Απεβιωσε ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν

Η Γαλλία πενθεί τον πρώην πρόεδρο της χώρας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή απόψε σε ηλικια 94 ετών. Νοσηλευόταν από τα μέσα Νοεμβρίου σε νοσοκομείο της πόλης Τουρ.

Τους τελευταίους μήνες αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις 14 Σεπτεμβρίου είχε νοσηλευτεί ξανά στο νοσοκομείο Ζορζ Ποπιντού, λόγω λοίμωξης στους πνεύμονες. Ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας από το 1974 έως και το 1981 και ήταν ο 20ος στη σειρά Γάλλος επικεφαλής του κράτους.

Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ’ Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης  και διέθετε δικό τηςπύργο.

Ο ντ΄Εσταιν αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλί του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle, τελείωσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά και διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής.

Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, σε ηλικία 36 ετών. Πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών.

Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για την ανάπτυξη στενότερων δεσμών με τις ΗΠΑ. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον έπαυσε ο Σαρλ ντε Γκωλ.

Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του  η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ.

Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του. Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.

Ήταν παντρεμένος από το 1952 με την εξαδέλφη του Ανν Αιμόν ντε Μπραντές,  γόνο πλούσιας οικογένειας με βιομηχανία χάλυβα. Απέκτησαν τρία παιδιά.