Ο ρωσικός πόλεμος κατατριβής – Τι επιδιώκει ο Πούτιν στην Ουκρανία

Δεν είναι απλώς, ότι είμεθα ταγμένοι προς την λάθος πλευρά της Ιστορίας, αλλά η στάση μας θέτει ερωτήματα ως προς τις προτεραιότητες της χώρας μας, δοθείσης της αποχωρήσεως πολεμικού υλικού επ’ ωφελεία της Ουκρανίας, καίτοι ευρισκόμεθα υπό την απειλή της Τουρκίας. Τέλος, η συνδρομή της Ελλάδος στην εξ αρχής αποτυχημένη πολιτική των Συμμάχων στην Ουκρανία, θα φέρει αυτήν σε δυσχερεστάτη θέση έναντι της επομένης κυβερνήσεως των ΗΠΑ, δοθεισών των δηλώσεων Τραμπ επί του θέματος, περιλαμβανομένων των θέσεων του υποψηφίου αντιπροέδρου Τζέιμς Βανς.

Κατά το εδρεύον εν Λονδίνο Βασιλικό Ινστιτούτο Ηνωμένων Υπηρεσιών (Royal United Services Institute), οι πόλεμοι κατατριβής διέπονται υπό ιδίας “πολεμικής τεχνικής”, διεξαγόμενοι επί τη βάσει μίας προσεγγίσεως “με επίκεντρο την ισχύ”, εν αντιθέσει προς τους πολέμους ελιγμού, που εστιάζονται επί του εδάφους. Έχουν ως βάση (α) μαζική βιομηχανική ικανότητα που καθιστά ευχερή την αντικατάσταση των απωλειών, (β) γεωγραφικό βάθος κατάλληλο, ώστε ν’ απορροφώνται οι απώλειες και (γ) τεχνολογικά μέσα αποτρεπτικά γρήγορων κινήσεων επί του εδάφους.

Στους πολέμους κατατριβής, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις διαμορφώνονται με βάση την ικανότητα ενός κράτους όπως αναπληρώνει τις απώλειες και παράγει νέους σχηματισμούς, όχι στην εκτέλεση τακτικών και επιχειρησιακών ελιγμών. Η πλευρά εκείνη που υιοθετεί την τακτική κατατριβής, επί σκοπώ την καταστροφή των δυνάμεων του εχθρού, ουχί την απόκτηση περισσοτέρων εδαφών, είναι και η πλευρά που ως επί το πλείστον νικά.

Ο Ρώσος στρατηγός Sergey Surovikin δήλωσε: «Δεν αποσκοπούμε σε υψηλού βαθμού προχωρήσεις, διατηρούμε και τον τελευταίο μας στρατιώτη και συστηματικά συντρίβουμε τον επιτιθέμενο εχθρό». Κατά τον Αμερικανό αντισυνταγματάρχη ε.α. Alex Vershinin, η Δύση δεν είναι προετοιμασμένη δια τοιούτου είδους πολέμου. Αντιθέτως, δια την Δύση, η έννοια “κατατριβή”, είναι αντιπαραγωγική, αντιφατική, παράλογη.

Οι πόλεμοι κατατριβής

Οι πόλεμοι κατατριβής, δια να αποβούν νικηφόροι, πρέπει να διεξάγονται από κράτη, η βιομηχανική παραγωγή των οποίων επιτρέπει μαζικές στρατιωτικές κινητοποιήσεις. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι στην Ρωσία επελέγη ως υπουργός Αμύνης οικονομολόγος. Ήδη, δε, κατά το Δόγμα Ομπάμα, η αποφυγή εμπλοκής σε ένοπλη σύγκρουση μετά της Ρωσίας, έγκειται στην ορθή πεποίθηση τούτου, ότι στην Ουκρανία η Ρωσία θα είναι πάντοτε κυρίαρχος, εκ της υπεροχής αυτής στην κλιμάκωση.

