Ο μαρτυρικός “σταυρός” των ευρωεκλογών

Αυτά τα οποία θα σας εκθέσω σήμερα είναι προσωπικές απόψεις και συζητημένες με επιλεγμένα άτομα, εδώ και στο εξωτερικό. Βέβαια, φέρω εγώ την ευθύνη γι’ αυτά, κάθε λέξη έχει τη σημασία της και σας παρακαλώ, μην παρεξηγήσετε αυτό το τελευταίο! Θα έλεγα ότι, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ελευθερία λόγου όπως υπάρχει στην Εσπερία και μάλιστα στη θέση της “ελευθερίας λόγου”, υπάρχει ατελείωτη “ασυδοσία λόγου”, η οποία ποτέ, ποτέ, μα ποτέ, δεν μπορεί να είναι δημιουργική!

Ναι, οι εκλογές των τελευταίων 50 ετών, ήταν όλες με αναμενόμενο αποτέλεσμα. Μα όλες! Έψαξα αυτές τις αναμετρήσεις (1974-2023) και ρώτησα άγρια “τσακάλια” και παμπόνηρες “αλεπούδες”… Μπορείτε να το κάνετε κι εσείς! Εκεί που υπήρχαν κάποια ερωτηματικά (λέμε, τώρα), ήταν στις συνεχόμενες (τι ντροπή μας και τι πεταμένα λεφτά…) εκλογές Ιουνίου και Νοεμβρίου του 1989 και του 1990 με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, από τη μία και μοναδική ψήφο κάποιου κ. Κατσίκη!

Αλλά και αυτό ήταν αναμενόμενο, γιατί ο Ανδρέας είχε “ξεφύγει” και ό λαϊκισμός έδινε κι έπαιρνε… Στις τρεις αυτές εκλογικές αναμετρήσεις, πολλοί αριστεροί, αλλά και άλλοι (μεταξύ αυτών και εγώ) ψήφισαν δύο φορές ΝΔ, για να φύγει ο Ανδρέας, αφού έκανε περισσότερο κακό. Υπάρχουν διάφορες γνώμες για το θέμα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν με ενδιαφέρει να μπω σ’ αυτή την παρακμιακή συζήτηση…

Πάντως, οι συγκεκριμένες τρεις εκλογές, ήταν ένα σήμα κινδύνου για την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ. Κι αφού πέρασαν λίγα χρόνια με τις ψευδαισθήσεις των κυβερνήσεων Σημίτη, φτάσαμε σήμερα στο σημείο, το ΠΑΣΟΚ να είναι για κλάματα, με ρινόμακτρα πένθους, ολόγυρα! Το επιβεβαιώνουν γεγονότα και αριθμοί, αλλά μπροστά μας είναι τα χειρότερα και τα… ερειπιότερα, θα ηδυνάμην να είπω! (Δεν έχουμε Αντιπολίτευση και κάτι πρέπει να γίνει…).

Γιατί προκόβουν οι Δυτικοί

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν βασικοί κανόνες δημοκρατίας, όπως υπάρχουν στις Δυτικές χώρες. Πιο κομψά, θα έλεγα, ότι εδώ δεν υπάρχει “αστική δημοκρατία”. Κι αν θέλετε να γελάσετε, πείτε σε έναν Συριζαίο ή Κουκουαίο, να σας κάνει σχόλιο για τη φράση “αστική δημοκρατία”. Να ένα παράδειγμα, το οποίο κατατάσσει τη χώρα μας χαμηλά: Στα ελληνικά κόμματα, ο αρχηγός ή πρόεδρος, έχει απόλυτη εξουσία και (σαν αυτοκράτωρ) καθορίζει τους υποψήφιους βουλευτές για τη Βουλή ή το Ευρωκοινοβούλιο.

