Τα θωρηκτά του Μουσολίνι στη μάχη, σπάνιο ΒΙΝΤΕΟ με… προπαγάνδα

Η φασιστική Ιταλία διέθετε, θεωρητικά, ένα πανίσχυρο ναυτικό στον πρώτη φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ικανό να αντιμετωπίσει μεμονωμένα το αντίστοιχο γαλλικό ή τον βρετανικό Στόλο Μεσογείου, σε συνεργασία με την ιταλική αεροπορία που θα εξορμούσε από τα “αβύθιστα αεροπλανοφόρα”, την Σικελία και την Σαρδηνία.

Αιχμή του δόρατος του Βασιλικού Ιταλικού Ναυτικού το 1940 ήταν τα τέσσερα παλαιάς ναυπήγησης μεν, απολύτως εκσυγχρονισμένα δε, θωρηκτά των κλάσεων Ντουίλιο (Κάιο Ντουίλιο και Αντρέα Ντόρια) και Καβούρ (Κόντι ντι Καβούρ και Τζούλιο Τσεζάρε). Τα τέσσερα αυτά σκάφη ήταν παρεμφερούς κατασκευής και αρχικά έφεραν 13 πυροβόλα των 12in. Μετά τον εκσυγχρονισμό τους έφεραν 10 πυροβόλα των 320χλστ. σε δύο τρίδυμους και δύο δίδυμους πύργους. Επίσης η μέγιστη ταχύτητά τους είχε αυξηθεί στους 26 κόμβους, στα δύο πρώτα και στους 27 κόμβους στο δεύτερο ζεύγος. Εκτόπιζαν πάνω από 29.000 τόνους.

Τα σκάφη πλεονεκτούσαν κατά συνέπεια σε ταχύτητα των παλαιότερων βρετανικών θωρηκτών που στελέχωναν τον Στόλο Μεσογείου, υστερούσαν σε ταχύτητα των δύο γαλλικών της κλάσης Dunkerque, τα οποία όμως υστερούσαν δραματικά σε θωράκιση. Τα ιταλικά σκάφη υστερούσαν επίσης των παλαιών βρετανικών θωρηκτών σε διαμέτρημα κύριων πυροβόλων.

Τα Ντουίλιο και Ντόρια έφεραν πυροβόλα των 12,6in, (320 χλστ.) Μ1936, ενώ τα Τσέζαρε και Καβούρ πυροβόλα ιδίου διαμετρήματος Μ1934. Τα πυροβόλα δεν διέφεραν δραματικά και εξαπέλυαν βλήμα βάρους 525 κιλών ενώ το μέγιστο βεληνεκές τους ήταν 30 χλμ. Τα γαλλικά Dunkerque μπορούσαν να επιτύχουν με τα πυροβόλα τους των 330χλστ. μέγιστο βεληνεκές άνω των 40 χλμ.

Τέλος τα βρετανικά θωρηκτά κλάσης Queen Elizabeth που αποτέλεσαν του βασικούς αντιπάλους των ιταλικών σκαφών έφεραν πυροβόλα των 15in (381χλστ.) που είχαν σχεδόν το αυτό με των ιταλικών πυροβόλων βεληνεκές αλλά εξαπέλυαν βλήμα βάρους 879 κιλών.