Αλλά και επί Β’ Παγκοσμίου τα γερμανικά άρματα V Panther ήταν καλύτερα των σοβιετικών T-34, όμως, οι Σοβιετικοί μπορούσαν να παράξουν οκτώ φορές περισσότερα Τ-34 απ’ ότι οι Γερμανοί V Panther. Σήμερα, βεβαίως, οι ανάγκες δια την διεξαγωγή πολέμου κατατριβής εδράζονται στην ύπαρξη υψηλού μείγματος δυνάμεων και όπλων, αποτελούμενου από μαζικές ποσότητες οχημάτων, drones, ηλεκτρονικών μέσων κ.α.

Η στρατιωτική διάσταση

Της οικονομικής διαστάσεως, ακολουθεί η στρατιωτική. Εν αντιθέσει προς τους ταχείς ελιγμούς εις επιδίωξιν καθοριστικοτέρων αποτελεσμάτων, η διεξαγωγή πολέμου κατατριβής επικεντρούται αμιγώς ή πρωτίστως στην καταστροφή των εχθρικών δυνάμεων, περιλαμβανομένης της ικανότητος αναπαραγωγής νέας εχθρικής μαχητικής ισχύος, ενώ ο διεξάγων τον πόλεμο κατατριβής διατηρεί τις δικές του.

Η διάσταση αυτή διαιρείται σε δύο φάσεις: H πρώτη συνίσταται στην κινητοποίηση επαρκών μαχητικών δυνάμεων προκειμένου να μπορεί να ξεδιπλωθεί επαρκής δράση. Συνοδεύεται από (α) μικρές αλλαγές των θέσεων εδάφους, (β) ευνοϊκές απώλειες και (γ) συγκέντρωση επαρκών μαχητικών δυνάμεων στα μετόπισθεν. Γνώρισμα της διεξαγωγής της μάχης, τα πυρά αντί ελιγμών, συμπληρούμενα μετά εκτενών οχυρώσεων και καμουφλάζ.

H δευτέρα φάση χαρακτηρίζεται δια των εξής: (α) Νέες κινητοποιηθείσες δυνάμεις ολοκληρώνουν τις ασκήσεις τους, αποκτώσες επαρκή εμπειρία δι’ αποτελεσματικούς μαχητικούς σχηματισμούς, ικανούς να ενταχθούν ταχέως και συνεκτικώς στο ενεργητικό τους. (β) Τα στρατηγικά αποθέματα του εχθρού εξαντλούνται, τελούντος εν αδυναμία να ενισχύσει τους υπό απειλή τομείς. (γ) Ο διεξάγων τον πόλεμο κατατριβής είναι εις θέσιν να ρίψει αποτελεσματικά πυρά σε νευραλγικούς τομείς, αποτρέπων στον εχθρό να καταφέρει το ίδιο. Και (δ) η βιομηχανική παραγωγή του εχθρού υποβαθμίζεται, εις σημείον αδυναμίας να αναπληρώσει τα κενά στο πεδίο της μάχης. Το ίδιο συμβαίνει και με την παραγωγή των συμμάχων του εχθρού. Άπαξ και έχουν συγκεντρωθεί οι ανωτέρω προϋποθέσεις, τότε μόνον ο διεξάγων τον πόλεμο κατατριβής μπορεί να εξαπολύσει επίθεση. Κάπως έτσι έχει και η στρατηγική της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η διαφορά είναι, ότι η Ρωσία διεξάγει πόλεμο κατατριβής αμυνομένη των εδαφών των Ρωσοφώνων, ως αποτελούντων πλέον εδάφη της επικράτειάς της από των δημοψηφισμάτων (άρθρο 1, παρ. 2 Καταστατικού ΟΗΕ) των 16.03.2014 (Κριμαία) και 23-27.09.2022 (Ζαπορίζια, Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ και Χερσώνα), εμμένουσα στο από 24.02.2022 διαγγέλματα του Ρώσου προέδρου. Εκτός και αν εξαναγκασθεί, μέχρις σήμερα δεν φέρεται προτιθέμενος να διασχίσει τον Δνείπερο προς δυσμάς.

