Η σκοτεινή πλευρά του Τζο Μπάιντεν με αποδείξεις…

Σύμφωνα με τους New York Times: «Τη δεκαετία του 1970, ο Μπάϊντεν έπεσε με τα μούτρα σε ένα από τα πιο πολιτικά δόλια και φυλετικά διχαστικά σχέδια στην Αμερική. “Κανένα θέμα δεν έχει καταναλώσει περισσότερο από το χρόνο και την ενέργεια μου”, δήλωσε με στόμφο». Στο ντιμπέιτ των προεδρικών υποψηφίων του Δημοκρατικού Κόμματος το 2019, η Καμάλα Χάρις υπενθύμισε στον Μπάϊντεν ότι έχει αφιερώσει επί μακρόν την καριέρα του υπέρ των φυλετικών διακρίσεων: «Στην ανταλλαγή απόψεων με την Χάρις, ήλθε στο προσκήνιο το αμφιλεγόμενο ιστορικό του Μπάϊντεν σχετικά με τα λεωφορεία σχολικής ενσωμάτωσης» (Washington Post).

Α. Περικοπές κοινωνικής ασφάλισης ηλικιωμένων. Αφού είχαν ψηφιστεί οι στρατιωτικές δαπάνες, ο Μπάϊντεν επέμενε να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός του 1995 σε βάρος των συνταξιοδοτικών των ηλικιωμένων: «Όταν υποστήριζα ότι πρέπει να παγώσουμε τις ομοσπονδιακές δαπάνες, εννοούσα και την κοινωνική ασφάλιση και τις ασφαλίσεις υγείας και τους βετεράνους. Δεν το προσπάθησα μόνο μία φορά, αλλά δύο, τρείς, τέσσερις φορές” (C-Span). Για το Δημοκρατικό Κόμμα, η χείριστη αμαρτία ήταν να περικόψεις την κοινωνική ασφάλιση και την ασφάλιση υγείας, προκειμένου να καλύψεις τις στρατιωτικές δαπάνες. Κι όμως, αυτό έκανε για σειρά ετών ο Μπάϊντεν.

Β. Σκληρή αντιμετώπιση τοξικομανών. Ο γερουσιαστής Μπάϊντεν δήλωσε το 1989: «Ψηφίσαμε ένα νόμο που προβλέπει ότι αν χρήστης ναρκωτικών πιαστεί με κομμάτι κρακ κοκαΐνης μεγέθους κέρματος, θα πάει φυλακή για 5 χρόνια. Δεν παίρνει καμία αναστολή —οι δικαστές δεν έχουν άλλη επιλογή» (USA Today). Τα επόμενα 30 χρόνια συνέχισε να απαιτεί να μην επιδεικνύεται καμία κατανόηση στους τοξικομανείς, αλλά να αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες και να πηγαίνουν φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Και εξ οικείων τα βέλη

Η νομοθεσία του Μπάϊντεν κατακρίθηκε από πολλούς Δημοκρατικούς. Βρήκαν ευκαιρία να του την ξαναθυμίσουν όταν έθεσε θέμα προεδρικής υποψηφιότητας έναντι της Χίλαρι Κλίντον: «Ο ρόλος του Τζο Μπάϊντεν στον εγκληματικό νόμο της δεκαετίας του 1990 θα μπορούσε να στοιχειώσει οποιαδήποτε προεδρική υποψηφιότητα» (New York Times). O Μπάϊντεν άλλαξε τη σκληρή ρητορική του κατά των τοξικομανών, όταν ο γιος του, Χάντερ, βρέθηκε τοξικομανής. Για τον Μπάϊντεν οι νόμοι του ήταν για τους άλλους, όχι για την οικογένεια του! Μετά από 30 χρόνια, το 2019 ο Μπάϊντεν αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί ότι ο νόμος του «παγίδευσε μια ολόκληρη γενιά».

