Ο νεοοθωμανικός επεκτατισμός σερβίρεται σαν ανθρωπισμός!

Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρουσιάζεται “υπερασπιστής”, “προστάτης” των Παλαιστινίων. Και αυτά που λέει προβάλλονται σαν ανθρωπισμός. Πρόκειται για τον ίδιο, που τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, στη Νέα Υόρκη, είχε υποδεχθεί στο “Σπίτι της Τουρκίας”, τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό, Βενιαμίν Νετανιάχου. Σε εκείνη τη συνάντηση, ο Ερντογάν ανέφερε στο συνομιλητή του ότι η Τουρκία μπορεί να συνεργαστεί με το Ισραήλ στους τομείς της ενέργειας ( ο γνωστός πολυσυζητημένος αγωγός), της τεχνολογίας και της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο και ότι θα πρέπει να εργαστούν «όλοι μαζί για έναν κόσμο όπου θα επικρατεί ειρήνη».

Όταν τα έλεγε αυτά ο Ερντογάν στον Νετανιάχου, προφανώς και οι Παλαιστίνοι δεν ζούσαν σε «έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο». Ζούσαν σε συνθήκες κατοχής και καταπίεσης από τον κατακτητή. Σύμφωνα με τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο, Σενέρ Λεβέντ, «ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο ίδιος που μέχρι πρόσφατα καθοδηγούσε λεπτά και διακριτικά την επιχείρηση επαναπροσέγγισης της Άγκυρας με το Ισραήλ, τώρα προσαρμόστηκε στην εκ νέου «φιλοπαλαιστινιακή» γραμμή του Ερντογάν… Πόσα καντάρια θράσους πρέπει να έχει ο υπουργός μιας εξίσου κατοχικής δύναμης για να καταγγέλλει το Ισραήλ για τα αίσχη που εδώ και δεκαετίες διαπράττει κατά των Παλαιστινίων; Διότι η χώρα του κ. Φιντάν έχει κάνει τα ίδια εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Δυο κατοχικές δυνάμεις, μπορεί να τα βρίσκουν προσωρινά, αλλά ποτέ δεν μπορούν να συνεργαστούν. Έχουν αμφότερες επεκτατικές βλέψεις, βρίσκονται στην ίδια περιοχή και προφανώς δεν μπορούν να τα βρουν σε μόνιμη βάση. Κι αυτό το βιώνουμε με τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας.

Πίσω από τα όσα αναφέρει δημοσίως ο Ερντογάν είναι οι μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί του ηγέτη της κατοχικής πλευράς. Εκφράζουν τη γνωστή επεκτατική πολιτική της κατοχικής πλευράς. Εκφωνώντας λόγο στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια, από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, στις 29 Οκτωβρίου, ο Ερντογάν ξεδίπλωσε από την μια την “φιλεύσπλαχνη” πολιτική του και από την άλλη, την ιμπεριαλιστική. Είπε πως «από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, από την Ασία μέχρι την Αφρική, από το Τουρκεστάν μέχρι την Παλαιστίνη, όπου υπάρχει καταπιεσμένος, θύμα και άπορος, είναι η Τουρκία, αυτό το έθνος, που σπεύδει να τον βοηθήσει, τον πιάνει από το χέρι, τον σηκώνει και τον βοηθάει στα προβλήματά του». Επικαλέστηκε δε το παρελθόν για πράξεις που έχει διενεργήσει στην Κύπρο, στο Ιράκ στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στη Λιβύη και τέλος στο Καραμπάχ.

Τα “σύνορα της καρδιάς” του Ερντογάν

Ο Ερντογάν αναφέρθηκε στα «σύνορα της καρδιάς», που δεν είναι τα σημερινά της Τουρκίας ενώ εξήγγειλε πως «με το θέλημα το θεού, θα δούμε την Τουρκία με πληθυσμό 100 εκατομμυρίων στο όχι πολύ μακρινό μέλλον». Πώς θα γίνει τούτο; Η απάντηση βρίσκεται στα επεκτατικά σχέδια της κατοχικής δύναμης. Αύξηση επιρροής και εδαφών. Αυτό το αναφέρει εδώ και χρόνια και τα προωθεί βαθμηδόν.

Αυτά τα… ξεσπάσματα Ερντογάν, που εκφράζουν την ιμπεριαλιστική πολιτική του, τώρα ενοχλούν επειδή υποστήριξε ότι «η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση». Και ενοχλήθηκαν οι Αμερικανοί σε βαθμό που ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν επικοινώνησε με τον Τούρκο ομόλογο του. Η Ουάσιγκτον δεν γνωρίζει τις σχέσεις της Άγκυρας με την Χαμάς; Τις στενές και πολλές φορές υπόγειες σχέσεις των δυο πλευρών; Η πανίσχυρη υπηρεσία πληροφοριών, η CIA, που στο παρελθόν ανέτρεπε κυβερνήσεις και ισοπέδωνε χώρες δεν το γνώριζε; Προφανώς και ναι. Αλλά οι σχέσεις αυτές ήταν “ελεγχόμενες” και σε κάποιο βαθμό εξυπηρετούσαν τα σχέδια της υπερδύναμης. Γι΄ αυτό και δεν αισθάνονταν στην Ουάσιγκτον την ανάγκη να διαμαρτυρηθούν, να αντιδράσουν.

Δεν τους ενοχλούσε όπως δεν ενοχλεί τα εγκλήματα της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο, το Κουρδιστάν, στη Συρία… Όπως δεν ενοχλούνται για τα όσα υφίστανται οι Παλαιστίνιοι από την άλλη κατοχική δύναμη.