Έφυγε ο “Καλή Πατρίδα, Σύντροφε”

Απεβίωσε ο ποιητής και σκηνοθέτης του «Καλή πατρίδα, σύντροφε», Λευτέρης Ξανθόπουλος, που είχε βραβευτεί στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λοκάρνο

Γεννημένος στην Αθήνα το 1945, σπούδασε και μετά σπούδασε στην Βρετανία  κινηματογράφο. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Καλή πατρίδα, σύντροφε” (Beloiannisz), γυρίστηκε το 1985 στην Ουγγαρία και βραβεύτηκε στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λοκάρνο ενώ η επόμενη, “Ο Δραπέτης” (1991) συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο 44ο Φεστιβάλ των Καννών.

Παράλληλα, σκηνοθέτησε πολλές ταινίες ντοκιμαντέρ μεταξύ των οποίων και τα εξής: Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης, Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα, Στα Τουρκοβούνια, Επί Κολωνώ, Η μεγάλη πομπή, Παύλος Ζάννας, Ποιός είναι ο τρελός λαγός, Σκοτεινός συνωμότης, Η εποχή των κενταύρων – Ο μουσουργός Αλέκος Ξένος (2009), Γεώργιος Ν. Παπανικολάου – Παπ τεστ, Σπίτι δίπλα στη θάλασσα – Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Ένας υπέροχος άνθρωπος – Ο κήπος με τ’ αμέτρητα παράθυρα – Νίκος Εγγονόπουλος, Κληρονόμος πουλιών – Μίλτος Σαχτούρης κ.α.

Τον Ιανουάριο του 1967, ποιήματά του βραβεύθηκαν στον Γ’ πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική. Το 1972 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Αντίψυχα (β’ έκδοση 1992). Ακολουθούν: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, Άγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες).

Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος έχει δημοσιεύσει κείμενα και άρθρα σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά ενώ το ποίημά του με τον τίτλο “Χρονικό”, από την συλλογή “Αντίψυχα” έχει ανθολογηθεί στο αναγνωστικό «Νεοελληνική Λογοτεχνία» της Β’ Γυμνασίου (Ο.Ε.Δ.Β. 2006).

Διετέλεσε, επίσης, μέλος κριτικών και προκριματικών επιτροπών σε πολλά φεστιβάλ (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας, Oberhausen Δυτ. Γερμανίας, Διεθνές Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Καλαμάτας, Eco Φέστιβαλ, Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, Altin Koza Adana της Τουρκιας).

Πολιτική κηδεία

Τη Δευτέρα 22 Ιουνίου, στις 11.30 το πρωί, θα γίνει, από το Πρώτο Νεκροταφείο, η πολιτική κηδεία του σκηνοθέτη και ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλου.

«Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος που ”έφυγε” χθες, ήταν ένας ποιητής που σκηνοθετούσε ταινίες. Άοκνος ερευνητής και ιστοριοδίφης κατέγραψε είτε με την κάμερα, είτε με την πένα του ιστορίες γνωστές αλλά κυρίως άγνωστες, που αντέχουν στο χρόνο γιατί είναι αυθεντικές και αληθινές» αναφέρει σε συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για την απώλεια του Λευτέρη Ξανθόπουλου.

Η κ. Μενδώνη σημειώνει επίσης πως «ανέπτυξε μια ιδιαίτερη, προσωπική “γλώσσα” και τεχνική επηρεάζοντας πολλούς νεώτερους δημιουργούς με το πολυσχιδές και βραβευμένο έργο του, τις δεκάδες ταινίες (μικρού και μεγάλου μήκους) τα ντοκιμαντέρ, τις ποιητικές συλλογές και τα πεζά κείμενά του», και εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του.

«Ο αιφνίδιος θάνατος του Λευτέρη Ξανθόπουλου προκαλεί θλίψη στην κινηματογραφική μας κοινότητα. Ο Λεύτερης Ξανθόπουλος υπήρξε πολυσχιδής καλλιτεχνική φύση: σκηνοθέτης, ποιητής, συγγραφέας κριτικών και θεωρητικών κειμένων για τον κινηματογράφο. Ήταν ανήσυχος πολιτικά, όμως το βλέμμα του ήταν μονίμως ανθρωποκεντρικό. Οι πρώτες ταινίες του ήρθαν με την άνθιση του ελληνικού ντοκιμαντέρ κατά τη δεκαετία του ’70 («Η ελληνική κοινότητα της Χαϊδελβέργης», «Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα»).

Η μετανάστευση, είτε λόγω οικονομικών συνθηκών, είτε λόγω του Εμφυλίου δεσπόζει θεματικά στο σύνολο σχεδόν του κινηματογραφικού έργου του. Τα μικρού ή μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του, όπως και οι μεγάλου μήκους μυθοπλασίες του («Καλή πατρίδα σύντροφε», «Ο δραπέτης») περιστρέφονται γύρω από «ανθρώπους που είναι ξένοι μέσα σ’ ένα ξένο περιβάλλον» αναφέρει το συλλυπητήριο μήνυμα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου για την απώλεια του Λευτέρη Ξανθόπουλου.