Αφιερώνεις σημαντικό μέρος της νομοθετικής σου καριέρα για να τιμωρείς νεαρούς τοξικομανείς, στέλνοντας τους στη φυλακή και αφαιρώντας κάθε διακριτική ευχέρεια από τους δικαστές να επιδείξουν επιείκεια και επιπλέον καυχιέσαι γι’ αυτό. Όταν, όμως, πρόκειται για τον τοξικομανή γιό σου αντιτίθεσαι στην τιμωρία του, λέγοντας ότι είσαι περήφανος γι’ αυτόν. Αυτή η συμπεριφορά σου δεν δείχνει άνθρωπο καλό και ηθικό, αλλά εγωιστή και υποκριτή.

Γ. Γεράκι του πολέμου. Ο Μπάϊντεν αποκάλυψε τον στρατιωτικό ηγεμονισμό του όταν το 2005 είπε στον The New Yorker ότι πιστεύει στην «ικανότητα κοινωνικού μετασχηματισμού μιας στρατιωτικά υποστηριζόμενης οικοδόμησης έθνους». Υποστήριξε την εισβολή στο Ιράκ το 2002, που βασίστηκε σε ψέματα, κόστισε περίπου ένα εκατομμύριο νεκρούς και προκάλεσε χάος για πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή: «Το ιστορικό του Μπάϊντεν, καλά τεκμηριωμένο σε ομιλίες στη Γερουσία και συνεντεύξεις στον Τύπο, δείχνει ότι έσπρωχνε δυνατά προς το πόλεμο και βοήθησε να πουληθεί το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους στο αμερικανικό κοινό» (Vox).

Ήδη από το 1998, ο γερουσιαστής Μπάϊντεν υποστήριζε: «να καταστρέψουμε αυτό τον γιό της πουτάνας τον Σαντάμ» (Τhe Intercept). Αυτά τα έλεγε ο Μπάϊντεν πριν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, σε μια εποχή όπου μόνο τα χειρότερα “γεράκια” των Ρεπουμπλικάνων ζητούσαν πόλεμο με το Ιράκ. Επέμενε στον πόλεμο, ακόμη και όταν οι επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ του εξηγούσαν ότι ο Σαντάμ δεν είχε ενεργό πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής. Ήταν ένθερμος θιασώτης του πολέμου στο Αφγανιστάν, λέγοντας: «Ό,τι κι αν χρειαστεί, πρέπει να το κάνουμε» (The New Republic). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά (PBS): «Η κυβέρνηση Μπάιντεν οδήγησε στη χαοτική πτώση της Καμπούλ».

Για την ηθική πλευρά της πολιτικής του

Η πολιτική Μπάϊντεν στην Ουκρανία υπήρξε απάνθρωπη για τους Ουκρανούς. Είδε την αιματοχυσία του ουκρανικού λαού σαν “επωφελή επένδυση” για τις ΗΠΑ, αφού προκαλεί ζημιά στη Ρωσία, κοστίζοντας μόνο ουκρανικές ζωές και όχι αμερικανικές, ενώ αμερικανικές εταιρείες αποκομίζουν τεράστια κέρδη: «Ο πρόεδρος Ζελένσκι έστειλε επιστολή στις αμερικανικές εταιρείες, ευχαριστώντας τες για την αγορά περιουσιακών στοιχείων της χώρας του» (Geopolitical Economy). Αυτό που δεν φαίνεται να  ενδιαφέρει τον Μπάϊντεν είναι το τεράστιο ηθικό κόστος της πολιτικής του για τις ΗΠΑ. Όλο και περισσότερες χώρες τις βλέπουν σαν μια αδίστακτη και πολεμοχαρή χώρα που είναι εχθρός της ειρήνης και δεν διστάζει να αιματοκυλίσει λαούς εάν κρίνει ότι θα αποκομίσει οφέλη.

