“Moment” της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου στο “Θέατρο Ελερ”

Τα γενέθλια, οι επέτειοι, οι ονομαστικές εορτές, τα μνημόσυνα, τα βραβεία, η ανακήρυξη «αθανάτων» ενέχουν την βαθιά επαναστατημένη πίκρα τού ανθρωπίνου είδους να απεγκλωβιστεί από τη σκλαβιά της Ύλης. Ο κόσμος των ονείρων ήταν και είναι πάντα ένα ασφαλές καταφύγιο.

Η ψυχή (αυτό που λέμε ψυχή) πετάει στα φτερά μίας αντί-βαρύτητας (που όπως κι η Αντί-Ύλη είναι αποκύημα τής διπολικής ανθρώπινης φαντασίας). Μεγάλοι επιστήμονες, ποιητές, θεωρητικοί, διανοητές, φιλόσοφοι, καθώς και οι «αρχαίοι σοφοί» επιχειρούν να σπάσουν ένα άλλο φράγμα που μας κρατάει ριζωμένους στη γη: την αναλογικότητα που βασίζεται στις ανθρώπινες επίγειες προσλαμβάνουσες εικόνες.

«Όπως επάνω έτσι και κάτω – όπως έξω έτσι και μέσα»

Ο «Σμαράγδινος Πίνακας» των Αλχημιστών διατυπώνει το αξίωμα: «Όπως επάνω έτσι και κάτω – όπως έξω έτσι και μέσα». Φυσικά και δεν μπορεί να αποδειχτεί παρόμοια αυθαιρεσία που μόνον ως υπόθεση εργασίας είναι αποδεκτή. Παραδείγματος χάριν, γιατί η ταχύτητα τού φωτός να είναι η σταθερά c και να μην ποικίλλει ανάλογα με τα γιγαντιαία βαρυτικά κύματα των Παγκοσμίων Ρευμάτων; Ποια είναι εκείνη η «Μυστική Αρμονία» που υπαινίσσεται ο Κορεάτικης καταγωγής Φυσικός Trinh Xuan Thuan; Πολλά τα μυστήρια. Η δισδιάστατη ή τρισδιάστατη σκέψη μας δεν μπορεί να περιορίσει το Άγνωστο, το Άφατο, το Άρρητο. Αυτή είναι δουλειά τής Ποίησης.

Γράφω λοιπόν (σημειώνοντας):

Ολική Έκλειψη Ηλίου

Ο φόβος τού ζώου μέσα μας
Πως δεν θα ξανά-

Ανατείλει δίσκος τού Φωτός
Πυρός αγλάισμα.

Αυτά ακριβώς τα κυκλικώς επαναλαμβανόμενα φαινόμενα συνιστούν τους πλανητικούς, ηλιακούς και γαλαξιακούς «βιορυθμούς» που επηρεάζουν τα σωματικά ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα και κινητοποιούν τα ρευστά τού φθαρτού, θνητού, αναλώσιμου σώματός μας. Η Α-Λήθεια δεν θα λάμψει με μόνο εφόδιο την Κοινή Ανθρώπινη Λογική. Ίσως η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι μίας διέξοδος προς την αναγκαία επέκταση των αντιληπτικών δυνατοτήτων μας. Το Θέατρο, ως εκπαιδευτικός μηχανισμός κοινωνικών διαμεσολαβήσεων εμπειρίας, διδάσκει καθημερινά την εκλαϊκευμένη Επιστήμη εφαρμόζοντάς την στο «θυμικό» σώμα τού θεατή που συνεισφέρει γνωστικές ψηφίδες στην Πανανθρώπινη Συλλογικ Συνειδητότητα (καθώς και στο Συλλογικό Ασυνείδητο).

Στη συγκεκριμένη παράσταση, απήλαυσα την μπρεχτική επικότητα τού ελαχίστου σκηνικού, των άκρως απαραιτήτων σκηνικών αντικειμένων, των απλών (αλλά ουχί απλοϊκών) μεταμορφώσεων… και μέσα από μια παιγνιώδη διαδικασία μετεξελίχθηκα κι εγώ ως ελαφρώς απογειωμένο νοήμον όν δια της υπνωτικής αυθυποβολής. Η ψυχ-αγωγία (γνωστή από τα αρχαία Ελευσίνια Μυστήρια) και η σύγχρονη διά-σκέδασις (του Φωτός που μας κινητοποιεί) είναι απαραίτητα συστατικά επακόλουθα κάθε θεατρικής-παραστατικής πράξης που σέβεται τον εαυτό της.

