Στα αζήτητα του Μητσοτάκη η εγχώρια αμυντική βιομηχανία

Την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη εμπιστεύτηκε με μεγάλη πλειοψηφία ο ελληνικός λαός να κυβερνήσει την χώρα για την επόμενη τετραετία. Η ΝΔ θα είναι η κυρίαρχος πολιτική δύναμη που θα επιβάλει το πρόγραμμά της, ανεξάρτητα τις όποιες διαφωνίες της αξιωματικής και ελάσσονος αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά καταποντίστηκε με την αλλοπρόσαλλη μαύρη λογική του σε πολλά θέματα (ναι μεν αλλά), όπως για παράδειγμα τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, ο φράχτης στον Έβρο… Και επομένως οφείλει να ξαναβρεί την ταυτότητά του. 

Το ΠΑΣΟΚ με μία μικρή άνοδο, ουσιαστικά κράτησε τα ποσοστά του ως προς τα ποσοστά των εκλογών της 21ης Μαΐου. Η μελλοντική του πορεία θα εξαρτηθεί από την στάση που θα κρατήσει στην Βουλή την επόμενη τετραετία. Τα πρώτα δείγματα της πορείας του θα τα δούμε στις ευρωεκλογές του επόμενου έτους. Ή θα κάνει μία αιφνίδια ανοδική έκρηξη, όπως το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου, ή θα παραμείνει σε δεύτερο ρόλο.

Για να γίνει αυτό, δηλαδή η ανοδική έκρηξη (επιθυμία μου) απαιτείται να εμπιστευτεί το ΠΑΣΟΚ η κοινωνία μας. Ο σοβαρός αξιόλογος πολιτικός λόγος πάνω στα καυτά θέματα των τομέων πολιτικής που αντιμετωπίζει η κοινωνία, λαμβάνοντας υπόψη τις αντοχές της οικονομίας, θα είναι το βαρόμετρο που θα καθορίσει την εξέλιξή του.

Σε κάθε αντίθετη άποψη κυβερνητικής ρύθμισης, η απάντηση του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να περιλαμβάνει άλλη αντίστοιχη λογική πρόταση, υποστηριζόμενη από τα ανάλογα επιχειρήματα που θα αποδεικνύει ότι η κυβερνητική πρόταση αν εφαρμοστεί θα οδηγήσει σε αδιέξοδο. Τότε το ΠΑΣΟΚ θα αποδείξει ό,τι διαθέτει τα στοιχεία και τους μηχανισμούς που απαιτούνται, ώστε να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να καταστεί κόμμα εξουσίας, που είναι η επιθυμία των στελεχών του. Η κοινωνία δεν ανέχεται πλέον τις κραυγές και τον λαϊκισμό που οδηγούν στο πουθενά (ένας λόγος που αποδοκιμάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ).

Η νέα κυβέρνηση

Είδαμε την νέα πολυπληθή κυβέρνηση με άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ελπίζοντας θετικά (όπως κάθε Έλληνας) να λύσει τα δύσκολα προβλήματα που την περιμένουν στη γωνία, όπως είναι η ακρίβεια και η συντονισμένη πολιτική υποστήριξης των εθνικών μας συμφερόντων τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Κύπρο.

Ήταν θετικό γεγονός η υπουργοποίηση του δημάρχου των Τρικάλων, ενός αξιόλογου ατόμου που έχει καταξιωθεί ως ο καλύτερος δήμαρχος της χώρας, με τις καινοτόμες εφαρμογές του στην πόλη. Και αυτό καταγράφεται στα υπέρ του πρωθυπουργού, είτε μας αρέσει είτε όχι. Φάνηκε στην ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, κατά τον χαιρετισμό, ό,τι δεν είναι αγαθές οι σχέσεις μεταξύ των κυρίων Μητσοτάκη και Δένδια.

Ελπίζω ότι ο κ. Δένδιας λόγω των ικανοτήτων του γρήγορα θα μπει στο πνεύμα των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και θα δώσει λύσεις στα εξοπλιστικά προγράμματα που εκκρεμούν, καθώς και στα διαχρονικά προβλήματα που απασχολούν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Αφού γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο με λεπτομέρειες, πως σκέφτεται η Τουρκία και ο Ερντογάν για το Αιγαίο και την Κύπρο. Ωστόσο, εντύπωση προξενεί η παρουσία ακόμη δύο υφυπουργών στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πιο πολύ γραμμάτια μου θυμίζουν ή ενδεχομένως και κάτι άλλο;

Είδαμε μία ακόμη θετική κίνηση με την δημιουργία του υπουργείου Οικογένειας, ωστόσο αυτό το υπουργείο χρειάζεται την κατάλληλη στελέχωση και τα οικονομικά εργαλεία για να πετύχει τους στόχους του.

