Ο χρησμός της Πυθίας για τον τελικό Αχτσιόγλου-Κασσελάκης
20/09/2023
Και ξαφνικά, ενώ ήμουν χωμένος σε μία μουσική “κατακόμβη”, με παίρνει τηλέφωνο ένας στενός φίλος μου δημοσιογράφος από τις Βρυξέλες και με ρωτάει τι προβλέπω για τον τελικό Αχτσιόγλου-Κασσελάκης. Του είπα ότι ποσώς με απασχολεί το αποτέλεσμα προσωπικά, αλλά διασκεδάζω γιατί βλέπω ότι το ματσάκι είναι αμφίρροπο(;) Είπαμε τα δικά μας και πριν κλείσουμε μου πέταξε ένα καρφί -ο εμβαγάσας: «Αν ρωτούσαμε στο Μαντείο των Δελφών, τι θα ‘λεγε η Πυθία;» Του υποσχέθηκα ότι θα της …μιλήσω μόλις ξυπνήσει απ’ τη μαστούρα!
Κάπως έτσι παράτησα τις παρτιτούρες και ασχολήθηκα με την “Πυθία”. Και τελικά, έστειλα στον φίλο μου εξακόσιες λέξεις σε αμφίλογο πνεύμα, μαζί με φωτογραφία της Πυθίας σε στάση «φύσα, ρούφα, τράβα τόνε»… Το χάρηκε, το χρησιμοποίησε και μου ‘κανε ανοιχτή πρόσκληση στις Βρυξέλες. (Τον έχω φιλοξενήσει δις, στην Εύβοια). Ύστερα σκέφτηκα, μ’ αυτό το υλικό ως μαγιά, να κάνω κάτι μεγαλύτερο και πλατύτερο για το SLpress.gr. Ομπρός να σηκώσουμε τον “χρησμό”, αλλά αγάλι-αγάλι!
Επειδή, λοιπόν, άρεσε στην Πυθία το “eklogiko SYRIZA love story” που προκάλεσε το ερώτημά μου για τον χρησμό και αφού συνεννοήθηκε με το μεγάλο αφεντικό, τον Λοξία Απόλλωνα, έδωσε τον διφορούμενο χρησμό της, γραμμένο πάνω σε ένα …tablet των Δελφών. Το τάβλετ (σε Landscape θέση) έγραφε: «ΝΙΚΗΣΕΙΣ ΗΤΤΗΘΕΙΣ ΟΥ ΣΩΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ». Να πληροφορήσω όσους δεν έχουν ενσκήψει στους “χρησμούς”, ότι η Πυθία ήτο απλός φορεύς και δεν εγνώριζε την ερμηνεία κάθε χρησμού που έδιδε! Χααα! Αυτό το αναλάμβαναν κάτι ειδικευμένα “μούτρα” (πολύ ακριβοπληρωμένα), ονομαζόμενα χρησμοδότες, που αν θέλατε να τα παρομοιάσω με κάτι σημερινό, θα τα έλεγα “πράκτορες υπερδύναμης”!
Μία προσωπική εξομολόγηση…
Κaι επειδή γνωρίζω ότι πολλοί αναγνώστες μου είναι μερακλήδες και χιουμορίστες, θα τους κάνω μια προσωπική εξομολόγηση, χωρίς ντροπή! Αποκαλύπτω, λοιπόν, ότι τόσο στη Θεσσαλονίκη (ως φοιτητής στο Πολυτεχνείου), όσο και στη Στοκχόλμη, ως πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, με 7-8 διαφορετικές και αμειβόμενες “απασχολήσεις”, τα καλύτερα και πιο ζουμερά καμάκια μου, τα έκανα με “χρησμούς”! (Περισσότερα δε λέω, δια λόγους λεπτότητος και δημοσιογραφικής δεοντολογίας…).
Να μου επιτρέψετε, όμως, να αφιερώσω αυτήν την “αποκάλυψη” σ’ έναν επιφανή Έλληνα της Σουηδίας, στον ανοιχτόκαρδο Γιώργο Λογοθέτη, δημοσιογράφο, συγγραφέα, μόνιμο παραγωγό στη σουηδική τηλεόραση SVT και (μάλλον το σημαντικότερο) έναν στενό φίλο του Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου έγραψε τη Βιογραφία σε διάφορες γλώσσες και την οποία ο Μίκης χαρακτήρισε «η καλύτερη».