Το Moment είναι μια αξιοσημείωτη παράσταση

Όπως ακριβώς συνέβη στη συγκεκριμένη παράσταση, η οποία – παρά τη δυσκολία κατανόησης για το αμύητο κοινό –προσγείωσε στα καθ’ ημάς τα σύγχρονα επιστημονικά-φιλοσοφικά ρεύματα μετέχοντας τής Υψηλής Τέχνης τής Ποιήσεως. Αξιολάτρευτοι συντελεστές, ερμηνευτές με πλαστικότητα αξιοσημείωτη. Σπουδές πάνω στο Κενό. Το Λευκό υπερτερεί στο μνημονικό απείκασμα αυτής τής τελετουργίας. Το κύλισμα τής γιγαντιαίας λευκής μπάλας στο κοινό, μπορεί να μείωσε την ορατότητα, έδωσε όμως μια αναπάντεχη διαδραστική νότα παιδικής χαράς.

Όσο κι αν παρόμοιες απόπειρες στοχεύουν αναγκαστικά σε ένα κοινό υψίστης ακαδημαϊκής καταρτίσεως, μπορούν και πρέπει όμως (με την κατάλληλη προβολή) να λειτουργήσουν εμψυχωτικά, να παρακινήσουν εαυτούς τε αλλήλους να αναρριχηθούν ακόμα πιο ψηλά στην γνωστική πυραμίδα. Η ποιητική πυραμίδα προϋποθέτει άλλες αντοχές και κλίσεις. Η ενεργειακή ενδυνάμωση τού ψυχοσωματικού και νοητικού πνευματικού «σώματος» κάθε ανθρώπου είναι ύψιστος, ιερός σκοπός, εάν θέλουμε να γιορτάσουμε σύντομα την έλευση μιας καινούργιας Αναγέννησης τού Πανανθρώπινου Πολιτισμού, μακριά από τα ασφυκτικά δεσμά τής περιοριστικής υλιστικής θέασης κι ερμηνείας των πάντων.

Το Φως πάντα θα μας διαφεύγει. Μήτε την ταχύτητά του δεν μπορούμε να μετρήσουμε. Μήτε καν να την υποθέσουμε. Εάν θέλουμε να μην υποδουλωθούμε και στις μηχανές ας αναπτύξουμε την ελεύθερη κριτική σκέψη. Καταπληκτική παράσταση. Υπέροχη σκηνική εργασία. Εξαιρετική δουλειά. Ας παραταθεί.

Η υπόθεση του Moment

Μια παράσταση της ομάδας “Εάν” με θέμα τον χρόνο εμπνευσμένη από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν». Το Moment, ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που στέκει απέναντι στον χρόνο γεμάτος ερωτήματα. Τι θα συνέβαινε αν ήξερες ότι ο χρόνος τελειώνει αύριο; Ή ότι δεν τελειώνει ποτέ; Αν μπορούσες να μείνεις για πάντα νέος; Αν η ζωή επαναλαμβανόταν αέναα ή δεν υπήρχε παρελθόν; Κι αν μπορούσες να πιάσεις τον χρόνο; Να τον σταματήσεις έστω για μια στιγμή; Ποια θα ήταν αυτή;

Ο Άλμπερτ , ο νεαρός υπάλληλος ενός γραφείου ευρεσιτεχνιών, παλεύει με τον χρόνο. Αν τον κατανοήσει θα γίνει αυτό που πάντα ονειρευόταν: ο πιο διάσημος φυσικός στην ιστορία. Εξαντλημένος και φλεγόμενος από ιδέες, βλέπει ασταμάτητα όνειρα. Ονειρεύεται κόσμους, σε κάθε έναν από τους οποίους ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά. Όσο η μάταιη μάχη συνεχίζεται, τα όνειρα σφίγγουν γύρω του σαν κλοιός, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο χρόνος είναι εν τέλει πάνω από τον άνθρωπο; Μια μάχη εξ ορισμού χαμένη; Η μπορεί να ξανακερδιθεί;

• Διασκευή– Σκηνοθεσία: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου
• Σύμβουλος Δραματουργίας: Γεωργία Αγγουριδάκη
• Κίνηση: Πέπη Ζαχαροπούλου
• Σκηνικά – Κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
• Μουσική: Theodore
• Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Γεωργία Αγγουριδάκη
• Βοηθός Σκηνογράφου: Κυριακή Φόρτη
• Βοηθός Φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού
• Φωτογραφίες: Υπατία Κορνάρου
• Επιμέλεια Φωτογράφισης: Χαρά Κονταξάκη
• Μακιγιάζ: Έλενα Παπάζογλου
• Σχεδιασμός Αφίσας: Αντώνης Κοντολέων
• Trailer: Δημήτρης Καπνούλας
• Προβολή- Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου -We will
• Παίζουν: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Χριστέλα Γκιζέλη, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Γιάννης Πλιάκης, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου