Ο τουρκικός λαβύρινθος και ο ελληνικός μίτος της Αριάδνης

Το θετικό κλίμα των ευρωατλαντικών σχέσεων δρομολογεί διευρυμένες καλές πρακτικές για όλους του συμμάχους, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Στη συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και στις παράλληλες εργασίες των υπουργών Αμύνης της συμμαχίας, πιστοποιήθηκε ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά για την ασφάλεια της Ευρώπης, όταν εθνικές προτεραιότητες δεν υπάγονται στο κοινό αμυντικό δόγμα. Η σημαντική κοινή αποδοχή που αναδείχθηκε στο Βίλνιους ωφελεί όλους τους συμμάχους και προσθέτει ακόμη μία σημαντική χώρα, τη Σουηδία, στο ΝΑΤΟ.

Στην Τουρκία δόθηκε πολιτικός χώρος ώστε με αξιοπρέπεια να στρέψει προς την παραδοσιακή της κοίτη, χωρίς το γεγονός αυτό να σημαίνει ότι το βεβαρημένο πρόσφατο παρελθόν της διαγράφεται από την πολιτική ανάλυση της συμμαχίας και των συμμαχικών κυβερνήσεων. Η Ελλάδα αποκόμισε για μία φορά ακόμη διεθνή πλεονεκτήματα, χωρίς να ανταγωνιστεί την Άγκυρα.

Όμως, στο διμερές πεδίο οι όροι συζήτησης παραμένουν άκαμπτοι και απαιτητικοί. Το μειονοτικό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Ο πρωθυπουργός έθεσε ορθότατα το θέμα των παρεμβάσεων του τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή, αλλά επουδενί αποδέχθηκε συζήτηση θεμάτων, που η Ελλάδα με την πολιτική της έχει αναδείξει ως πολιτιστικό και πολιτικό πλεονέκτημα. Η Άγκυρα οφείλει να αντιληφθεί ότι ο διορισμός των μουφτήδων ακολουθεί τα ήθη, τα έθιμα και τις πρακτικές του Ισλάμ, που διαφοροποιείται από την τουρκική πρακτική.

Η Άγκυρα τα θέματα της θρησκείας τα αναθέτει σε Γενικό Διευθυντή Θρησκευμάτων και απαιτεί για την Ελλάδα ανάδειξη θρησκευτικού ηγέτη, με διαδικασία εκλογής που προσανατολίζεται στις συνήθειες των σιιτών του Ιράν. Η Ελλάδα που σέβεται τις θρησκευτικές παραδόσεις των μουσουλμάνων συμπολιτών μας υπερήφανα μπορεί να διακηρύσσει στα διεθνή FORA, ότι το Ισλαμικό Κράτος δεν στρατολόγησε ούτε έναν μουσουλμάνο συμπολίτη μας, όταν τουλάχιστον 10.000 Ευρωπαίοι προσηλυτισμένοι στο Ισλάμ, ή δεύτερης γενιάς μουσουλμάνοι Ευρωπαίοι πολίτες, στρατολογήθηκαν και εμφανίζονταν να δηλώνουν ότι υπηρέτησαν με θρησκευτικό φανατισμό την τρομοκρατία.

Στη Θράκη επιτελείται σημαντικό έργο κοινωνικό, πολιτικό, θρησκευτικό που ανατρέπει κάθε θεωρία πόλωσης των θρησκειών. Η Άγκυρα δεν ξεκινά μια νέα διαδρομή, ούτε προσβλέπει σε επανέναρξη από σημείο μηδέν, διότι γνωρίζει πολύ καλά τη διαδρομή που ακολουθούν οι διεθνείς σχέσεις και τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το διεθνές δίκαιο, καθώς επίσης και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ο όποιος διμερής διάλογος συνεχισθεί με την Τουρκία, στη νέα πραγματικότητα που διαμόρφωσε η νατοϊκή σύναξη των ηγετών στο Βίλνιους, δεν θα εξελιχθεί παραγωγικά αν η Τουρκία, χωρίς να ταπεινώνεται, δεν αποδεχθεί την πραγματικότητα όλων των κρατών μελών της ΕΕ και ιδιαίτερα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Προσαρμογή χωρίς αστερίσκους