Μας έκανε υπερήφανους, σαν Έλληνες στην Σουηδία, ο Γιώργος! Ένα από τα ξεχωριστά τηλεοπτικά ρεπορτάζ του ήταν για τις lapplisor, τις κοπελάρες-υπαλλήλους, που έκοβαν με αυστηρότητα κλήσεις σε παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, ακόμα κι αν ήταν το ΙΧ του πρωθυπουργού! (Γιατί η Σουηδία δεν είναι χώρα-μπουρδέλο και γι’ αυτό προκόβει…) Το ζήτημα αυτό, απασχόλησε θετικά τη σουηδική κοινωνία, για αρκετές μέρες και ο σεμνός Γιώργος Λογοθέτης είχε σκίσει!
Και τώρα οι αποκαλύψεις του χρησμού…
Δε γινόταν να στείλω στον φίλο μου δημοσιογράφο τον χρησμό σκέτο (δηλαδή απλά μεταφρασμένο) κι έτσι αποφάσισα (να τολμήσω) να κάνω αποκρυπτογράφησή του, μάλιστα χωρίς να θέλω να πείσω ότι έτσι είναι τα πράγματα! Με βοήθησε για μία ακόμα φορά η μαθηματική μου ιδιοσυγκρασία. Όχι, όχι, για να δώσω την ερμηνεία του χρησμού (πράγμα αλαζονικό, για να το εκστομίσω…), αλλά για να πω “κάτι”, όσο γίνεται μέσα στη σημερινή πραγματικότητα.
Όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει, ο χρησμός έχει δύο αναγνώσεις. (Κατά τη γνώμη μου ο συγκεκριμένος χρησμός έχει τρεις, αλλά οι δύο μου φτάνουν για να συνεννοηθούμε). Να οι δύο αναγνώσεις, οι οποίες διαφοροποιούνται με σημείον στίξεως, μόνο ένα σημαδάκι, ένα κόμμα(,) το οποίο με τον τρόπο του παραπέμπει και στα πολιτικά κόμμα-τα, “ανάθεμά τα, άπαντα, με τα πολλά τους σφάλματα” (αυτό γίνεται ωραίο ζεϊμπέκικο, με τον Γιώργο Μαργαρίτη, όπως το “Παίζων εν ου παικτοίς”):
Α. “Νικήσεις ηττηθείς, ου σώσεις πατρίδα”
Β. “Νικήσεις ηττηθείς ου, σώσεις πατρίδα”
Πάροδος, απαραίτητη…
Θα έχετε καταλάβει, όσοι διαβάζετε τα γραπτά μου, ότι είμαι ακραία (θα έλεγα) ουδέτερος και αντι-οπαδός γενικότερα. Θεωρώ όλα τα κόμματα και τα διάφορα άλλα “εκκολπώματα” της πατρίδας μου, το ίδιο βλαβερά! (Άποψη και αίσθησή μου). Και κάνοντας μία χιουμοριστική παραφθορά στο αριστούργημα του Καβάφη “Ας φρόντιζαν”, θα μπορούσα να γράψω «Βλάπτουν όλα τους την Ελλάδα το ίδιο».
Η ουδετερότητά μου, φαίνεται να μην αρέσει σε κάποιους φίλους και γνωστούς μου, οι οποίοι είναι “οπαδοί”! Αλλά σ’ αυτούς που δεν αρέσει ντιπ-καταντίπ, είναι οι κρυφοί οπαδοί, που το παίζουν αμερόληπτοι, δήθεν! (Παράδειγμα: «Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;» Μα, μία γάτα! «Όχι, είναι μία μπλε ρέγκα»! Μα υπάρχει μπλε ρέγκα; «Δικιά μου είναι και τη βάφω όπως θέλω»! Τέλος πάντων, κάνει “νιάου νιάου” η ρέγκα; «Αυτό το είπα για να σε μπερδέψω!»).
