Σκηνές από ταινία προσεχώς

Σκηνές από ταινία προσεχώς μοιάζει να είδαμε κατά τη συζήτηση κύρωσης του πρωτοκόλλου ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, στην οποία παίχτηκε δημοσίως και η τελευταία πράξη του κυβερνητικού διαζυγίου και της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Την παράσταση κατά τη συζήτηση έκλεψε η αντιπαράθεση των μέχρι πρότινος κυβερνητικών εταίρων, Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ουσιαστικά κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι μετά από τέσσερα χρόνια κοινής πορείας τού διέλυσε το κόμμα και τον άφησε χωρίς τις προνομίες του επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας. Ταυτόχρονα, αρνήθηκε τις αιτιάσεις που φαίνεται να έκανε ο πρωθυπουργός σε κατ’ ιδίαν επικοινωνίες τους, ότι αναζητούσε άλλες συμμαχίες και έριχνε γέφυρες με την αντιπολίτευση. Μέσα σε μία εμφανώς μουδιασμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε ότι στο μέλλον ο Πάνος Καμμένος θα τον ευγνωμονεί, γιατί τον απέτρεψε από το να ρίξει την κυβέρνηση και να γίνει νέος Σαμαράς.

Στο τέλος της συνεδρίασης, ο Πάνος Καμμένος διέγραψε από την κοινοβουλευτική του ομάδα τον Θανάση Παπαχριστόπουλο, ενώ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του άφησε να επικρέμαται η απειλή ότι θα παραιτηθεί και ο ίδιος από βουλευτής –“θύμωσε ο πασάς και έκοψε τα…”, σχολίαζε με κυνισμό βουλευτής της συμπολίτευσης. Πάντως, ο κ. Παπαχριστόπουλος αμέσως μετά τη διαγραφή του, υπέβαλε την παραίτησή του από βουλευτής. Κάπως έτσι διαμορφώνεται το επόμενο σκηνικό στη Βουλή.

Την έδρα του παίρνει ο υφυπουργός Εξωτερικών, Τέρενς Κουίκ, ο οποίος φυσικά δεν θα την παραδώσει και θα προσχωρήσει στους ανεξάρτητους. Με την παρουσία του κ. Κουίκ, ο μεν κ. Καμμένος παύει να είναι πλέον επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας, όπως και ο Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ διατηρείται ο αριθμός των έξι ανεξάρτητων βουλευτών που στηρίζουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να παραμείνει ο αριθμός των 151 βουλευτών.

Καθώς η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη από τις αιτιάσεις των μέχρι πρότινος κυβερνητικών εταίρων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιόρισε τις συνήθεις επιθέσεις του στον Πάνο Καμμένο στο ελάχιστο απαραίτητο.

Η ανάγνωση της ΝΔ

Η ανάγνωση που κάνει η ΝΔ ή τουλάχιστον η σαμαρική πτέρυγα είναι ότι πρόκειται για σικέ διαζύγιο καθώς στο εξής, δίχως το ακροδεξιό βαρίδι, ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορεί να κάνει απρόσκοπτα το άνοιγμά του για τη διαμόρφωση της νέας Κεντροαριστεράς. Από την άλλη, ο Πάνος Καμμένος θα μπορεί να συνεχίζει να αλιεύει ψήφους στο πέραν της ΝΔ δεξιό κοινό, προβάλλοντας ότι εκείνος αποχώρησε για να μην δώσει το όνομα Μακεδονία, ενώ η ΝΔ αποδέχθηκε τη σύνθετη ονομασία.

Από το πρωθυπουργικό περιβάλλον διαψεύδουν οποιαδήποτε υπόνοια για συνεννόηση. Αντίθετα, σημειώνουν ότι το γυαλί είχε ραγίσει από καιρό. Ο Αλέξης Τσίπρας με το ζόρι συγκρατιόταν να μη διαλύσει τη συνεργασία νωρίτερα και καμία συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει με έναν απρόβλεπτο πολιτικό -γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός έκανε νύξεις στην ψυχολογική του κατάσταση. Είχε προηγηθεί το επεισόδιο ανάμεσα στον Νίκο Νικολόπουλο, ο οποίος προσέφυγε κατά του Πάνου Καμμένου για εκβιασμό.

Ο κ. Καμμένος άφησε αιχμές όχι μόνο για τον άλλοτε συνεργάτη του, αφού ο κ. Νικολόπουλος είχε εκλεγεί με τους ΑΝΕΛ, αλλά και για τον Νίκο Παππά, με τον οποίο άλλωστε γνωρίζονται καλά. Το να συνεχίσει ο Πάνος Καμμένος να αφήνει αιχμές για διαφθορά κατά κυβερνητικών στελεχών -όπως έπραξε με τον Νίκο Κοτζιά και άφησε να εννοηθεί για τον Νίκο Παππά- ρίχνοντας νερό στον μύλο της αντιπολίτευσης, είναι το τελευταίο που θέλει το Μαξίμου.

Ανεξάρτητα, όμως, από το αν υπήρξε συνεννόηση, όπως διατείνεται η ΝΔ για να στηρίζει το δικό της αφήγημα εναντίον και των δύο πρώην κυβερνητικών εταίρων, είναι σαφές το εξής: ο πρωθυπουργός από εδώ και πέρα θα αναζητήσει νέες συμμαχίες ως ο βασικός πόλος της υπό διαμόρφωση Κεντροαριστεράς, με την επίνευση και των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών. Το εγχείρημα βοηθά και η Φώφη Γεννηματά που έχει κηρύξει πόλεμο στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που επισήμανε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, λέγοντας ότι ταυτίζεται με τη ΝΔ.

Ευρεία Κεντροαριστερά σε σύμπλευση με τη νεοφιλελεύθερη στα οικονομικά και ακροδεξιά στα κοινωνικά και εθνικά ΝΔ, δεν μπορεί να υπάρξει. Υπό αυτή την έννοια, η Φώφη Γεννηματά αφήνει το πεδίο ελεύθερο στον Αλέξη Τσίπρα. Πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τον Πάνο Καμμένο. Θα σηκώσει το λάβαρο του ασυμβίβαστου στις πιέσεις των μεγάλων διεθνών παικτών και της εγχώριας διαπλοκής, προβάλλοντας ότι για να μείνει πιστός στην εθνική του θέση για το Σκοπιανό έχασε και το κόμμα του, και θα προσπαθήσει να επαναπροσεγγίσει ένα κοινό που τον είχε ακολουθήσει παλαιότερα.

Δύσκολα, όμως, θα πείσει μετά τον τετραετή κυβερνητισμό του και την αμετροέπεια που επέδειξε τον τελευταίο χρόνο. Φυσικά, στην πέραν της ΝΔ Δεξιά υπάρχει πεδίο συνεργασιών, καθώς στα ακραία δώματα της πολυκατοικίας κινείται ξανά ο Καρατζαφέρης και υπάρχουν οι Φαήλος Κρανιδιώτης, Τάκης Μπαλτάκος κλπ. Ενδιαφέρον έχει αν οι “Μακεδονομάχοι” των συλλαλητηρίων που συγκρότησαν το κόμμα Ελληνική Πολιτική Συνείδηση (Ε.ΠΟ.Σ.) αποκτήσουν πολιτική απήχηση.

Νέο τοπίο

Το Σκοπιανό αποτέλεσε τον καταλύτη για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Ωστόσο, η βασική αντίδραση υπήρχε και ήταν η διαδικασία απομείωσης των μικρών κομμάτων που προέκυψαν από την κρίση και δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν καθαρό πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, ώστε να δικαιολογήσουν τον χώρο που κέρδισαν σε συνθήκες αναταραχής.

Τα δύο κόμματα, Ποτάμι και ΑΝΕΛ, διαλύθηκαν, η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη είναι στα πρόθυρα διάλυσης, ενώ ακόμη και η ΔΗΜΑΡ εξαϋλώθηκε. Η μόνη που διατηρήθηκε είναι η Χρυσή Αυγή που υπάρχει κίνδυνος να βγει και ενισχυμένη με την ευγενική χορηγία των διοργανωτών των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό, αφού της επέτρεψαν πέρυσι τέτοια εποχή να βγει από την απομόνωση και να εμφανιστεί στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.

Back to reality

Με το Μακεδονικό να έχει κλείσει και τον πρωθυπουργό να έχει κάνει το ταξίδι του στην Τουρκία, η πολιτική ζωή εκ των πραγμάτων θα επιστρέψει μοιραία στα πεδία της καθημερινότητας και της οικονομίας, στα οποία και θα κριθούν οι επικείμενες εκλογές. Ο κίνδυνος, λένε στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο πρωθυπουργός να επαναπαυθεί στις δάφνες του Σκοπιανού και της εξωτερικής πολιτικής, που του επιδαψιλεύουν οι διεθνείς συνομιλητές του και να ξεχάσει ότι αυτά τα θέματα δεν κερδίζουν εκλογές.

Εάν θα κερδίσει τις εκλογές με το αφήγημα “έξοδος από τα μνημόνια, επιστροφή στην κανονικότητα” με την προβολή των θετικών μέτρων, συντάξεις, αύξηση μισθού, ρύθμιση 120 δόσεων, επίσης είναι αμφίβολο. Το ηγετικό επιτελείο θα επιδιώξει έντονη αντιπαράθεση σε καθαρές πολιτικές γραμμές, μεταξύ νέας Κεντροαριστεράς που θα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ και νέας Δεξιάς με πόλο τη ΝΔ.

Ενδιαμέσως είναι ανοικτό εάν θα κάνει ανασχηματισμό ή απλώς θα καλύψει τα κενά στο υπουργείο Εξωτερικών και στις θέσεις υφυπουργών, από τη μετακίνηση Νοτοπούλου και Ηλιόπουλου στην τοπική αυτοδιοίκηση. Παρά τη σχετική φημολογία, η επικρατούσα άποψη στο κυβερνητικό επιτελείο είναι ότι δεν θα κάνει ευρύ ανασχηματισμό. Αυτό είναι κάτι που απογοητεύει ουκ ολίγα κοινοβουλευτικά στελέχη που υποστηρίζουν ότι με τη νέα γενιά τεχνοκρατών που έχει βάλει στα καίρια υπουργεία δεν έχει ανθρώπους για την εκλογική μάχη.

Το τελευταίο ερώτημα είναι ο χρόνος των εκλογών. Αν και η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί περίπου βέβαιο ότι θα τις προκηρύξει τον Μάιο, ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει σε κάθε ευκαιρία ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Οι πιο ψύχραιμοι λένε απλώς ότι οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν τον Μάρτιο.