε, να περιηγηθούμε σε οντάδες, να δούμε σημεία αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, βρύσες, πινακίδες καφενείων, να πάρουμε ερεθίσματα μιας πολυπολιτισμικότητας που είναι δώρο κι όχι βαρίδιο όπως ίσως κάποιοι θεωρούν, για την Θράκη, είναι πολλά.

Ο Άρης Ασσαριωτάκης το απολαμβάνει και όπως λέει θα επιδιώξει να το επαναλάβει γιατί πλούτισε την οπτική του, με νέες προσλαμβάνουσες. Είναι αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι που συνδιαλέγονται με τα δεδομένα του τόπου, με τις σιωπές, την ατμόσφαιρα, την παραξενιά, την απλοχεριά, τα απρόοπτα, την ευελιξία να προσαρμόζουν την οπτική τους με ευαισθησία σε νέα ερεθίσματα.

Επίσης να ανταποκρίνονται αυθόρμητα θετικά σε προτάσεις αναβάθμισης χώρων, αποκατάστασης ζημιών του πανδαμάτορα χρόνου, κι όχι μόνον συμβάλλοντας ενεργά όταν υπάρχει διάθεση και από την άλλη πλευρά με λύσεις κοινά αποδεκτές.

Η στάση στο κεντρικό κτήριο των Πρυτανικών Αρχών στου Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κατέδειξε την ασχήμια που χρήζει ζωτικής παρέμβασης-αποκατάστασης. Η περιήγηση έδωσε άλλα ερεθίσματα γνωριμίας πιο ενδόμυχα του τόπου και την επιλογή στήριξης επιχειρήσεων που κάνουν την διαφορά σε χωριά με… μετρημένες ψυχές. Όλα μπορούν να συμβούν με ποιοτικούς όρους και νοιάξιμο για την περιοχή όταν υπάρχει θέληση και συναίσθηση των ρόλων ένθεν κι ένθεν.