Η παράλειψη Μητσοτάκη

Δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι η άμυνα της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αμυντική κρατική και ιδιωτική αμυντική βιομηχανία, πέραν των άλλων οικονομικών αναπτυξιακών αγαθών που μπορεί να προσφέρει. Αν ήθελα αυτό να το παρουσιάσω μαθηματικά, θα το παρουσίαζα με μία εξίσωση διαφορών: A( t) = α [ B(t) – Β(t-1)]. Όπου Α (t) η άμυνα της χώρας σε χρόνο t, είναι ανάλογος ενός συντελεστή α μεγαλύτερος του μηδενός επί την διαφορά της αμυντικής βιομηχανίας Β(t) σε χρόνο t και σε προηγούμενο χρόνο t-1.

Η μεγάλη παράλειψη του πρωθυπουργού είναι ότι δεν υφίσταται ένας συγκεντρωτικός οργανωμένος συντονιστικός φορέας, ο οποίος θα διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία σε μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, που θα συντονίζει την αμυντική βιομηχανία κρατική και ιδιωτική, βλέποντας το σήμερα σε συνδυασμό με το αύριο. Ένας φορέας που θα λαμβάνει τα ερεθίσματα και τις προτάσεις του υπουργείου της Εθνικής Άμυνας, θα τις κοστολογεί σε συνάρτηση με τις άλλες κρατικές υποχρεώσεις και τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, προτείνοντας την βέλτιστη ποιοτικά οικονομικά λύση.

Ένας φορέας που θα ενδιαφέρεται να επενδύσει και να αξιοποιήσει σε βάθος τις βιομηχανικές επιστροφές σε κάθε κοστοβόρο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Ένας φορέας που θα έχει την υποχρέωση να παρακολουθεί την εξέλιξη των προγραμμάτων και αν τηρούνται τα συμβατικά χρονοδιαγράμματα. Αν αυτά δεν τηρούνται θα έχει την υποχρέωση να παρεμβαίνει δυναμικά δίνοντας λύσεις. Ένας φορέας που θα είναι συνδεδεμένος με την πανεπιστημιακή-ιδιωτική επιχειρηματική κοινότητα στον τομέα της έρευνας και της καινοτομίας για την παραγωγή σύγχρονων προϊόντων που θα έχουν εφαρμογή στις Ένοπλες Δυνάμεις και όχι μόνο.

Ένας φορέας που θα διαθέτει την αρμοδιότητα να αποφασίζει την πιστοποίηση των προϊόντων από τους εμπλεκόμενους φορείς, ώστε αυτά τα προϊόντα στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν στην ελληνική αγορά και να καταστούν εξαγώγιμα. Ένας φορέας που θα έχει την δυνατότητα να επεμβαίνει δίνοντας λύσεις στα προβλήματα του προσωπικού είτε αυτά είναι οικονομικού περιεχομένου ή οργανωτικά στην αξιοποίηση του στελεχιακού ανθρώπινου δυναμικού. Ένας φορέας που όταν βλέπει ένα συμβατικό εξοπλιστικό έργο δεν περπατά, να έχει την δυνατότητα να δώσει την βέλτιστη λύση έχοντας ως οδηγό το κρατικό συμφέρον.

Στάσιμη η αμυντική βιομηχανία

Ένας τέτοιος φορέας δεν υπάρχει και αυτός είναι ο λόγος που η αμυντική μας βιομηχανία παραμένει στάσιμη για πολλά χρόνια και χωρίς αναπτυξιακούς οικονομικούς ορίζοντες. Τα ΕΑΣ βρίσκονται σε διαρκή νάρκη (απαξίωση), παρότι η Ευρώπη φωνάζει καθημερινά για παραγωγή βλημάτων. Η ΕΑΒ προσπαθεί με το μειωμένο τεχνικό προσωπικό, χωρίς οικονομικά κίνητρα, να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Κινείται σε μία μη επιχειρηματική λογική και επομένως μελλοντική τεχνολογική-οικονομική-εξαγωγική εξέλιξη αν συνεχίσει τον ίδιο δρόμο δεν υπάρχει.

Τώρα τι γίνεται; Μπλέκονται στα προγράμματα τρία υπουργεία, το Ανάπτυξης, της Οικονομίας και της Άμυνας. Το 95% των προγραμμάτων ανήκουν στο Άμυνας, ωστόσο το εν λόγω υπουργείο δεν έχει την αρμοδιότητα να δώσει λύσεις. Και όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει ένα μπαλάκι που μεταφέρεται ανάλογα από το ένα υπουργείο στο άλλο, με αποτέλεσμα η κατάσταση να παραμένει στάσιμη.

Αυτός ο συντονιστικός φορέας θα πρέπει να ανήκει στο υπουργείο των Οικονομικών ή στο Άμυνας, ανάλογα με τις αρμοδιότητες και τον βαθμό ευθύνης που θα αποφασίσει να του δώσει η κυβέρνηση. Ωστόσο, επειδή σε κάθε σχεδόν θέμα υφίσταται και ο οικονομικός παράγοντας σε συνάρτηση με τις άλλες παραμέτρους, θα ήταν θετικότερο να βρίσκεται κάτω από την οικονομική ομπρέλα.