Για πόσο ακόμα “δύο ξένοι” στο ίδιο κόμμα;

Οι διασπάσεις είναι η κατάρα της Αριστεράς, ο συγχωρεμένος ο Λεωνίδας Κύρκος είχε πει ότι «θα φθάσουμε στην διάσπαση του ατόμου» και όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά σε παρόμοια κατάσταση, καθώς μοιάζουν “δύο ξένοι” στο ίδιο κόμμα. Χωρίς να υπερτιμούμε τα social media, κάποιες φορές είναι αποκαλυπτικός δείκτης του τι συμβαίνει στην κοινωνία.

Η άνευ όρων και ορίων αντιπαράθεση μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γύρω από την εκλογή αρχηγού, προοιωνίζεται όχι απλώς την αποχώρηση κάποιων στελεχών την επομένη της εκλογής αρχηγού, εάν επικρατήσει ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά διάσπαση στην βάση του κόμματος. Η αντιπαράθεση δεν περιορίζεται στα κορυφαία κλιμάκια του κόμματος, έχει επεκταθεί προς τα κάτω.

Είναι σαφές πλέον ότι η έλευση του Κασσελάκη, η επικράτησή του στον πρώτο γύρο και η προοπτική “να πάρει το κόμμα” διέρρηξε τους ψυχικούς δεσμούς μεταξύ των μελών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Το μένος εναντίον αλλήλων, οι ανοίκειοι χαρακτηρισμοί –υπό την ανωνυμία του διαδικτύου – η ένταση των επιθέσεων, η διαστροφή των λέξεων και των σημασιών που αναπτύσσονται είναι συμπτώματα εμφυλίου. Τέτοια αντιπαράθεση δεν παρατηρήθηκε ούτε στη ΝΔ, όταν ο Σαμαράς με αλλαγή της διαδικασίας την τελευταία στιγμή πήρε το κόμμα από την Ντόρα.

Ρευστοποίηση των τάσεων

Η διαδικασία εκλογής αρχηγού ρευστοποίησε τις εσωκομματικές τάσεις που στοιχήθηκαν πίσω από τους δύο βασικούς διεκδικητές και διαμορφώνει μία νέα πραγματικότητα όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο κόμματα στην συσκευασία ενός. Οι αψιμαχίες στην βάση εμφανίστηκαν από την στιγμή που ο Κασσελάκης άρχισε να ανοίγει περπατησιά και να δείχνει απειλητικός. Το έναυσμα όμως για την διάχυση και κορύφωσή τους έδωσαν οι χαμένοι του πρώτου γύρου, με τις δηλώσεις τους το βράδυ των εκλογών.

Οι αναφορές «στα θολά νερά των εύκολων λύσεων» από την Έφη Αχτσιόγλου και «τα συμπτώματα της μεταπολιτικής» από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο έδωσαν το σήμα για γενική επίθεση εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη: “Ο αλεξιπτωτιστής από την Αμερική”, “το golden boy της Goldman Sachs”, “ο αριστερός εφοπλιστής με την προσωπική εγγύηση” είναι μερικά από αυτά που του καταλογίζουν, όπως ότι “δεν είναι αριστερός, δεν γνωρίζει το κόμμα, δεν ξέρει από πολιτική”, ενώ δεν λείπουν και τα σεξιστικά σχόλια, με αφορμή τον ερωτικό του προσανατολισμό.

Η άλλη πλευρά ακολούθησε, αν και με καθυστέρηση, με σχόλια κυρίως κατά της παλιάς φρουράς του κόμματος που θεωρούν ότι αντιτίθεται, με αιχμή ότι “είναι τα στελέχη που υπονόμευαν τον Τσίπρα”, “νιώθουν ιδιοκτήτες του κόμματος”, “είναι αυτοί που φταίνε για τις ήττες”. Εσχάτως άρχισε και η κριτική κατά της Έφης Αχτσιόγλου, με λιγότερο πάντως αιχμηρά σχόλια, ίσως γιατί και ο Στέφανος Κασσελάκης αποφεύγει να απαντήσει ο ίδιος και ακολουθεί μία θετική καμπάνια προβολής των βασικών του συνθημάτων.

Το πλαίσιο αυτό διαταράσσει από καιρό σε καιρό ο Παύλος Πολάκης, που μάλλον του έχουν αφαιρέσει ξανά το πληκτρολόγιο! Την ίδια στιγμή η γραμματέας του κόμματος, Ράνια Σβίγκου και ο αναπληρωτής κ. Βασιλειάδης έκαναν “πυροσβεστική” παρέμβαση ζητώντας να σταματήσουν οι ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις.

Εν τέλει η Έφη Αχτσιόγλου έφθασε στο σημείο να ζητά από τον Κασσελάκη να διαψεύσει ότι η ίδια υπονόμευε τον Τσίπρα και ο Πάνος Σκουρλέτης να ζητά παρέμβαση του απερχόμενου προέδρου. Η δε Αχτσιόγλου, τον κατηγόρησε γιατί της μιλά στον ενικό και την αποκαλεί Έφη. Η κ. Αχτσιόγλου χρησιμοποιεί την γυναικεία ιδιότητα και αυτοθυματοποιείται. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί την Ντόρα Μπακογιάννη να διαμαρτύρεται ότι την προσέβαλε σαν γυναίκα ο Αντώνης Σαμαράς, όταν την αποκαλούσε Ντόρα.

Πασαρέλα υποψηφίων

Η βασική κατηγορία εναντίον του Κασσελάκη είναι ότι δεν έχει αριστερή ταυτότητα και πολιτικές θέσεις και ότι τον ψηφίζουν, χωρίς να ξέρουν που θα οδηγήσει το κόμμα. Ωστόσο αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Μετά την παραίτηση Τσίπρα ήταν ο Διονύσης Τεμπονέρας και ο Παύλος Πολάκης που ζητούσαν πρώτα συνέδριο και μετά εκλογή αρχηγού και σε κάθε περίπτωση εκλογή πάντα σε συνδυασμό με έναν εκτεταμένο εσωκομματικό διάλογο, για να γίνει αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και να κατατεθούν ολοκληρωμένες θέσεις και προτάσεις. Για να μην γίνει η εκλογή αρχηγού πασαρέλα!

Κάποιοι αντιδρούσαν και επέβαλαν fast track διαδικασία, ίσως γιατί φοβήθηκαν μην τους πάρει το κόμμα ο Πολάκης ή ο Τεμπονέρας. Επέλεξαν την πασαρέλα γιατί νόμιζαν ότι το μοντέλο τους κερδίζει. Η Αχτσιόγλου είχε όλο το πακέτο της εικόνας, νέα, ωραία, μητέρα, με λαμπρό βιογραφικό, με κυβερνητική και πολιτική εμπειρία, με μετριοπαθή λόγο που αγκάλιαζε τους πάντες.

Η κατάκτηση της ηγεσίας θα ήταν ένας υγιεινός περίπατος, αφού δεν είχε καμία ελπίδα απέναντί της ο Νίκος Παππάς και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Μόνο που στη πορεία τους προέκυψε ένα καλύτερο μοντέλο, με επίσης αστραφτερή εικόνα και επιπλέον με μία καμπάνια νέου τύπου, κατά τα αμερικανικά πρότυπα. Και τότε άρχισαν να τον καταγγέλλουν για απουσία θέσεων, μεταπολιτική, έλλειψη αριστεροσύνης…

Από την στιγμή που ο διχασμός έφθασε στην βάση, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο κόμματα στη συσκευασία ενός. Το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει διάσπαση, αλλά πότε θα γίνει και τι έκταση θα έχει, στον δρόμο προς το Συνέδριο ή στο Συνέδριο. Αλλά σε αυτά, η παλιά φρουρά ιστορικά διαπρέπει. Το δεύτερο βασικό ερώτημα είναι αν θα τους ακολουθήσει η Αχτσιόγλου, αφού στο όνομά της είναι καταγεγραμμένο το 34% του πρώτου γύρου. Δίχως αυτήν, όσοι αποχωρήσουν θα αναμετρώνται με το 3%.