Θα πληρώνουμε και για τα σκουπίδια μας….

Μιλώντας για το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, αναφέρθηκε και στη νομοθέτηση, ουσιαστικά,  φόρου για τα σκουπίδια.

Θα λέγεται τέλος απορριμάτων και θα υπολογίζεται με το βάρος  των σκουπιδιών που “παράγουμε”.

Ο κ. Χατζηδάκης δεν είπε ότι το μέτρο είναι εισπρακτικό, αλλά ότι “αν πληρώνει ο πολίτης, θα σκέφτεται προτού πετάξει κάτι”.

“Τα απορρίμματα θα ζυγίζονται ώστε οι πολίτες να ενθαρρύνονται να κάνουν οικονομική διαχείριση”, είπε, θεωρώντας ότι πετάμε πολύ χρήσιμα πράγματα.

Προσέθεσε ότι αυτό αφορά στη διαχείριση των δήμων και θα αποτελεί ένα είδος δημοτικού τέλους, αλλά δεν εξήγησε πώς ακριβώς θα γίνει αυτό στην πράξη -ίσως παραγγείλουμε νέους κάδους με ζυγαριά, όπου ή θα ρίχνουμε επί τόπου ένα ευρώ ή θα “περνάμε” την πιστωτική κάρτα.

Είπε επίσης ότι μέχρι το 2022 θα έχουν κλείσει όλες οι χωματερές.

Ποιο σύστημα να σκέφτεται άραγε;

Σε διάφορες περιοχές στο εξωτερικό όπου εφαρμόζεται εν μέρει το “πληρώνω με το κιλό”, οι κάδοι είναι ατομικοί ή οικογενειακοί μιας συγκεκριμένης κατοικίας πάντως, δηλαδή σε περιοχές με μονοκατοικίες ή διπλοκατοικίες. Αρα αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε αστικά κέντρα με πολυκατοικίες.  Επίσης ακόμα και στις αραιοκατοικημένες περιοχές κάποιοι εργαζόμενοι στο δήμο μετράνε κάθε φορά  το βάρος που παραλαμβάνουν, άρα στην Ελλάδα θα πρέπει και τα απορριμματοφόρα να αλλάξουν (με ζυγαριές) και οι εργαζόμενοι να επιφορτισθούν όχι μόνο με τη συγκέντρωση των σκουπιδιών, αλλά και με το ζύγισμά τους. Αυτό μάλιστα γίνεται παρουσία του πολίτη -άρα με το συγκεκριμένο  σύστημα, αν υποτεθεί ότι ισχύει για αστικά κέντρα, θα έχουμε ραντεβού, πχ. στις 3 τα χαράματα που περνάει το απορριματοφόρο και θα κρατάμε ένα-δυο ευρώ στο χέρι.

Αλλού (στην Κίνα) υπολογίζεται ο όγκος  και όχι το βάρος και οι πολίτες πρέπει να προμηθεύονται ειδικές σακούλες, συγκεκριμένης χωρητικότητας, που είναι πιο ακριβές από τις συνήθεις σακούλες σκουπιδιών που ξέρουμε στην Ελλάδα. Στην τιμή τους περιλαμβάνεται και το τέλος απορριμάτων.  Και όσο πιο πολλές σακούλες παίρνει κανείς, τόσο πιο πολλά πληρώνει. Στην Κίνα δεν είναι διόλου εύκολο να χώσεις τα σκουπίδια σε μια σακούλα ό,τι να’ ναι  και να τα πετάξεις π.χ. στον δρόμο να ξεμπερδεύεις. Απεναντίας, είναι εύκολο να τα πετάς στην αυλή και να τα κομποστοποιείς μέχρι την επόμενη γρίπη των χοίρων ή των πτηνών ή των νυχτερίδων… Εδώ δεν ξέρουμε τι θα σκαρφιστεί ο μέσος “παραγωγός σκουπιδιών”