Οι ελληνικές χίμαιρες απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό

Πέραν των φληναφημάτων της εγχώριας κατευναστικής πολιτικής τάξης και της σημερινής κυβέρνησης περί επωφελούς ελληνοτουρκικού διαλόγου και της συνάψεως του νομικά ανίσχυρου Σύμφωνου Φιλίας των Αθηνών, η Τουρκία απεργάζεται συστηματικά την προσβολή και καταπάτηση των νομίμων εθνικών κυρ5ιαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Μέσω του παράνομου και άκυρου τουρκο-λιβυκού συμφώνου για καθορισμό δήθεν της ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών που αντικειμενικά δεν συνορεύουν γεωγραφικά παρά μόνο με βάση τις αδιανόητες και εξωπραγματικές θέσεις της Τουρκίας ότι τα νησιά στο Αιγαίο δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα διότι δήθεν επικάθονται επί της υφαλοκρηπίδας της Μικράς Ασίας – Ανατολίας (κατασκεύασμα περί γαλάζιας πατρίδας), αμφισβητούν ευθέως και καθαρά τα ελληνικά νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα. Δικαιώματα που απορρέουν από τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου για τη δυνατότητα της χώρας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε 12 ν.μ. από έξι που είναι σήμερα και περαιτέρω ότι τα νησιά έχουν αυτοτελή ΑΟΖ.

Πρόκειται για τον πυρήνα του διεθνούς δικαίου της θαλάσσης και ειδικότερα της συνθήκης Unclos για το δίκαιο της θάλασσας, σε συνδυασμό με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης, το οποίο με πρωτοφανή κυνικό και επιθετικό τρόπο κονιορτοποιεί ευθέως το τουρκικό καθεστώς μέσα από έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, στηριζόμενο στις επιεικώς αποκαλούμενες ελληνικές αβελτηρίες, που διαπράττει διαχρονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το φοβικό και κατευναστικό ελληνικό κατεστημένο. Για να κατανοηθεί το τερατούργημα της τουρκικής προκλητικότητας και η αδιανόητα κατευναστική ελληνική στάση το σημείο όπου έπλεε το ιταλικό πλοίο βρισκόταν μόλις επτά ν.μ νότια της Κάσου, εντός της νομίμως οριοθετημένες ΑΟΖ Ελλάδος – Αιγύπτου και σχεδόν 300 ν.μ. από τις μικρασιατικές ακτές.

Και όμως αυτή η πρωτάκουστη επιθετική συμπεριφορά βαπτίστηκε από την Ελλάδα ως μια συνηθισμένη αψιμαχία-πρόκληση, που λύθηκε δήθεν μέσω των επαφών που υπάρχουν στο πλαίσιο του υφισταμένου ελληνο-τουρκικού διαλόγου. Την ίδια στιγμή όμως σε ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Αμύνης αναφέρονται ευχαριστίες στην Ελλάδα και Ιταλία για την κατανόηση των αρμοδιοτήτων του τουρκικού ναυτικού στην δήθεν τουρκική ΑΟΖ, όπως αποκαλεί την περιοχή επτά ν.μ. έξω από την Κάσο. Τελικώς, το ιταλικό ερευνητικό σκάφος αποχώρησε από την περιοχή χωρίς ουσιαστικά να έχει ολοκληρώσει την αποστολή του εντός της ελληνικής navtext που είχε εκδοθεί για την περιοχή. Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών επιχαίρουν διότι έλυσαν το θέμα μέσω των διαύλων επικοινωνίας καταπίνοντας την κάμηλο, που είναι μια νέα επώδυνη υποχώρηση μας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας εντός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Η στρατηγική στόχευση της Τουρκίας

Έτσι, πέραν κάθε αμφισβήτησης η Τουρκία με την αποστολή των πολεμικών όπλων επτά ν.μ. από την Κάσο και την υποχώρηση της Ελλάδος για μια ακόμα φορά δημοσιοποίησε και κατέγραψε χωρίς ελληνική αντίδραση αφενός ότι όλα τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο έχουν μόνο αιγιαλίτιδα ζώνη έξι ν.μ. και όχι ΑΟΖ, όπως ισχύει στο διεθνές δίκαιο της θαλάσσης και αφετέρου, αμφισβήτησε εμπράκτως τη νομίμως οριοθετημένη εν μέρει ΑΟΖ Ελλάδος – Αιγύπτου προβάλλοντάς στην πράξη στο παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν και το διεθνές δίκαιο. Επιπροσθέτως, για μια ακόμα φορά επέδειξε τη στρατηγική της στόχευση που είναι ο έλεγχος και η απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας δημοσιοποιώντας χωρίς περιστροφές ότι δεν θα επιτρέψει χωρίς την άδεια της καμία διασύνδεση, όχι μόνο αγωγού φυσικού αερίου (Eastmed), αλλά ούτε καν της πόντισης ηλεκτρικών καλωδίων.