Αμερόγληπτοι! Έγραψα αυτή την “Πάροδο”, για να σας βεβαιώσω ότι οι ερμηνείες του “χρησμού της Πυθίας” που θα ακολουθήσουν, δεν είναι ούτε στο ελάχιστο επηρεασμένες από παράγοντες κομμάτων, εκκλησιών, στοών, απόκρυφων οίκων κλπ και γενικότερα από άτομα με ανάγκες για εξουσία, χλιδή, αυτοθαυμασμό και εξάρσεις μεγαλείου.
Ορθά εδόθη ο χρησμός, μάλιστα τζαμπαρία
Για να κοντράρω την Πυθία, έπαιξα κι εγώ το δικό μου μαθηματικό παιχνιδάκι! Σκέφτηκα ότι η Πυθία, έστειλε έναν “χρησμό” που αφορά ένα άτομο, αλλά εγώ θα δώσω μία εξήγηση, που θα αφορά δύο άτομα! Την εξήγηση του χρησμού που θα σας παρουσιάσω, την έστειλα και στους τέσσερις ουδέτερους και αυστηρούς φίλους, αυτούς που γράψαμε μαζί το κείμενο “Ψηφίζουμε πάσχοντας από κομματική αχρωματοψία…”, το οποίο αναρτήθηκε στο SLpress.gr στις 14-5-2023. Χάρηκα που συμφώνησαν στην ουσία και στο είδος του χιούμορ. Έτσι λοιπόν παίρνουμε μία-μία τις δύο αναγνώσεις του χρησμού.
Α. «Νικήσεις ηττηθείς, ου σώσεις πατρίδα»: Εδώ το κόμμα είναι μετά τη λέξη “ηττηθείς” και η φράση σημαίνει: «είτε νικήσεις είτε ηττηθείς δεν θα σώσεις την πατρίδα». Εγώ, κρίνω ότι αυτή η ανάγνωση ταιριάζει περισσότερο στην Έφη Αχτσιόγλου, αφού είναι παιδί του συριζαϊκού σωλήνα και άρα ακολουθεί τα γνωστά σερνάμενα βήματα του κόμματος: Συχνές διασπάσεις, αλλαγές αρχηγών, αμέτρητες (και χωρίς λόγο) απόψεις, συντροφικές ίντριγκες και ο εκάστοτε πρόεδρος με τους εκλεκτούς του, απλώς να πουλάνε μούρη! Αφήστε που από την επόμενη κιόλας μέρα της προεδρίας της Έφης, θα αρχίσει το πριόνισμά της, μία επαναλαμβανόμενη κωμωδία! Συμπαθώ μεν την Έφη, αλλά έτερον εκάτερον…
Πάμε τώρα στη δεύτερη ανάγνωση του χρησμού. «Νικήσεις ηττηθείς ου, σώσεις πατρίδα»: Εδώ το κόμμα είναι μετά το “ου”, οπότε ο χρησμός σημαίνει «Θα νικήσεις, δεν θα ηττηθείς, θα σώσεις την πατρίδα». Μη γελιόμαστε! Δεν είμαι κανας ηλίθιος για να πιστεύω ότι ο οιοσδήποτε Κασσελάκης μπορεί να βγάλει την πατρίδα από το χάλι της, με υπεύθυνους, κυρίως, την Δεξιά και την πλειοψηφία του κυριάρχου λαού!
Με τον Κασσελάκη, όμως, υπάρχει κάτι άλλο, γιατί ως αμερικανοτραφής δεν σέρνεται από εμφυλιοπολεμικά βαρίδια και αριστερές “καρκινικές” αγκυλώσεις! Το κάτι άλλο σημαίνει ένα Κέντρο-Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα τύπου Ευρώπης. Ένα κόμμα που θα μπορεί να δεχτεί ψηφοφόρους από την Αριστερά, το ΠΑΣΟΚ και την Δεξιά! Οι ζηλιάρηδες λένε ότι ο Κασσελάκης δεν έχει πολιτική πείρα. Μπα! Μήπως, είχαν πολιτική πείρα ο καουμπόι Ρίγκαν κι ο μεγαλέμπορος Τραμπ; (Μάλιστα στον αντιπαθή μου Τραμπ, πιστώνω ότι ήταν ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ, που δεν έκανε πόλεμο και μπράβο του!).
