Υπάρχει ένοχος για την διάλυση του ΕΣΥ

Μέχρις της 9ης Μαρτίου 36.532 θάνατοι σημειώθησαν στο ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) από τον κινεζοϊό της πανδημίας (Covid-19), αλλά δεν έχει απαγγελθεί κατηγορία εναντίον των υπευθύνων. Την ίδια στιγμή για τους 107 θανάτους από την πυρκαγιά στο Μάτι διεξάγεται ήδη ποινική δίκη και για τα 57 θύματα στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών έχουν συλληφθεί ο μοιραίος σταθμάρχης Λαρίσης και υπό έρευνα είναι ο ρόλος άλλων παραγόντων. 

Ελπίζεται η ταχεία περαίωση της ανακρίσεως, ώστε η επακολουθούσα δίκη να μοιράσει τις ευθύνες στην παρούσα πρωτίστως κυβέρνηση και στις προηγηθείσες για το διαρκές σκάνδαλο κακοδιαχείρισης του ΟΣΕ. Πάντως, ήδη κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται για το ακαταδίωκτο που αποφάσισε η κυβέρνηση για τα μέλη της Επιτροπής, που πέρασε και αυτή από σαράντα κύματα μέχρι να συγκροτηθεί.

Σε ότι αφορά την διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις χρόνιες παθογένειες και τα πολλά προβλήματα του, υπάρχει ένας ξεκάθαρος ένοχος: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι εντολοδόχοι του EcoFin και του παρατύπου Eurogroup που ανέλαβαν εργολαβικά να διαλύσουν το ελληνικό ΕΣΥ, με τα τρία μνημόνια που υποχρέωσαν τρεις ιθαγενείς κυβερνήσεις να τα υπογράψουν, με την εκβιαστική απειλή της χρεωκοπίας, μέσω της διακοπής χρηματοδοτήσεως της ελληνικής οικονομίας, στο ταραχώδες διάστημα του 2010-16, των ετών που ακολούθησαν την πρώτη παγκόσμια τραπεζική κρίση που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Lehman Brothers στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρόκειται για την τελευταία αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, την συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά-Ευάγγελου Βενιζέλου και μετέπειτα της “πρώτης φοράς Αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, με ολίγη από την Δεξιά των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου.

Μέχρι που η πανδημία του κινεζοϊού έφερε στο προσκήνιο και πάλι την ανάγκη για ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, κάτι που αναγνώρισαν ακόμα και οι ιδεολογικοί αντίπαλοι του δημοσίου και του κράτους, αυτοί που συνεχώς όμνυαν στο “αόρατο χέρι” της αγοράς, μηδέ εξαιρουμένων των Βρετανών Συντηρητικών. Πράγματι…