Στις ευρωεκλογές ψηφίζουμε και για αξιωματική αντιπολίτευση
09/04/2024Εδώ και καιρό άπαντες ομνύουν στις αξίες και αρχές, στη Δημοκρατία, στην ανάγκη για αξιοκρατία, σοβαρότητα, μεταρρυθμίσεις, στην αξία της ισότητας και της ισονομίας, αλλά πράττουν ακριβώς τα αντίθετα. Η εντύπωση που δίνεται στον κόσμο εδώ και χρόνια είναι ότι όλοι είναι ίδιοι. Οι ηγεσίες δε των κομμάτων φροντίζουν με κάθε τρόπο να δίνεται ακριβώς αυτό το μήνυμα.
Και εξηγούμαι: Η κυβέρνηση με τις αλλεπάλληλες μεταγραφές, από το παλιό δήθεν “εκσυγχρονιστικό” ΠΑΣΟΚ, (που όμως για τους αγνούς ψηφοφόρους του κόμματος δεν ήταν αποδεκτοί και θεωρούνταν “δεξιοί”) έχει δημιουργήσει αντιδράσεις και στην πλευρά της “λαϊκής δεξιάς” της Νέας Δημοκρατίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση “δανείστηκε” όταν ήταν κυβέρνηση πολλά στελέχη από το ΠΑΣΟΚ που είχαν ταυτιστεί με τις θολές του μέρες, αλλά και από την πλευρά της δεξιάς, που επίσης είχαν διαχειριστεί εξουσία την καταστροφική περίοδο (2004-2009) και τους ενέταξε στο κόμμα ως βουλευτές και ευρωβουλευτές.
Το ΠΑΣΟΚ με την απομάκρυνση από τις λάθος επιλογές του πρόσφατου παρελθόντος του, διευρυνόμενο με το ΚΙΝΑΛ, προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να απαγκιστρωθεί και να απογαλακτιστεί από την προηγούμενη ταύτιση και συνεργασία με τη δεξιά, με αποτέλεσμα, έστω πρόσκαιρα, να ανακάμψει δημοσκοπικά. Η τακτική της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης (η οποία απαξιωμένη κατέρρευσε στις πρόσφατες εκλογές) ενίσχυσε την προαναφερόμενη εντύπωση ότι “όλοι είναι ίδιοι”.
Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αυτό που θα έπρεπε να κάνει πέραν των πολιτικών πρωτοβουλιών, των επεξεργασμένων σύγχρονων προτάσεων και της κοινωνικής παρουσίας, θα ήταν να δείξει στον κόσμο και ιδιαίτερα στον προοδευτικό ότι “αποτελεί τη νέα ελπίδα”, ότι στοχεύει στην κάθαρση του πολιτικού πεδίου, στην προώθηση ικανών ανθρώπων (αποδεδειγμένα), επιστημόνων, επαγγελματιών (κι όχι “επαγγελματιών” γυρολόγων πολιτικών) και να μην πέφτει στην παγίδα των “καμένων” μεταγραφών και των lifestyle προσώπων και πρακτικών. Σε αυτή τη φάση δεν πρέπει επ’ ουδενί να δίνει λάθος μήνυμα.
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι ο σκεπτόμενος πολίτης – ψηφοφόρος δεν θα πέσει στην παγίδα να αποστραφεί τα κόμματα που κινούνται σε μια λογική τροχιά γύρω από τη δημοκρατία, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση και να στραφούν για διαμαρτυρία (κάτι που πλέον δυστυχώς συμβαίνει μαζικά στην Ευρώπη) σε ακραίες πολιτικές επιλογές.
Δημοκρατικό-προοδευτικό μέτωπο
Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι τιμωρώντας τα κόμματα που τουλάχιστον κινούνται σε ένα δημοκρατικό τόξο (παρά τις αδυναμίες και τα λάθη τους) τραυματίζουν την ίδια τη Δημοκρατία και τελικά τιμωρούν τους εαυτούς τους. Θα πρέπει όμως και οι ηγεσίες των κομμάτων (που έχουν τεράστια ευθύνη) να δείχνουν σοβαρότητα στις επιλογές πολιτικών και κυρίως προσώπων και να μην στρέφουν τον κόσμο προς την αποχή ή το περιθώριο καθότι ο “νέος αντισυστημισμός”, είναι πολύ επικίνδυνος και ύπουλος και πιθανόν να οδηγήσει σε πολιτική και κοινωνική κατάρρευση και πάντως σε ανελεύθερα καθεστώτα.
Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να συσταθεί ένα δημοκρατικό προοδευτικό μέτωπο, απέναντι στο σημερινό καθεστώς που βάλει με την πολιτική του συμπεριφορά κατά των θεμελίων της δημοκρατίας, αλλά και απέναντι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μεταλλάσσεται από ένα κόμμα διαμαρτυρίας, μηδενισμού και εμπρηστικού ριζοσπαστισμού της προηγούμενης δεκαετίας, (που είχε όμως κάποιες αρχές της Αριστεράς) σε ένα κόμμα αλλόκοτο, χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, στηριζόμενο κυρίως στη ριάλιτι λογική του “one man show”.
Μία ορθολογική κατά συνέπεια προσέγγιση για όσους θέλουν να στηρίξουν τη δημοκρατία και την αλλαγή, είναι η αποφυγή (πέραν του προαναφερόμενου αδιέξοδου ξαναζεσταμένου “δίπολου”) της δήθεν αντισυστημικής ψήφου, αλλά και η θετική απάντηση με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που έχει κατά βάση αξιόλογο ψηφοδέλτιο και σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Προσοχή όμως, οι επιλογές και εντός ψηφοδελτίου πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της στήριξης σοβαρών ανθρώπων που μπορούν να σταθούν στο επίπεδο των υψηλών απαιτήσεων της Ευρωβουλής. Για να μην χαμογελούν στις Βρυξέλλες, όπως στο παρελθόν, με τις επιλογές μας. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι σοβαρή υπόθεση και στόχος δεν πρέπει να είναι μόνο η υψηλή αποζημίωση.
ΥΓ: Σε όσους υποστηρίζουν στο πλαίσιο του διακηρυχθέντος “τέλους της ιστορίας και των ιδεολογιών“, θα επισημάνω ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη συντήρηση και την πρόοδο, είναι πανάρχαια και παραμένει υπαρκτή και ζωντανή. Απλώς πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τους όρους, αποτινάσσοντας το κακό μας παρελθόν.