Στις πολιτισμένες δυτικές χώρες, ο αρχηγός του κόμματος δεν έχει τέτοια δικαιώματα και το έργο αυτό αναλαμβάνουν τοπικές ομάδες, εκλεγμένες από τους εγγεγραμμένους οπαδούς, του κόμματος. Ένα καταπληκτικό παράδειγμα θα σας πω τώρα και θα το πετάξω (όπως έλεγε ο Σκαρίμπας) κατάμουτρα, σε κάποιους! Διαβάστε και κρίνετε (ποτέ δεν γράφω ανακρίβειες). Στη Σουηδία, το μεγάλο στέλεχος των σοσιαλδημοκρατών, ο Tage Εrlander (1901-1985), επί 23 χρόνια πρωθυπουργός στη χώρα, επιθυμούσε να είναι υποψήφιο, στις εκλογές του 1958, ένα καινούργιο αστέρι της πολιτικής, με πολλές ιδέες και δραστηριότητες, τον 29-εννιάχρονο τότε Ulof Palme.

Παρ’ ότι έγινε γνωστή η επιθυμία του πρωθυπουργού Erlander για την υποψηφιότητα του Palme, οι επιτροπές επιλογής των υποψηφίων, στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, δεν συναίνεσαν και δεν συμπεριέλαβαν στις λίστες τον Palme. Με δυσκολία βρέθηκε μία μικρή περιφέρεια στη Νότια Σουηδία, στην οποία και εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής, ο Palme, ο οποίος έγινε σύντομα πρωθυπουργός, συνεχίζοντας και δυναμώνοντας τον “τρίτο δρόμο”, που εμπνεύστηκε ο Εrlander. Ήταν ένας μέσος δρόμος ανάμεσα στον σοσιαλισμό και στον καπιταλισμό στη Σουηδία, κάτι που σημάδεψε και την παγκόσμια πολιτική! Κάντε συγκρίσεις με την “ψωροκώσταινα”, και αντιληφθείτε τέλος πάντων, γιατί είναι σ’ αυτό το χάλι. Άντε, να μιλήσεις εδώ για “τρίτο δρόμο” στον Κουτσούμπα, στην “Ομπρέλα” και στον Ανδρουλάκη.

Αξιόπιστες Βρυξέλλες και ψυχροπολεμικές εικόνες

Ένας βασικός λόγος που απευθύνομαι στις Βρυξέλλες για εγκυρότερη ενημέρωση, είναι ότι η ημεδαπή τοιαύτη είναι (κατά τη γνώμη μου) παντελώς αναξιόπιστη, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, οι οποίες απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα! Αν μάλιστα μιλήσουμε για το τι ακούγεται, σε πολιτικές προβλέψεις, τους αντίστοιχους σχολιασμούς, τις κρίσεις και κυρίως τις ερμηνείες, τότε το ζήτημα καταντάει κωμικό και θυμίζει τον αξέχαστο σεναριογράφο Νίκο Φώσκολο.

Βλέπετε, στον πολιτικό τομέα της χώρας μας, πωλούνται εύκολα και φθηνά οι συνειδήσεις, αφού για το χρήμα ή την εξουσία, υποκλίνονται αρκετοί. Α! Τώρα θυμήθηκα την εισαγγελέα που από τη 19η θέση έπιασε την 1η! Θαύμα, θαύμα, όπως το θάμα τσι Κανά! Ακόμα και οι κρυφοί οπαδοί, εύκολα καρφώνονται για τον οπαδισμό τους! Τα βγάζουν όλα, με αυτά που λένε, με τον τρόπο τους, ακόμα και με το θυμό και τις “γρατζουνιές” τους! Βρε ακόμα και με τα ανέκδοτά τους! Να ένα! Διέδωσαν οι Αμερικανοί ότι περνάνε 100 τρένα το λεπτό από τον νέο τους σιδηροδρομικό σταθμό! Οι Ρώσοι το επιβεβαίωσαν και αμέσως διέδωσαν ότι από τον δικό τους σταθμό περνάνε 200 τρένα το λεπτό. Οι Αμερικανοί, όταν πήγαν για έλεγχο, είδαν να περνάει μόνο ένα και ζήτησαν εξηγήσεις για την κοροϊδία. Οι άλλοι απάντησαν: «Κι εσείς γιατί σκοτώνετε αθώους το Βιετνάμ;»