Ο σκοπός των Ρώσων

Κατά συνέπεια, σκοπός των Ρώσων είναι η καταστροφή μίας δυναμικής κι όχι η κτήση εδαφών! Εάν εξαρχής της ρωσικής επιθέσεως νοτιοανατολικώς (Πρωτεύων Σκοπός) εσημειώθη επίθεση και βορειοανατολικώς προς Κίεβο (Δευτερεύων Σκοπός), τούτο εγένετο επί σκοπώ την καθήλωση των ουκρανικών δυνάμεων και παρεμπόδιση αυτών να καταφθάσουν στο Πρωτεύον Μέτωπο και την άσκηση πιέσεων στην ουκρανική ηγεσία, όχι πάντως δια την κατάκτηση του Κιέβου.

Αυτό επιβεβαιώνει και ο Αμερικανός συνταγματάρχης Daniel Davis πως παραπλανητικώς είχε τότε δηλώσει η κυβέρνηση Μπάιντεν (ένθ’ ανωτ. σημείο 6:00). Και ως συμπληρώνει ο Ελβετός συνταγματάρχης Jacques Baud, τούτο, εξ άλλου, διαπιστούται και εκ του αριθμού των ρωσικών ταγμάτων σε αμφότερα τα μέτωπα (ένθ’ ανωτ. σημείο 7:00): Στο Πρωτεύων Μέτωπο, οι Ρώσοι εξαπέλυσαν ~65 Τάγματα, στο Δευτερεύων ~22 Τάγματα.

Μέχρις σήμερα, οι ρωσικές δυνάμεις είναι κατανεμημένες κατά τις ανωτέρω αναλογίες. Και ερωτάται: Είναι δυνατόν να θέλει η Ρωσία να καταλάβει μίαν χώρα ως η Ουκρανία εναποθέτουσα μόνον το ~1/3 των δυνάμεών της επί του ουκρανικού εδάφους δια την κατάληψη του Κιέβου; Και ο Baud συνεχίζει επισημαίνων ότι δια να επιτεθεί χώρα έναντι άλλης επί ανοικτού εδάφους, η αναλογία δυνάμεων πρέπει να είναι 3:1. Στην περίπτωση, όμως, επιθέσεως σε αστική περιοχή (Κίεβο) αυτή η αναλογία πρέπει να είναι 10:1 (ένθ’ανωτ., σημείο 8:00)! Όπερ δεν είναι η περίπτωση της Ρωσίας στο Κίεβο!

Αποτροπή των διαπραγματεύσεων

Υπό των ανωτέρω υπολογισμών, συνάγεται ενδεχομένως και η σκέψη, ότι εφ’ όσον η Ρωσία ήταν εις θέσιν να καταλάβει μόνον περί το 20-22% των ουκρανικών εδαφών, τότε οι δυνάμεις αυτής δεν αποτελούν απειλή, την αποτροπή της οποίας η Ουκρανία δεν μπορεί να φέρει εις πέρας και συνεπώς, ως δηλοί ο Τζ. Βανς, μπορεί να αφεθεί να αντιμετωπίσει μόνη την Ρωσία και οι ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην Κίνα (σημείο 4:00). Εξ άλλου, διαρκούσης της ρηθείσας ρωσικής επιχειρήσεως, λαβούσας χώρα ήδη τον Φεβρουάριο-Μάρτιο 2022 και περί τα τέλη Μαρτίου 2022, ελάμβαναν χώρα οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις εις Κωνσταντινούπολιν.

Κατά τις διαπραγματεύσεις, η Ουκρανία θα έμενε ουδετέρα και οι Ρώσοι θα αποσύροντο της Ουκρανίας (σημείο 13:05). Άλλη, λοιπόν, ένδειξη, ότι οι Ρώσοι είχαν πρόθεση να εγκαταλείψουν την Ουκρανία και πως μόνος σκοπός της παρουσίας τούτων υπήρξε η καταστροφή μίας δυναμικής κι όχι η κατάληψη εδάφους! Ωστόσο, τούτο απετράπη δις υπό της Δύσεως, την 02.04.2022 και την 09.04.2022, απαγορεύσασας στον πρόεδρο Ζελένκσι όπως συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις.