Δ. Γενοκτονία της Γάζας. Πολλοί δημοκρατικοί, αριστεροί και φιλελεύθεροι για ένα σχεδόν χρόνο κατηγορούσαν στα ΜΜΕ τον Μπάϊντεν ως ένοχο γενοκτονίας, επειδή εξόπλισε και χρηματοδότησε την ισραηλινή καταστροφή της Γάζας: «Η γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό έγκλημα”»(The Nation). Αυτοί που τον κατηγορούν ότι χρηματοδοτεί μια γενοκτονία, το βρίσκουν συμβατό να αποκαλείται ο Μπάϊντεν ένας καλός και ηθικός άνθρωπος;

Εκτός από τα παραπάνω, ο Μπάιντεν απέσυρε την υποψηφιότητα του για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 1988, εξαιτίας κύματος σκανδάλων που αφορούσαν τον χαρακτήρα του και τα ψέματα που έλεγε για τη ζωή του: «Ο γερουσιαστής Τζο Μπάϊντεν ισχυρίστηκε ότι ήταν στην κορυφή της τάξης του στη Νομική Σχολή. Τα αρχεία της σχολής δείχνουν ότι είχε αποφοιτήσει 76ος σε μια τάξη 85 ατόμων. Δεν κέρδισε το βραβείο πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου Ντέλαγουερ όπως δήλωνε, και αποφοίτησε από το κολέγιο με ένα μόνο πτυχίο και όχι με τρία όπως ισχυριζόταν» (Associated Press).

Αμφισβητήσεις

Ο Μπάιντεν παρουσίασε ομιλία του Νιλ Κίνοκ σαν δική του (ο Κίνοκ ήταν τότε ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος): «Ο απόηχος του σκανδάλου λογοκλοπής του Μπάϊντεν το 1987 συνεχίζεται» (Washington Post). Το CNN τον κατηγόρησε: «Ο Μπάϊντεν και πάλι ανέντιμα υποστηρίζει ότι ήταν αντίθετος με τον πόλεμο στο Ιράκ από την αρχή».

Ο Μπάιντεν συνηθίζει να εφευρίσκει ιστορίες ηρωϊσμού: «Ο γελοίος ισχυρισμός του Μπάϊντεν ότι συνελήφθη στην προσπάθειά του να δει τον Μαντέλα» (Washington Post). Περιέγραψε πολεμική επίσκεψη του στο Αφγανιστάν, προσθέτοντας: «Αυτή είναι η αλήθεια του Θεού, ο λόγος μου ως Μπάϊντεν». Όμως, όπως αποκάλυψε η Washington Post: «Ο Τζο Μπάϊντεν λέει μια συγκινητική αλλά ψεύτικη πολεμική ιστορία».

Ο ισχυρισμός ότι ο Μπάϊντεν είναι στοργικός οικογενειάρχης αμφισβητείται, αφού –σύμφωνα με το CNN– αρνήθηκε να αναγνωρίσει το έβδομο εγγόνι του από εξώγαμη σχέση του γιου του Χάντερ λόγω ταπεινών κινήτρων: «Γιατί χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να αναγνωρίσουν οι Μπάϊντεν το έβδομο εγγόνι τους; Ο Χάντερ τους ζήτησε να μην αναγνωρίσουν δημοσίως το κορίτσι, καθώς η διαμάχη για τη διατροφή του παιδιού ήταν στα δικαστήρια του Αρκάνσας. Σε αφιέρωση στο παιδικό βιβλίο “Joey” ο Τζο Μπάϊντεν έγραψε “στα εγγόνια μου”, αναγράφοντας μόνο έξι ονόματα. Αυτή η στάση του έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα του προέδρου Μπάϊντεν ως στοργικού οικογενειάρχη».

Όποιο κριτήριο και αν χρησιμοποιηθεί (προσωπική ζωή, δημόσια ζωή, άσκηση της εξουσίας), μάλλον είναι δύσκολο να στηριχθεί ο ισχυρισμός πολλών συστημικών ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες ότι ο Τζο Μπάϊντεν είναι ένας καλός, συμπονετικός και ηθικός άνθρωπος και πολιτικός.