Το ένα φέρνει τ’ άλλο και κάποιες φορές, παλιά, με τις πρώτες ανοιξιάτικες λιακάδες στη Θεσσαλονίκη, την κάναμε για καφέ στα Κάστρα, σε έναν ταπεινό καφενέ. Στριμωγμένα ήταν τα τραπεζάκια και κάποια στιγμή ένας διπλανός, ηλικιωμένος, μας ρώτησε «Εσείς που είστε μορφωμένα παιδιά, μπορείτε να μου πείτε γιατί η Αμερική πάει τόσο μακριά για να σκοτώσει κόσμο και δε σκοτώνει κόσμο στις γειτονικές της χώρες;» Τι ν’ απαντήσεις σε τόσο σοφό ερώτημα; Ο αγαπημένος μας φίλος, Μανώλης, γύρισε και του είπε, με ανέκφραστο πρόσωπο «Γιατί κάποιοι δυνατοί άνθρωποι, γίνονται άρρωστοι». Όταν αργότερα φύγαμε από κει σχολιάζαμε αυτή την κουβέντα και αυτό που παρατηρήσαμε, ήταν ότι ο άνθρωπος που ρώτησε, φάνηκε ικανοποιημένος από την απάντηση… (Ουάουα, που θα ‘λεγε κι ο “χορευταράς”, προφήτης Ησαΐας).

Οι KOSMOKRATORS σκίζουν στην Ευρώπη

Αγαπώ πολλές ευρωπαϊκές πόλεις κυρίως της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, αλλά τις Βρυξέλλες και την Αμβέρσα τις αγαπώ ιδιαίτερα! Μερικές φορές, έχει γίνει “καφές” στην Αμβέρσα και σε 45 χλμ, ένα εικοσάλεπτο δηλαδή, βραδινό στις Βρυξέλλες! Το καταπληκτικό, για μένα, στις Βρυξέλλες, είναι το βελγικό-ολλανδικό ρεμπέτικο συγκρότημα, KOSMOKRATORS. Για να μην τρώω τον χώρο, θα σας παραπέμψω με link στη σελίδα μου όπου θα τους βρείτε ανάμεσα στα ξένα συγκροτήματα που παίζουν ρεμπέτικα και με ένα βίντεο από την παρουσίαση ενός δίσκου τους, εδώ στην Αθήνα, στην ταράτσα της Στοάς του Βιβλίου. Λαμπρή βραδιά, παρουσίαζα εγώ και είχα πάρει μαζί μου τον Γιώργο Μαργαρίτη.

Λοιπόν! Οι Βρυξέλλες χρησμοδοτούν, εδώ και δυο-τρεις μήνες, ότι μετά τις ευρωεκλογές, επίκειται προσέγγιση των αρχηγών του δεύτερου και του τρίτου κόμματος, στην Ελλάδα, με στόχο τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος δεν θα έχει τα ενοχλητικά, για πάρα πολλούς, ονόματα, “ΠΑΣΟΚ” και “ΣΥΡΙΖΑ”. Θα έρθουν σε συμφωνία να γίνουν κάποιου τύπου εσωκομματικές εκλογές, κοινές στα δύο κόμματα, ώστε να αναδειχθεί ένας αρχηγός.

Στον φορέα αυτόν, υπάρχουν σκέψεις να μεταπηδήσουν ουδέτερα πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ο δήμαρχος της Αθήνας, δύο δήμαρχοι από την Βόρεια Ελλάδα, που εκλέχθηκαν μεν με την ΝΔ, αλλά έχουν ακεραιότητα και ουδετερότητα. Είναι πιθανό να συμμετάσχει, ως ανεξάρτητη, η χαροκαμένη μάνα Μαρία Καρυστιανού. Επίσης, ότι ο Κασσελάκης προσπαθεί να πείσει 1-2 νεοδημοκράτες βουλευτές να την κάνουν! Αυτά λέει περίπου, ο “χρησμός” των Βρυξελλών!

