Από τον Μπεν Γιούσουφ στη Χαμάς ή όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Στον Ελ Σιντ αποδίδεται και το παλαιότερο των καστιλιάνικων ποιημάτων, αγνώστου ποιητού, “Το Τραγούδι του Κυρίου μου” (1140-1207 μ.Χ.). Ο Σιντ προσέφερε υπηρεσίες, όχι μόνον στους Ισπανούς βασιλείς, ανακτών τις περιοχές υπό μουσουλμανικό έλεγχο, αλλά και σε μουσουλμάνους εναντιωθέντες στον Μπεν Γιούσουφ. Στον ρόλο του Σιντ στην ταινία ο ανυπέρβλητος Τσάρλτον Ίστον και του Μπεν Γιούσουφ ο μη χρήζων επίσης συστάσεις Χέρμπερτ Λομ.

H ταινία ξεκινά με επίσκεψη του Μπεν Γιούσουφ στις υπ’ αυτού κατακτηθείσες περιοχές της Ισπανίας, μεταφέροντος στους υφισταμένους του το εξής μήνυμα: «Ο Προφήτης μάς έδωσε την εντολή να επικρατήσομε του κόσμου. Πού είναι στα εδάφη που διοικείτε η δόξα του Αλλάχ; Όταν ακούω να ομιλούν για εσάς, γίνεται λόγος περί ποιητών, μουσικών, ιατρών, επιστημών. Πού είναι οι πολεμιστές σας; Τολμάτε να αποκαλείσθε υιοί του Προφήτου; Καταντήσατε γυναίκες. Θάψατε τα βιβλία σας. Κάματε τους ποιητές σας πολεμιστές, τους ιατρούς σας να επινοήσουν νέα δηλητήρια δια τα βέλη μας, τους επιστήμονές σας να εφεύρουν νέες πολεμικές μηχανές. Και μετά, σκοτώσατε, κάψατε˙ μεταξύ σας ζουν άπιστοι. Βάλτε τους να αλληλοσκοτωθούν. Άπαξ διχασμένοι και εξασθενημένοι, θα ολοκληρώσω το έργο μου στην Αφρική και τότε, η αυτοκρατορία του μόνου Θεού, του Αλλάχ, θα εξαπλωθεί: Πρώτα, στην Ισπανία, κατόπιν στην Ευρώπη και από εκεί σ’ ολόκληρη την οικουμένη».

Σε επομένη σκηνή, ολίγον προ της αποφασιστικής μάχης (Βαλένθια), ο Μπεν Γιούσουφ ανακρίνει στον σταυρό αιχμάλωτο αξιωματικό του Σιντ, ο οποίος, ερωτηθείς, απαντά ότι μάχεται «δι’ υπέρτατο σκοπό». Ο Μπεν Γιούσουφ τον ερωτά «ποίος ο σκοπός αυτός, ώστε να αξίζει τέτοιο μαρτύριο;» Ο Ισπανός αξιωματικός απαντά: «Ο Σιντ». Ο Μπεν Γιούσουφ ανταπαντά: «Είναι άνθρωπος, θα πεθάνει, όπως και οι υπόλοιποι. Εγώ θα τον σκοτώσω». «Δεν θα πεθάνει ποτέ», ανταποκρίνεται ο Ισπανός. «Τολμάτε –ερωτά ο Μπεν Γιούσουφ– και τον θεωρείτε όπως εμείς τον προφήτη μας; (…) Τότε, αυτή η μάχη θα είναι κάτι περισσότερο, θα είναι ο δικός μας θεός έναντι του δικού σας». Και τον μαχαιρώνει.

Ο Μπεν Γιούσουφ, εν τέλει, κατετροπώθη και η Βαλένθια περιήλθε εις χείρας των Ισπανών. Κατά νου μάς έρχεται ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανασίου Διάκου, αναφωνών πριν τον ομφαλοσκοπήσει ο Ομέρ Βρυώνης: «Πάτε κι εσείς κ΄ η πίστις σας, μουρτάτες να χαθείτε. Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέλ΄ αποθάνω».

Το Καταστατικό της Χαμάς

Σήμερα, το από 18.08.1988 καταστατικό της Χαμάς αναφέρει τα εξής:

• Στο Προοίμιο, ότι το Ισραήλ θα υπάρχει μέχρις ότου εξαλειφθεί υπό του Ισλάμ, όπως το Ισλάμ εξήλειψε και τους άλλους (απίστους). Πρωτοβουλίες, προτάσεις, διασκέψεις διεθνείς, πάντα ταύτα αποτελούν χάσιμο χρόνου και είναι εις μάτην.
• Κατ’ άρθρο 2, η Χαμάς αποτελεί προέκταση της Μουσουλμανικής Αδελφότητος στην Παλαιστίνη.
• Κατ’ άρθρο 13, άνευ του τζιχάντ δεν θα επέλθει λύση επί του Παλαιστινιακού, αποφάσεις, δε, μεταξύ Εβραίων και Παλαιστινίων περί εκατέρωθεν αξιώσεων επί τη βάσει διαπραγματεύσεων, πάλιν, είναι ανώφελες.
• Κατ’ άρθρο 14, η απελευθέρωση της Παλαιστίνης αποτελεί ατομικό καθήκον κάθε μουσουλμάνου επί γης.
• Κατ’ άρθρο 17, συνεπεία της προσχωρήσεως στους τρόπους του Ισλαμικού Αντιστασιακού Κινήματος [Χαμάς] των μουσουλμάνων εκείνων που έχουν εξαπλωθεί απανταχού της υφηλίου και που παρέχουν στήριξη σε αυτό και στις θέσεις του, το κίνημα έχει και παγκόσμια υφή.
• Κατ’ άρθρο 31, άνευ του Ισλάμ, είναι αδύνατον οι πιστοί των τριών θρησκειών (Ισλάμ, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός) να συνυπάρξουν εν ειρήνη˙ τοιαύτη ειρήνη δεν είναι εφικτή ει μη μόνον υπό την σκέπη τούτου του Ισλάμ. Το παρελθόν και το παρόν αποτελούν τους καλύτερους μάρτυρες του γεγονότος τούτου.

Κατά τους Τζέφρεϊ Γκόλντμπεργκ (Jeffrey Goldberg), εκδότου του Atlantic, Φίλιπ Γκούρβιτς (Philip Gourevitch), σχολιαστού/συντάκτου του New Yorker και Μπρους Χόφμαν (Bruce Hoffman), καθηγητού στο Πανεπιστήμιο Georgetown, οι ανωτέρω διατάξεις είναι γενοκτονικού χαρακτήρος, εφάμιλλές του Αγώνος (Mein Kampf) του Χίτλερ. Υποτίθεται, ότι οι ανωτέρω στόχοι έχουν μετριασθεί στο νέο από 01.05.2017 καταστατικό της Χαμάς, κατά το οποίον η τελευταία αναλαμβάνει μόνον αντι-σιωνιστική και όχι αντι-σημιτική δράση, διατηρούσα κατά τα λοιπά τους περί εξολοθρεύσεως του Ισραήλ. Συγκεκριμένα:

• Κατ’ άρθρο 14, το Ισραήλ αποτελεί παίγνιο εις χείρας του Σιωνισμού, εφαλτήριο επιθετικότητος.
• Κατ’ αρθρο 18, η Διακήρυξη Μπάλφουρ (1917), υπέρ της ιδρύσεως ισραηλινού κράτους, η Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών προς την Μεγάλη Βρετανία, τη συναινέσει και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περί διοικήσεως της Παλαιστίνη (1922) και η απόφαση του ΟΗΕ, περί διχοτομήσεως της Παλαιστίνης (1947), ως και πάσες οι απορρέουσες τούτων αποφάσεις, είναι άκυρες και συνεπώς η ίδρυση του Ισραήλ είναι παντελώς παράνομος, παραβιάζουσα τα αναφαίρετα δικαιώματα και τις επιθυμίες των Παλαιστινίων, κατά και τις διεθνείς συμβάσεις περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρωτίστως, δε, της Αυτοδιαθέσεως.

H πρόδηλη αντίφαση περί των ορίων του κράτους της Παλαιστίνης, εξώθησε τον εκπρόσωπο Τύπου του Ισραηλινού πρωθυπουργού (2016-2018) στην εκτίμηση ότι το ρηθέν καταστατικό της Χαμάς είναι προϊόν αποπείρας εξαπατήσεως, εξ ου και έγινε χλιαρώς αποδεκτό υπό ΗΠΑ, Ρωσίας και ΕΕ. Η δε 7η Οκτωβρίου απέδειξε το αναληθές οιασδήποτε τυχόν προσπάθειας συγκερασμού. O γνωστός Αμερικανός ιστορικός William L. Shirer, γράφει στο πόνημά του “Η άνοδος και η πτώση του 3ου Ράιχ” (εκδ. Simon & Schuster, N.Y., 1960, σελ. 81): «Λίγοι είναι οι Γερμανοί που ηγόρασαν και ανέγνωσαν τον “Αγώνα” [του Χίτλερ]. (…) Αν, όμως, μη-Ναζί Γερμανοί το είχαν διαβάσει προ του 1933, έως και πολιτικοί ανά την υφήλιο το είχαν μελετήσει προσεκτικά όσο υπήρχε ακόμη καιρός, τόσον η ιδία η Γερμανία, όσο και ο λοιπός κόσμος θα είχαν αποφύγει την καταστροφή».

Καλό, λοιπόν, να γνωρίζομε τα κείμενα της Χαμάς.

O Abdallah Abd Alghani

O Abdallah Abd Alghani είναι Αραβοϊσραηλινός μουσουλμάνος, εγκατεστημένος στο Ισραήλ, πλαστικός χειρουργός το λειτούργημα. Την 8η Οκτωβρίου, τού ανετέθη η ιατροδικαστική έρευνα επί των πτωμάτων των φονευθέντων την 7η Οκτωβρίου. Σε συνέντευξη που παρεχώρησε την 03.01.2024, κατέθεσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Την 7η Οκτωβρίου, υπηρετούσα σε πρωινή βάρδια. Δεχθήκαμε αρχικώς 22 φονευθέντες, κατόπιν 100, 200, 300 και έως το βράδυ ανήλθαν στους 700. Αντελήφθην πως επρόκειτο περί τρομερής υποθέσεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα πτώματα μεταφέρονται στο Abu Kabir. (…) Υπό τέτοιες συνθήκες, δεν ενεργείται αυτοψία, παρά διάγνωση. Το πρώτον που επιδιώκεται, είναι η αναζήτηση αντικειμένων δυναμένων να συνδράμουν στην διάγνωση (δακτυλίδια, αλυσίδες, τατουάζ κ.α.). Επίσης βοηθά η εξέταση της οδοντοστοιχίας (οδοντικά στηρίγματα).

»Κατόπιν, ακολουθεί Αξονική Τομογραφία, προς διακρίβωση ενδεχομένου πυροβολισμού. (…) Ωστόσο η ενέργεια διαγνώσεως επί των καμένων κορμιών υπήρξε πλέον δυσχερής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λαμβάνεται δείγμα DNA (από τους όνυχες ή την οδοντοστοιχία και από τις οικογένειες των θυμάτων), προς ταυτοποίηση των σορών. (…) Άπασες οι περιπτώσεις ανεξαιρέτως ήσαν σοβαρές, ωστόσο, οι πλέον δραματικές ήσαν των νεαρών παίδων, πολλά εκ των οποίων είχαν καεί. Μικρά παιδιά 6-7 και 10 ετών. Μετά είναι οι σοροί οι κείμενες στις οδούς επί 3-4 ημέρες, (…) ευρισκόμενες σε αποσύνθεση. Υπήρξαν σοροί άνευ κάτω ή/και άνω άκρων, άνευ κεφαλής. Το θέαμα ήταν πολύ δύσκολο. (…) Ως πολίτης Άραβας-μουσουλμάνος του κράτους του Ισραήλ, όνειρό μου είναι να υπάρξει ειρήνη και ασφάλεια, εντός και εκτός της χώρας, καθ’ ότι διαβιούμε σε αυτήν από κοινού».

Κάπου ενδιάμεσα στην ταινία, όταν ο Σιντ απελευθερώνει μουσουλμάνους αιχμαλώτους, ένας εξ αυτών –επίσης υπαρκτό πρόσωπο– προβαίνει ενώπιον του συναθροισθέντος πλήθους στον εξής όρκο (El Cid, YouTube, 14:15): «Στον τόπο μας, τον πολεμιστή που έχει το όραμα να είναι δίκαιος και το θάρρος να είναι ευσπλαχνικός, τον αποκαλούμε Ελ Σιντ. Εγώ ο Μουταμίν, εμίρης της Σαραγόσα, υπόσχομαι αιωνία φιλία στον Σιντ του Βιβάρ και υποτέλεια στον βασιλέα του Φερδινάνδο της Καστίλης. Ο Αλλάχ να μού ρίψει φωτιά στα μάτια και αφαιρέσει τις σάρκες των οστών μου αν αθετήσω την υπόσχεση αυτήν».

Χάρις στον Μουταμίν, ο Σιντ ανέκτησε την Βαλένθια από τον Μπεν Γιούσουφ.