Κάθε τουρκική αποστασιοποίηση από τον απαιτούμενο σεβασμό στην κυπριακή κυβέρνηση, καθώς επίσης και η πολιτική προώθησης δύο κρατών στην Κύπρο, αντίκειται στις αποφάσεις του ΟΗΕ, στην απόφαση της ΕΕ να δεχθεί ενιαία την Κύπρο στην ΕΕ και βεβαίως αποτελεί ακόμη μια επιβεβαίωση βιασμού της διεθνούς εντολής να ενεργεί ως εγγυήτρια δύναμη. Η πολυπλοκότητα της διεθνούς απαίτησης που επιβάλλεται επί της Τουρκίας αποτελεί το λαβύρινθο που πρέπει να διέλθει η Άγκυρα για να φθάσει στην ΕΕ και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, ειδικότερα όμως των ΗΠΑ.

Η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει τον μίτο της Αριάδνης, επειδή γνωρίζει πολύ καλά τα μονοπάτια της δύσκολης και πολλές φορές απογοητευτικής διπλωματίας των απορρίψεων και των απογοητεύσεων. Οι διεθνείς προκλήσεις μας αφορούν όλους στον ίδιο βαθμό. Οι πολιτικές των συγκλίσεων μάλλον ευνοούν την βελτίωση των διεθνών σχέσεων, που ίσως να οδηγήσουν στην εξισορρόπηση και την άμβλυνση των εντάσεων στην Ευρώπη και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Βέβαια δεν παραβλέπεται ο πυρήνας των διεθνών αναζητήσεων που εκφράζεται δια των πολιτικών που προωθούν ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, προσβλέποντας στη διαμόρφωση του νέου κόσμου μας, που άρχισε να μορφοποιείται κατά την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα. Η κούρσα μακράς αντοχής των τριών πρωταθλητών του διεθνούς γίγνεσθαι, είτε γίνεται αντιληπτή και οι χώρες συναντίληψης επωφελούνται, είτε διαφεύγει της πολιτικής προσοχής, αυταρχικών κυρίως κυβερνήσεων, με συνέπεια να συρθούν στην αποδοχή τετελεσμένων γεγονότων, στα οποία με δική τους ευθύνη και αποφάσεις δεν μετείχαν ως συνδιαμορφωτές.

Το μειονοτικό, οι εξοπλισμοί, η παραχώρηση των F-16, ακόμη αν το θέλετε και το θέμα των S-400, που βαρύνει τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, μάλλον θα βρούνε ευκολότερη διέξοδο, από ό,τι η υποχρέωση της Τουρκίας να σεβαστεί απολύτως την Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα της κυπριακής ένταξης στην ΕΕ. Η πραγματικότητα της Κύπρου καθορίζει διμερείς και πολυήμερεις επιδιώξεις της Τουρκίας, αλλά και την ενεργειακή αξιοποίηση της Μεσογείου.

Ταυτοχρόνως ΕΕ και κράτη μέλη υποχρεώνονται από τις Συνθήκες να συμπεριφερθούν με θεσμική και πολιτική αποφασιστικότητα, σε οποιονδήποτε αμφισβητεί τα δικαιώματα κράτους μέλους. Ό,τι διαμορφώθηκε πρόσφατα στο Βίλνιους, ακόμη και περιστασιακά, όπως συνέβη με την διάσταση της ΕΕ που αυθαιρέτως έθεσε η Άγκυρα, δρομολογήθηκε στη βάση του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, με αποτέλεσμα την υποχρέωση προσαρμογής όλων, χωρίς αστερίσκους και χωρίς επιφυλάξεις, στις κοινές αποφάσεις.