Η τρομοκρατία στα κατεχόμενα στα ελληνικά σχολεία και τα… βολικά ΜΟΕ

Ως απάντηση σε αυτές τις καταγγελίες, το κατοχικό καθεστώς έκανε το πρωί της περασμένης Δευτέρας έρευνες και ελέγχους και στα τρία σχολεία στα κατεχόμενα, το νηπιαγωγείο, το δημοτικό και το εξατάξιο γυμνάσιο. Έλεγχο και έρευνες στα βιβλία, στις αίθουσες… Κι αυτό δεν γίνεται για πρώτη φορά. Σχολεία, που λειτουργούν σε κατοχικές συνθήκες, έχουν περιορισμούς και βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο. Λειτουργούν με την πλάτη στον τοίχο. Λειτουργούν ως να στήνονται καθημερινά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Παλαιότερα, το κατοχικό καθεστώς με το παραμικρό έκλεινε τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί έκαναν κρυφά μάθημα στα σπίτια. Με ρίσκο και πολλούς κινδύνους. «Έρχονται τα Ηνωμένα Έθνη, μια γυναίκα μιλάει στ΄ αγγλικά και ζητάει να φέρουν τα παιδιά της Γ΄ τάξης τα βιβλία της λογοτεχνίας. Οι κατοχικές ‘’αρχές’’ δεν πρόλαβαν να λογοκρίνουν το βιβλίο. Η κυρία των Ηνωμένων Εθνών παίρνει ένα-ένα τα βιβλία και ξεσκίζει τις σελίδες που αναγράφονται σ΄ ένα έγγραφο του τουρκικού στρατού. Η Χρυσοβαλάντη, μια μαθήτρια της Β΄τάξης, παρακολουθεί τη σκηνή. Τα μάτια της έχουν βουρκώσει. Ένας καθηγητής την απομακρύνει. Η μαθήτρια κάθεται σ’ ένα σκαλοπάτι προς τη μεριά του κήπου. Δεν ξέρεις αν κλαίει ή αν κοιτάει στο βάθος τον ορίζοντα του δικού της τόπου που πια δεν της ανήκει… (από τη συλλογή διηγημάτων “Με ευλάβεια και με λύπη”, του αείμνηστου Λεύκιου Ζαφειρίου).

Καταπίεση στα κατεχόμενα

Τα όσα βιώνουν οι εγκλωβισμένοι, δεν είναι εύκολο να τα αντιληφθούμε όσοι ζούμε στις ελεύθερες περιοχές. Μοιάζουν με ιστορίες μιας άλλης εποχής. Κι όμως είναι τωρινές, τις ζουν ακόμη οι άνθρωποι αυτοί. Η Ελένη Φωκά, δασκάλα για 23 χρόνια στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, αναδείχθηκε- και δικαίως- γυναίκα σύμβολο γιατί επέμενε να στέκεται απέναντι στην κατοχή. Αναμετρήθηκε πολλές φορές με το κατοχικό καθεστώς. Κτυπήθηκε, διώχθηκε μέχρι που το 1997, όταν μεταφέρθηκε στις ελεύθερες περιοχές για λόγους υγείας, δεν της είχε επιτραπεί να επιστρέψει. Κι αυτό έγινε και με τη συναίνεση της Κυπριακής Δημοκρατίας! Ήταν «ενοχλητική» και μιλούσε συνεχώς για την κατοχή.

Ενοχλούσε με όσα έλεγε και το κατοχικό καθεστώς αλλά και τους προσαρμοστικούς στις ελεύθερες περιοχές. Οι εγκλωβισμένοι παρέμειναν μετά την εισβολή στα κατεχόμενα κρατώντας τον ελληνισμό στην περιοχή. Υπενθυμίζεται ότι το 1974 παρέμειναν περισσότεροι από 20.000 εγκλωβισμένοι, κυρίως στη χερσόνησο της Καρπασίας. Σταδιακά υποχρεώθηκαν, εξαναγκάσθηκαν από την κατοχική δύναμη να εγκαταλείψουν την περιοχή. Έμειναν λίγοι, αλλά αντέχουν.

Οι καταγγελίες της Μιχαηλίδου

Η Αθηνά Μιχαηλίδου, λοιπόν, προσκλήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο για να ενημερώσει για τις συνθήκες λειτουργίας των σχολείων στα κατεχόμενα. Παρουσίασε τα δεδομένα με στοιχεία και έδωσε στα μέλη της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου την πλήρη εικόνα. Θύμωσαν με όλα αυτά οι Τούρκοι και το έχουν δείξει στην πράξη. Το θέμα, βέβαια, είναι να μην θυμώσουν στις ελεύθερες περιοχές και οι προσαρμοστικοί και να την κατηγορήσουν ότι “χαλάει” το κλίμα ενόψει και του νέου ταξιδιού της απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στο Κυπριακό, Μαρία Ανχέλ Ολγκίν Κουεγιάρ. Γιατί αυτό είναι πολύ πιθανόν.

Ενόψει της άφιξης, την ερχόμενη εβδομάδα, της κ. Ολγκίν, θα ήταν καλό τα ζητήματα αυτά να αναδειχθούν. Κι αυτό επειδή είναι προφανές πως το πιο ουσιαστικό Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) είναι να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των εγκλωβισμένων και τα σχολεία να λειτουργούν χωρίς περιορισμούς και χωρίς τους όρους που επιβάλλει το κατοχικό καθεστώς. Αντί, συνεπώς, να αναζητούνται και να συζητούνται Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης αμφιβόλου χρησιμότητας, ξαναζεσταμένα και ξεπερασμένα, πρώτο και ουσιαστικό βήμα θα πρέπει να είναι το θέμα της εκπαίδευσης στο Ριζοκάρπασο. Το ελεύθερο και δημοκρατικό δικαίωμα στην εκπαίδευση.