Βαρθολομαίος για την ελληνική γλώσσα και πώς αυτή ξεχώρισε μεταξύ 2.700 γλωσσών

Στην καταλυτική επίδραση της ελληνικής γλώσσας στον παγκόσμιο πολιτισμό και στην εκφραστική της δύναμη, αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε μαγνητοσκοπημένο χαιρετισμό του, ο οποίος μεταδόθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής εκδήλωσης «Σεφέρης – Ελύτης: από την Ελλάδα στον Κόσμο», που διοργάνωσε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Πόλη, σήμερα Τρίτη, Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.

«Δικαίως, η Ελληνική διεκδικεί τον τίτλο της “μητρικής γλώσσας του πνεύματος”. Εάν κλασικό είναι αυτό που απηχεί τις κοινές αναζητήσεις των ανθρώπων και υπερβαίνει τα όρια του πολιτισμού μέσα στον οποίο δημιουργήθηκε, τότε η ελληνική γλώσσα είναι πραγματικά κλασική, κτήμα ες αεί της ανθρωπότητας», επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο Παναγιώτατος.

Καθώς η μέρα ήταν αφιερωμένη στους δύο νομπελίστες Ἕλληνες ποιητές, τον Γεώργιο Σεφέρη και τον Ὀδυσσέα Ἐλύτη, με αφορμή τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του πρώτου και τα 110 χρόνια από τη γέννηση του δευτέρου, ο Πατριάρχης μίλησε και για την ποίηση με τα λόγια του Ελύτη, ότι “σε μια τέτοια κοινωνία, η ποίηση είναι ο μόνος χώρος όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση”.

Αναφέρθηκε στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ελληνικής μεταξύ 2.00 γλωσσών και τόνισε ότι ελληνικές είναι «οι κομβικές έννοιες του παγκόσμιου πολιτισμού: λόγος, διάλογος, δημοκρατία, ηθική, πολιτική, μουσική, φυσική, ιστορία, παιδαγωγική, θεωρία, πράξις, ανθρωπολογία και αμέτρητες άλλες. Μέσα από τη γλώσσα περνά ολόκληρος πολιτισμός. Ως κατεξοχήν «φιλοσοφική γλώσσα», η Ελληνική, κατονομάζει πρωτίστως την ουσία, το είναι, τη διάσταση του βάθους των πραγμάτων, και όχι τη χρησιμότητά τους», είπε.

Μίλησε για την σύζευξη Ελληνισμοῦ και Χριστιανισμού αλλά και για τις «κατασκευασμένες πολώσεις μεταξύ αρχαΐζουσας και δημοτικής, αφού η γλώσσα πρέπει να τρέφεται από τις ρίζες της, των χιλιάδων ετών που προηγούνται».

«Μέσα στον σύγχρονο κόσμο της τεχνοκρατίας, του οικονομισμού, των αριθμών και των ποσοτικών κριτηρίων, ηχεί ο λόγος τῶν ποιητών μας για τς απαράμιλλες αξίες της παράδοσής μας, για την Εὐρώπη, για τον πολιτισμό, για την τέχνη, η οποία μεγαλώνει το μυστήριο του κόσμου, οξύνει το αἰσθητήριο για την ομορφιά και την αλήθεια των πραγμάτων», είπε ο Πατριάρχης. Και υπενθύμισε ότι στην ομιλία του, στη Στοκχόλμη, κατά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, στις 10 Δεκεμβρίου 1979, ο Οδυσσέας Ελύτης, αφού είπε ότι στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας, «στο μάκρος είκοσι πέντε αἰώνων, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μη  γράφτηκε ποίηση», πρόσθεσε με νόημα: « Τί ἀντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία η ποίηση; Απαντώ: τον μόνο χώρο, όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση».