Με την καταναλωκρατία στη μάχη κατά της αισχροκέρδειας

Είναι γνωστή η φράση: το ένα φέρνει το άλλο. Η φράση αυτή, λοιπόν, έχει μεγάλη σχέση με τον πληθωρισμό που βιώνουμε σε ορισμένα είδη πρώτης ανάγκης, και όχι μόνον, για πάρα πολύ καιρό με αποτέλεσμα την αύξηση της φτώχειας στον πλανήτη, η οποία με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας πριν υπολογίζονταν σε 100 εκατομμύρια και δυναμικά σκαρφάλωσε στα 700 εκ. πολιτών. Ειδικά η μάχη κατά της αισχροκέρδειας, πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα.

Σίγουρα ο Covid 19 άνοιξε την πύλη του πληθωρισμού να εισέλθει ανανεωμένος και ακάθεκτος και εκεί που ο κόσμος άρχισε να ξεθαρρεύει έρχεται ο επεκτατικός και ο πολύ καταστροφικός από πολλές απόψεις, ιδίως για την Ουκρανία, πόλεμος της Ρωσίας στην φτωχή αυτή χώρα. Η νέα αυτή κατάσταση στην καρδιά της Ευρώπης δημιουργεί σοβαρό θέμα για την ασφάλειά της, με αποτέλεσμα αυτή να στρέφει, με αυξημένη πλέον την προσοχή της, στα της αποτροπής του κινδύνου, που σημαίνει στροφή πόρων προς στρατιωτικές δαπάνες, επηρεάζοντας συγχρόνως το κοινωνικό κράτος.

Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει πριν ακόμα από τον ερχομό του Covid και η αποκλιμάκωση της παγκοσμιοποίησης, η οποία είχε αρχίσει από καιρό να δημιουργεί θύλακες ανεργίας στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, όπου άρχισαν και εκεί τα όργανα με τον Τραμπ να δοξάζεται με την περίφημη φράση “πρώτα η Αμερική”, καθώς και στην Ευρώπη, όπου μαζί με την ανεργία άρχισαν να βγάζουν κάθε μορφής φασιστοειδή το κεφάλι τους ξανά. Όλη αυτή η αλυσίδα αντιδράσεων πρόσφερε πρόσθετο καύσιμο στο πληθωρισμό για νέες κατακτήσεις.

Γιατί αυτό; Γιατί το πολιτικό καθεστώς που επικρατεί στον πλανήτη είναι ο συντηρητής του διεφθαρμένου καπιταλισμού, όπου οι ελεγχόμενες από το μεγάλο κεφάλαιο που διαθέτει και προσβάσεις στην πολιτική δυνάμεις της ανελεύθερης αγοράς, προσφοράς και ζήτησης, που αποτελούν τους μοχλούς της αισχροκέρδειας, δεσπόζουν. Αυτά όμως αρχίζουν και επηρεάζουν τη στάση των πολιτών που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και η μη αντιμετώπισή τους από τους έχοντες την εξουσία παράγει πολιτικό κόστος γι’ αυτούς. Έτσι αρχίζει ένας αντιφατικός φαύλος κύκλος που τελειωμό δεν έχει.

Κάντο όπως ο Κέυνς

Ο τρόπος για την αντιμετώπιση αυτής της πολύπλοκης κατάστασης είναι ένα μείγμα περιορισμού του πολιτικού κόστους και της συνταγής του Κέυνς που χρονολογείται από το 1936 και με την οποία ο εν λόγω οικονομολόγος ήθελε να σώσει τον καπιταλισμό. Το πρώτο βήμα είναι να ακριβύνει το χρήμα και αυτό επιτυγχάνεται με την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού που επιβάλλουν οι κεντρικές τράπεζες.

Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται η ποσότητα κυκλοφορούντος χρήματος, κάτι που επηρεάζει τη ζήτηση (δηλαδή μειώνεται) ενώ η προσφορά προϊόντων για πώληση έχει ανάγκη την μείωση των τιμών. Αυτό οδηγεί στην πτώση των τιμών, άρα και του πληθωρισμού. Αυτό ακούγεται ωραία, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, ενώ η υπαρκτή ανεργία στις αναπτυγμένες χώρας, λόγω της παγκοσμιοποίησης, αρχίζει και αυξάνεται, γιατί με τον περιορισμό της ζήτησης προκύπτει ο περιορισμός προσφοράς που οδηγεί σε απολύσεις.

Εδώ παρεμβαίνει το πολιτικό κόστος και οι εξουσιάζοντες προχωρούν σε πρόσθετες δημοσιονομικές παρεμβάσεις, επιδοτήσεις σε υπάρχουσες εταιρείες για να μην κλείσουν και επιδοτήσεις για νέες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτές οι παρεμβάσεις, όμως, φρενάρουν την αποτελεσματικότητα των άλλων παρεμβάσεων, όπως αυτών των κεντρικών τραπεζών να περιορίσει την ποσότητα του χρήματος στην αγορά. Με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αντοχή του πληθωρισμού.

Στη χώρα μας οι επιδοτήσεις προς πάντες πλησιάζουν τα δέκα δισ. ευρώ(!) και σίγουρα αυτές, ενώ βοηθάνε και τους καταναλωτές, την ίδια ώρα βοηθάνε και τον πληθωρισμό να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα σε προϊόντα που διαθέτουν μονοπωλιακά προνόμια, τα περισσότερα των οποίων είναι εισαγόμενα και να βοηθείται έτσι και η αισχροκέρδεια. Εδώ λέμε ουδέν καλόν αμιγές κακού.

Κατά της αισχροκέρδειας

Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο “Καταναλωκρατία: Ο εκδημοκρατισμός της αγοράς”, το οποίο καταχωνιάστηκε στο σήριαλ του ΣΥΡΙΖΑ με τα δρώμενα του κ. Κασσελάκη και τα λεγόμενα κάποιων στελεχών του, ανοίχτηκε ένας νέος δρόμος με τον οποίο παρεμβαίνεις στις προσπάθειες του διεφθαρμένου καπιταλισμού να πωλήσει αισχροκέρδεια. Καλό είναι να το προσέξουν οι κυβερνώντες και, εάν όχι αυτοί, τουλάχιστον τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί μπορεί να τους γλυτώσει από πολλά βάσανα στο μέλλον.

Με τα γενόσημα φάρμακα μπορεί να δυσκολεύονται οι προσπάθειες να παταχθούν οι υψηλές τιμές, γιατί παρεμβαίνει η συνταγή, δυστυχώς, κάποιων γιατρών για ίδιον κέρδος, αλλά σε άλλες περιπτώσεις, εκεί όπου ο καταναλωτής δεν χρειάζεται συνταγή, ο νέος δρόμος για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας δεν δυσκολεύεται να λειτουργήσει και στην περίπτωση αυτή, παράγοντας θετικά αποτελέσματα.