Γυρνάμε στον Στέφανο! Κι εδώ ακριβώς, ξεφυτρώνει (σαν το δηλητηριώδες ζιζάνιο ζαμπούκος) το ανάλγητο ερώτημα: «Μπορεί να υπάρξει ενωμένος ΣΥΡΙΖΑ, υπό την μπαγκέτα του Κασσελάκη;». «Ζαμέ, Ζαμέ»! ακούστηκε από κάτι “παλιές καραβάνες” στα χορταριασμένα χαλάσματα ενός γωνιακού οικοπέδου!
Αριστερό κομπολογάκι μου, εσύ ‘σαι το μεράκι μου
Και κάτι σπαρταριστό τώρα. Κάποιος φιλαράκος μου, παλιός Ρηγάς και νυν εύπορος έμπορος (όχι Δεξιός), με άχτι για κάτι παλιά συντρόφια που τον πίκραναν, αλλά και πειραχτήρι καραμπινάτο, μου είπε ότι θέλει να παραγγείλει ένα κομπολόι φιγουράτο από οποιοδήποτε υλικό, αλλά οι χάντρες του να είναι τα κεφάλια ηγετών της Αριστεράς. Να το παίζει, πίνοντας τον σέρτικο γκαϊφέ του και να τα “χώνει” στο κεφάλι που εκείνη τη στιγμή βρέθηκε μπροστά στα δάχτυλά του!
Απευθύνθηκε σε μένα, γατί έχω ασχοληθεί αρκετά με “τα κομπολόγια και τα ρεμπέτικα” σ’ ένα βιβλίο μου. Εγώ, δεν θέλω να ανακατεύομαι με “απόβλητα”, αλλά ως διηνεκής πλακατζής, του σύστησα δύο κομπολογάδες και έχει συνεννοηθεί με τον έναν. Του τόνισα μάλιστα ότι, τα ελληνικά κομπολόγια, για να είναι σωστά και γούρικα, πρέπει ο αριθμός από τις χάντρες να είναι πολλαπλάσιο του 4 συν 1.
Ύστερα από μερικές μέρες επικοινώνησε και μου είπε ότι παράγγειλε (στον Τασούλη μας) ένα κομπολόι με 21 χάντρες. Τον ρώτησα πού θα βρει 21 αρχηγούς της Αριστεράς κι ο αφιλότιμος μου πέταξε: «Άστα, έχω δυσκολία να διαλέξω»! (Διασπάσεις εις το τετράγωνον) Α! Κάθε σκαλιστή χάντρα θα του στοιχίσει 200 ευρώ μαύρα, σε φιλική τιμή, γιατί τον έστειλα εγώ… (Φτήνια! Έγραψα και στο προηγούμενο κείμενό μου, ότι η Αριστερά δεν πουλάει πλέον! Το έδειξε και ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών…)
Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”…
Αυτά με τον “χρησμό” της Πυθίας και το απολαυστικό είναι ότι το ‘να φέρνει τ’ άλλο και έτσι ξετυλίγεται καλύτερα ο μύθος μέσα από τη σάτιρα… Για λόγους ευγένειας, εύχομαι στους δύο μαχητές επιτυχία, κάτι όμως με το οποίο δεν συμφωνεί η Πυθία!
Υ.Γ. 1 Σ’ αυτά που έγραψα σήμερα για τον “χρησμό”, δεν υπάρχει ίχνος συναισθήματος εκ μέρους μου, αλλά μόνο λογική και ουδετερότητα. (Και γι’ αυτό δε μ’ αρέσουν όλα, αλλά αφού έτσι είναι… πάω πάσο). Έχω, όμως, την ανάγκη να εκφραστώ και ποιητικά, ως απλός Πάνος που είμαι. Το κάνω, λοιπόν, με ένα στιχάκι του Ελύτη, στιχάκι που πάντα μ’ έσφαζε: «Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”, αμέτρητες φορές, οι εχθροί μου…».
Υ.Γ. 2 Σας έχω μία έκπληξη! Το επόμενο κείμενό μου στο SLpress.gr θα είναι για τα ρεμπέτικα και την Θεσσαλονίκη, με τίτλο μάλλον “Θεσσαλονίκη, μία ρεμπετοπροσφυγούπολη”…
