CNN: Ίσως τα έφαγε τα ψωμιά του ο Ερντογάν

Η «μαχητική» εξωτερική πολιτική της Τουρκίας θα μπορούσε σύντομα να φτάσει σε αδιέξοδο, τονίζει σε ανάλυσή του το αμερικανικό  CNN, υπογραμμίζοντας παράλληλα πως σήμερα, τα νεο-οθωμανικά όνειρα του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν «φαίνονται πιο απομακρυσμένα από ποτέ».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του πόρταλ του CNN, που το υπογράφει η Λιβανέζα αναλύτρια και υπεύθυνη Μέσης Ανατολής Tamara Qiblawi, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κάνει πολλές προσπάθειες να αλλάξει τη μοίρα της χώρας του και να την αναβαθμίσει. «Πριν από δέκα χρόνια αποφάσισε ότι  η Τουρκία δεν θα σερνόταν πλέον σαν ζητιάνος στις πύλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρακαλώντας για ένταξη. Αντ’ αυτού, η Τουρκία θα μπορούσε, για άλλη μια φορά, να προβάλει περιφερειακή ισχύ, να επεκτείνει την επιρροή της στους υπηκόους της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή και να καταστεί μια παγκόσμια δύναμη την οποία στο εξής οι άλλοι θα λογάριαζαν».

Αυτά τα σχέδιά του, αναφέρει το CNN, κατέκτησαν τότε και τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων και εκείνος μεγιστοποίησε το εύρος των εξουσιών του αλλάζοντας το σύνταγμα. Οι  σύμμαχοι του Ερντογάν στην Αίγυπτο και τη Συρία σημείωσαν τεράστια πολιτικά κέρδη στα πρώτα χρόνια της Αραβικής Άνοιξης, η οποία άρχισε τον Δεκέμβριο του 2010, και το νεο-οθωμανικό όνειρο του Ερντογάν φαινόταν υλοποιήσιμο.

Ξέμεινε από συμμάχους

«Πολύ σύντομα όμως, οι σύμμαχοι του Τούρκου Προέδρου στην περιοχή –σε μεγάλο βαθμό ομάδες που συνδέονται με την Ισλαμική Μουσουλμανική Αδελφότητα– συρρικνώθηκαν σε μια εξαιρετικά περιορισμένη δύναμη. Εκτός από τους περιφερειακούς του συμμάχους στο Κατάρ, στη Σομαλία και στην κυβέρνηση που εδρεύει στην Τρίπολη της Λιβύης, η προβολή ισχύος του Ερντογάν άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα πολλών περιφερειακών ηγετών», προσθέτει η αναλύτρια.

«Τώρα, με εξαίρεση το Κατάρ, τη Σομαλία και το ήμισυ της κυβέρνησης της Λιβύης, με καμία μουσουλμανική χώρα δεν έχει πλέον στενούς δεσμούς» αναφέρει στο CNN ο Soner Cagaptay, διευθυντής του τουρκικού ερευνητικού προγράμματος στο “Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Εγγύς Ανατολής” και συγγραφέας μιας τριλογίας βιβλίων για την άνοδο του Ερντογάν.

«Επιπλέον ο Ερντογάν έχει εξοργίσει ευρωπαϊκές χώρες, όπως τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες έχουν προσπαθήσει δημόσια να περιορίσουν την εμβέλεια της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο», αναφέρει το άρθρο.

«Παράλληλα, η αμερικανική Κυβέρνηση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η οποία διατηρεί σε μεγάλο βαθμό καλή σχέση με τον Ερντογάν, πρόσφατα φάνηκε να στέκει στο πλευρό των αντιπάλων της Τουρκίας και  πρόσφατα, ο Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο δήλωσε ότι “ανησυχεί βαθιά” με τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον περασμένο μήνα, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο –εμπάργκο που ήταν σε ισχύ δεκαετίες ολόκληρες.

»Η υπό κατάρρευση τουρκική οικονομία, η κατάσταση της οποίας επιδεινώθηκε από τις επιπτώσεις του Covid-19, έβαλε ακόμη ένα εμπόδιο στα σχέδια του Ερντογάν και περιόρισε την ικανότητά του να βγάλει από την αυξανόμενη απομόνωση την χώρα του», συνεχίζει το άρθρο.

»Ο Ερντογάν πίστευε ότι η Τουρκια θα αναδεικνυόταν με κάποιον ηγετικό ρόλο στα μουσουλμανικά κράτη της Μέσης Ανατολής, όπως τώρα οι περισσότερες διάκεινται εχθρικά προς αυτόν και κάποιες βρήκαν κοινά συμφέροντα με ευρωπαϊκές χώρες. Η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Κυπρος και η Ελλάδα έχουν ενισχύσει την στρατηγική συνεργασία τους με πολλές πρωτοβουλίες και κυρίως στον τομέα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, παραμερίζοντας την Τουρκία. Η Γαλλία, που είχε αντιταχθεί στην επίθεση της Τουρκίας στους Κούρδους της Συρίας αλλά και στην υποστήριξη προς την λιβυκή κυβέρνηση της Τρίπολης, εμπλέκεται κι αυτή στα ενεργειακά της ανατολικής Μεσογείου. Και τα Εμιράτα είναι εχθρικά διακείμενα».

Και οι Αζέροι τώρα, αλλά η λίρα…

«Τώρα η Τουρκία εμπλέκεται επιθετικά και στο Αζερμπαϊτζάν και ο Ερντογάν πάει πάλι κόντρα στη διεθνή κοινότητα η οποία πιέζει για κατάπαυση του πυρός. Αφήνει την Τουρκία πάλι μόνη.

»Όμως οι συνθήκες που θα ευνοούσαν την ριζοσπαστική εξωτερική πολιτική του, εξανεμίστηκαν. Το 2000 ο Ερντογάν είχε φέρει την άνοιξη στην τουρκική οικονομία. Τώρα  η οικονομία της χώρας έχει υποστεί τεράστιες ζημίες και αυτό φάνηκε και από τις κομματικές απώλειες του κόμματος του Ερντογάν τις δημοτικές εκλογές.

»Η Αχίλλειος πτέρνα του ειναι η οικονομία και αυτό δεν αφορά μόνον το εσωτερικό της χώρας, αλλά καθορίζει για πρακτικούς λόγους και την εξωτερική του πολιτική. Χωρίς γερή οικονομία δεν μπορεί να συνεχίσει την εκστρατεία του. Το θέμα λοιπόν δεν ειναι τα όρια επιθετικότητας που θέτει η εξωτερική πολιτική καθαυτή. Το θέμα ειναι και τη ζημιά προκαλούν στην οικονομία της χώρας αυτή η ανταγωνιστική εξωτερική πολιτική και η επιθετική ρητορική».