Δια να μην πάμε πιο πριν, στις Συμφωνίες του Μινσκ (12.02.2015), καταστάσες ευθύς αμέσως Διεθνές Δίκαιο (Συμβούλιο Ασφαλείας 2202/17.02.2015), περί αυτονομήσεως του Ντονμπάς εντός της Ουκρανίας, όπου η ιδία η Ουκρανία, έως και αυτές ταύτες οι εγγυήτριες Γαλλία και Γερμανία ομολόγησαν, ότι η δολία περιφρόνηση αυτών απεσκόπη στο να δοθεί χρόνος να εξοπλισθεί αρκούντος η Ουκρανία.

Τί επιδιώκει ο Πούτιν

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Thierry Meyssan γράφει: «Μόνον το τέταρτο υπογράφον μέρος, ο Ρώσος πρόεδρος… επίστεψε στην καλή θέληση των αντισυμβαλλομένων. Το γεγονός, όμως, ότι προσήγγισε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δια να επιτύχει την υιοθέτηση της Αποφάσεως υπ’ αρ. 2202, που επιδοκιμάζει τις εν λόγω Συμφωνίες, υποδηλώνει, ότι δεν έτρεφε πλέον εμπιστοσύνη έναντι της Δύσεως και έβαλε μπρος τον σχεδιασμό της εξαπολυθείσας κατόπιν Επιχειρήσεως. Η απόφαση αύτη δίδει στον ίδιον το δικαίωμα, ως εγγυητού των Συμφωνιών του Μινσκ, να επέμβει, επί τη βάσει της αρχής [του ΟΗΕ], περί Ευθύνης περί Προστασίας».

Απεναντίας, ο μετέπειτα κακοπίστως υιοθετηθείς υπό του Κιέβου ρατσιστικός νόμος υπ’ αρ. 5506/01.07.2021, περί Δικαιωμάτων των Αυτοχθόνων Λαών, υποβιβάζων τις εθνικές μειονότητες σε καθεστώς εφάμιλλο των Εβραίων επί νόμων Νυρεμβέργης (δεκαετία 1930), άγει προς την αντίθετη κατεύθυνση των Συμφωνιών του Μισνκ, του Ουκρανού βουλευτού (“Υπηρέτες του Λαού”) Oleg Seminsky δηλώσαντος (ένθ’ ανωτ., § υπ’ αρ. 9): «Οι Ρώσοι δεν είναι αυτόχθων λαός υπό την έννοια του νόμου. Επομένως, δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν πλήρως πάντων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, ως ορίζονται υπό του Διεθνούς Δικαίου και προβλέπονται στο Σύνταγμα και τους λοιπούς νόμους της Ουκρανίας».

Αλλά και η μετέπειτα υπογραφή υπό του Ζελένσκι του διατάγματος υπ’ αρ. 679/30.09.2022, περί απαγορεύσεως διεξαγωγής διαπραγματεύσεων μετά της Ρωσίας εν’ όσο πρόεδρος αυτής παραμένει ο Πούτιν, κάθε άλλο παρά ευνοϊκά προδιαθέτει τον αντίμαχο, προκειμένου περί μίας συνολικής υποτίθεται πολυπόθητης ειρηνικής διευθετήσεως. Ο Πούτιν φέρεται δηλώσας προ ετών, ότι είναι εις θέσιν να καταλάβει το Κίεβο εντός δύο εβδομάδων. Εάν χρειασθεί θα το πράξει. Όμως, το επιθυμεί; Φαίνεται πως όχι. Πολλώ δε να κατακτήσει άλλες χώρες, ως του προσάπτεται υπό των Δυτικών.