Μαρτυρικός ο “σταυρός”… 

Αν πετύχει το εγχείρημα, αυτές οι ευρωεκλογές θα αναδειχθούν σε πολύ μεγάλο ιστορικό γεγονός, αφού επιτέλους η χώρα θα αποκτήσει μία αντιπολίτευση στην αδίστακτη δεξιά κυβέρνηση! Άρα, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο πώς θα ψηφίσει καθένας και χωρίς τις γνωστές διχαστικές φανατίλες… Επαναλαμβάνω, αυτό που έγραψα στην αρχή, ότι δηλαδή οι επόμενες ευρωεκλογές είναι οι σημαντικότερες των τελευταίων 50 ετών! Άρα, είναι μεγάλη η ευθύνη όλων μας, κυρίως γιατί η χώρα εδώ και πέντε χρόνια δεν έχει αντιπολίτευση. Χωρίς να παίρνω θέση, διαπιστώνω ότι το δεξιό “μπουλούκι” είχε πάντα όνειρο να έχει το χρήμα, μόνο αυτό και ταυτόχρονα οι άλλοι να μην το έχουν… Λυπάμαι πολύ αυτούς που ζούνε για το “κέρδος” και τελικά πεθαίνουν αχόρταγοι, σε μια σειρά πάμφθηνων και ασήμαντων θανάτων! Και με ασήμαντες σκιές!

Γλιστρώντας στη νεανική ράμπα και στο αρζάν

Μη σας πιάσουν τα “νεανικά” οπαδικά σας στις εκλογές, γιατί θα είναι κακό της κεφαλής όλων μας. Ακόμα και σε δεξιούς απευθύνομαι, γιατί μία κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση δεν λέγεται δημοκρατική, αλλά λέγεται κάπως άσχημα και ομοιοκατάληκτα! Προφανώς, δεν προτείνω κάτι συγκεκριμένο, αυτό είναι προσωπικό σας θέμα! Πάντως μην ξεχνάτε ότι τα σκυλιά που γαυγίζουν, έχουν δύο αντίθετες ιδιότητες! Η μία είναι να αποκαλύπτουν τον κλέφτη και η άλλη είναι το χούι τους, ότι το σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει, άρα στην πράξη, είναι ακίνδυνο… (Μέγα άλγος είναι, να μην αποκαλύπτεται σχεδόν πάντα η πονηρή πραγματικότητα).

Τέλος, θα σας προέτρεπα, όσο λιγοστεύουν οι μέρες για τις κάλπες, κάθε κείμενο που διαβάζετε ή πάρλες που ακούτε, σε σχέση με τις εκλογές, να αναλογίζεστε: «τώρα αυτός ο …κερατάς, τι παιχνίδι μπορεί να παίζει;» Γιατί οι περισσότεροι, παίζουν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι! Και ξεκινήστε από μένα, από τα γραφτά μου, τα λόγια μου, τις εκδόσεις μου, το παρελθόν μου και κρίνετε όσο αυστηρά γουστάρετε! Άιντε και καλή σαϊτιά, στης Ευρώπης τα αυτιά…

Υ.Γ.-1 Ο φίλος μου Stefan, δημοσιογράφος στις Βρυξέλλες, μου ζήτησε ένα επιγραμματικό σχόλιο, για τις προσεχείς ευρωεκλογές στην Ελλάδα για να το βάλει σε κάποιο σχετικό κείμενό του, των τελευταίων ημερών! Του έγραψα: «Η Ελλάδα, σ’ αυτές τις ευρωεκλογές, μου θυμίζει τα ηφαίστεια, τα οποία αρέσκονται να βρίσκονται κοντά σε ειδυλλιακά τοπία…» (Για όσους δεν καταλάβουν, ε, δεν θα σκάσουμε κιόλας…, του συμπλήρωσα εν παρενθέσει).

Υ.Γ.-2 Θέλω να σας βεβαιώσω (έχω αμέτρητα παραδείγματα και καταγραμμένα σαν “KGBCIA”) ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που κάποιοι δεν “βλέπουν”, αυτό συμβαίνει γιατί τυφλώνονται από το δικό τους “σκοτάδι”. («Κι αν δεν το ‘χεις το αρζάν, θα σου πουν αλεβουζάν», τραγουδούσαν οι ρεμπέτες το 1950…).