Ο απωλεσθείς ελβετικός παράδεισος!

Η Ελβετική Ομοσπονδία, ιδρυθείσα το 1815 με την βοήθεια του Ιωάννη Καποδίστρια, τότε υπουργού Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, στο συνέδριο της Βιέννης, εβασίσθη σε δύο άξονες: Την ουδετερότητα και το τραπεζικό απόρρητο. Αμφότερα επλήγησαν τελευταίως, ίσως καιρίως. Η χρεωκοπία της Credit Suisse ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των “αποκρύφων” τραπεζών της Ελβετίας, που κάρφωσαν οι Αμερικανοί, έτοιμοι από καιρό.

Όπως έγραφε αυτές τις ημέρες, η Wall Street Journal «Δεν ήταν ακριβώς η Credit Suisse που εχρειάζετο διάσωση, αλλά η ίδια η Ελβετία». Η κρίσις απειλούσε την εθνική ταυτότητα των Ελβετών, βασισμένη στη διαφύλαξη του πλούτου άλλων εθνών! Πράγματι, εις οιανδήποτε άλλη χώρα, η στάσις πληρωμών μιας τραπέζης θα ήταν ένα πτωχευτικό επεισόδιο. Στην Ελβετία, όμως, το γεγονός έχει υπαρξιακή σημασία. Επί δύο αιώνες, το ελβετικό μοντέλο στηρίχθηκε στην ασφάλεια των αποταμιευμάτων όταν τοποθετούντο σε τράπεζες της Ελβετίας.

Αυτή η παράδοση διαψεύσθηκε με την χρεωκοπία της δευτέρας εις μέγεθος τραπέζης της χώρας της Credit Suisse, η οποία ιδρύθηκε προ 167 ετών και αλλά εξαγοράστηκε με “σκόντο” 60% από την UBS (Union Bank of Switzerland), η μετοχή της οποίας έπεσε 3% στις 22.3.23. Παρά την έγχυση 50 δισ. δολαρίων από την Κεντρική Ελβετική Τράπεζα δια την διάσωση της Credit Suisse, χρειάστηκε η διαβεβαίωση της ελβετικής κυβερνήσεως ότι η Credit Suisse δεν θα αφεθεί να πτωχεύσει!

Αδιανόητο μέχρις πρότινoς! Έτερον απίστευτο γεγονός “άχρι τούδε”, η Ελβετία προσεφέρθη να εφοδιάσει με πολεμοφόδια την Ουκρανία στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Υπάρχει και η εξαίρεση διαρκούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η ελβετική πόλις Έρλικον βομβαρδίσθη από την αμερικανική στρατηγική αεροπορία… “κατά λάθος”, αλλά συνέβη να κατασκεύαζε όργανα ακριβείας διά τη “Λούφτβάφε” του Γ’ Ράιχ.

Μπορεί αυτό να θεωρηθεί ένδειξη αλληλεγγύης του ελβετικού λαού στο αντιστεκόμενο στη ρωσική εισβολή Ουκρανικό έθνος, αλλά για τους διπλωμάτες σημαίνει κάτι διαφορετικό: την ματαίωση της παραδοσιακής ουδετερότητος της Ελβετίας – κάτι που έσπευσαν να σημειώσουν αμέσως οι Ρώσοι, εγγυητές προ 200 ετών περίπου της ελβετικής ουδετερότητος.

Αμερικανοί και Ρώσοι συνεπώς τα ‘βαλαν με το μικρό έθνος των Άλπεων, που κατέστη συν τω χρόνων “ενοχλητικό” με την συμπεριφορά του. Το μεν απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων, η δε εσωστρέφεια της ελβετικής βιομηχανίας που τελικώς εγκαταλήφθη χάριν του ΝΑΤΟ , μετέβαλαν την συνήθη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Δεν πέρασε πολύς χρόνος από τότε που ένας συνταγματάρχης ε.α.(*) του ελβετικού στρατού μου δήλωσε ότι «ο ελβετικός παράδεισος – αν ποτέ υπήρξε – τελείωσε οριστικώς»! Λέτε να ήξερε κάτι που εμείς αγνοούσαμε;

---

(*) Ανώτατος βαθμός του ελβετικού στρατού εν καιρό ειρήνης.