“Τα Παιδιά του Χειμώνα”: Μία ταινία για να εξασκήσουμε τον ανθρωπισμό μας
02/06/2024
Λίγο πριν γίνουμε τελείως μηχανές κι αυτοματοποιηθούμε σε βαθμό ατομοκεντρικού/εγωκεντρικού Ε-αυτισμού, ας πηγαίνουμε συχνά-πυκνά στους θερινούς κινηματογράφους, ας μυρίζουμε τις οπωροκηπευτικές μοσχοβολιές από τα γύρω αλσύλια, ας εξασκηθούμε στην ΑΝΘΡΩΠΙΑ, είναι το μόνο που μας λείπει στον αιώνα τής ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ και των προαλειφομένων ΚΒΑΝΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ τελευταίας “γενιάς”.
Η πλήρης Ρομποτοποίηση δεν θα επιτευχθεί εάν δούμε την όποια έξωθεν ή έσωθεν επιθετικότητα ως αδυναμία διαχείρισης Κρίσεων και να εκπαιδευτούμε επαρκώς κι αναλόγως, δεδομένου ότι το υπόλοιπο τού εικοστού πρώτου αιώνα μόνον ραγδαίες ανακατατάξεις μάς επιφυλάσσει.
Ακολουθούμε εκόντες-άκοντες τη μόδα, το ρεύμα… “Μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός”. Σε κατάσταση διαρκούς υστερίας, κολυμπάμε ως νευρωτικά ψάρια ιχθυοτροφείου στη διπολική γυάλα που περιορίζει τις κινήσεις μας και καθορίζει τα μη περαιτέρω.
Σε αυτή την ταινία μέσα από ένα παραδοσιακό κολέγιο, η αυστηρότητα ενός παλιομοδίτη καθηγητή σπάει όταν, σε κάποιες τυχαίες αναγκαστικές εορτές εντός τού ιδρύματος, οι ανθρώπινες εκδοχές τής κοινής αυτής συνθήκης συγκρούονται με τους κανόνες. Τότε τα όρια διαστέλλονται, τα χρώματα διαπιδύουν στην άτυπη αυτοσχέδια ακουαρέλα των τυχαίων διανθρωπίνων σχέσεων και τότε… το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο, το σκάνδαλο αναπότρεπτο και η “ανατροπή” τού τέλους προδεδιαγραμμένη, προαναγγελθείσα.
“Τα παιδιά του Χειμώνα”
Ας πληθαίνουν παρόμοιες ταινίες που μας μαθαίνουν να είμαστε καλύτεροι, ανεκτικότεροι, σοφότεροι άνθρωποι. ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ (ως εργαστήριο) θα πρέπει να μπει σε όλες τις βαθμίδες τής εκπαίδευσης (από το Νηπιαγωγείο έως το μεταδιδακτορικό – ειδικά εκεί, γιατί όσο μεγάλα είναι τα ψάρια τόσο επιθετικότερα αλληλοτρώγονται).
ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΑΓΑΠΗ, ΦΙΛΟΤΗΣ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ… είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την διαμόρφωση χαρακτήρα ικανού να πολεμήσει για την ατομική και συλλογική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η Νέμεσις είναι μεγάλη θεά, κοσμική, συμπαντική. Ακόμα κι οι θεοί τού Ολύμπου την έτρεμαν. Προκειμένου να εξασφαλιστεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ πρέπει να ξεκινήσουμε από την ΙΣΟΝΟΜΙΑ. Και πριν από αυτήν έρχεται η εσωτερική αίσθηση τού Δικαίου: «ό μισείς ετέρω μη ποιήσεις» και «υπέρ αδυνάμου» ο Ορθός Λόγος πάντα…
Απόλαυσα το σφιχτοδεμένο σενάριο, τις επακριβείς επιστημονικές ιστορικές πληροφορίες για τους Αρχαίους Πολιτισμούς, μα πάνω απ’ όλα αυτές τις αληθοφανέστατες κινηματογραφικότατες ερμηνείες!
Υποκριτικοί άθλοι στη ταινία από διονυσιακούς τεχνίτες που ξέρουν καλά την τέχνη τους να μεταδίδουν αισθήματα-συναισθήματα ως πλήρεις κάτοχοι των εκφραστικών τους μέσων. Εύγε και πάλι εύγε. Μην την χάσετε αυτή την ταινία. Κάπου θα την πετύχετε στα θερινά τα σινεμά “με αγιόκλημα και γιασεμιά”, όπως τραγουδούσε ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης.
The Holdovers
Πλοκή της ταινίας :
Τα Χριστούγεννα του 1970, ένας δύστροπος καθηγητής φιλολογίας ενός πρωτοκλασάτου κολεγίου είναι αναγκασμένος να περάσει τις γιορτές στο έρημο σχολείο, παρέα με την Αφροαμερικάνα μαγείρισσά του και έναν ατίθασο έφηβο.
2023
Έγχρ.
Διάρκεια: 133′
3,5
Δραματική
Aμερικανική
Σκηνοθεσία:
Αλεξάντερ Πέιν
Με τους:
Πολ Τζιαμάτι
Ντόμινικ Σέσα
Ντα’Βάιν Τζόι Ράντολφ