Πρόκειται για ευθέως ολοκληρωτικό υβριδικό πόλεμο σε βάρος της Ελλάδος που ενισχύεται από το φοβικό κατευναστικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας, που με τον τρόπο αυτό οδηγείται σταδιακά και υποδόρια στη μετατροπή της σε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας.

Πενήντα χρόνια από τη μαύρη επέτειο της εισβολής-επιβίβασης του ΑΤΤΙΛΑ στην Κύπρο και τη de facto διχοτόμηση του νησιού που καταλύθηκε χωρίς να υπάρξει αγώνας από την πλευρά της Ελλάδος, με το αδιανόητο επιχείρημα “Η Κύπρος κείται μακράν” διαπιστώνεται ότι αυτή η επικίνδυνη λογική του φοβικού συνδρόμου έχει καταλάβει πλήρως το σύστημα εξουσίας. Έτσι, χωρίς αντίδραση, αλλά με μικρές συμβολικές ήττες σταδιακά απέναντι στον στρατηγικό επεκτατισμό των νεο-οθωμανών, ο Ελληνισμός δυστυχώς οδηγείται σε μια ιδιότυπη φινλανδοποίησή του, που είναι και ο στρατηγικός στόχος του βαθέως τουρκικού κράτους.

Τι απαιτείται να κάνει η Ελλάδα

Απέναντι στην οδυνηρή αυτή κατάσταση η Ελλάδα οφείλει να προβάλει άμεσα και δημοσίως τα δικαιώματα της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, προχωρώντας στην πλήρη προεργασία για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ . Ως τότε να διακηρύξει ότι αποτελεί για αυτήν κόκκινη γραμμή αυτό που ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή ότι ο χώρος μεταξύ των έξι και 12 ν.μ. ανεξαρτήτως της τυπικής επέκτασης δεν παύει να αποτελεί εν δυνάμει χώρο εθνικής κυριαρχίας. Οφείλει να καταθέσει το σχέδιο του θαλασσίου χωροταξικού σχεδιασμού όπως απαιτεί η σχετική οδηγία της ΕΕ την οποία παραβιάζει επί χρόνια πληρώνοντας πρόστιμο για την μη ολοκλήρωση του.

Παράλληλα, οφείλει μετά το επεισόδιο της Κάσου και την έμπρακτη προκλητική αμφισβήτηση της Τουρκίας να καθορίσει θαλάσσια τμήματα προς εκμετάλλευση στην οριοθετημένη ΑΟΖ με την Αίγυπτο ζητώντας και από αυτήν την υποστήριξη της έναντι του τουρκικού επεκτατισμού. Τέλος θα πρέπει να οριοθετήσει άμεσα ΑΟΖ με την κυπριακή δημοκρατία, αφού είναι γνωστό ότι η Τουρκία έχει ήδη παράνομα οριοθετήσει ΑΟΖ με το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και παραβιάζει συστηματικά την ΑΟΖ της Κύπρου.

Έναν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης ο Ελληνισμός αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης από τον τουρκικό επεκτατισμό, ανεξαρτήτως των βραχυπρόθεσμων επιθέσεων φιλίας της Τουρκίας προκειμένου να ικανοποιήσει τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα της. Οι ψευδαισθήσεις, τα κακοχωνεμένα ιδεολογήματα και οι εικονικές πλάνες των κατευναστικών ελληνικών ελίτ διαχρονικά έχουν επανειλημμένα συντριβεί μπροστά στον τουρκικό επεκτατισμό.

Σήμερα απαιτείται η διεθνής ανάδειξη του τουρκικού αναθεωρητισμού, που περιλαμβάνει την τουρκική κατοχή στην Κύπρο και την παραμονή 40.000 στρατιωτών, την βίαιη καταστρατήγηση των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης ως προς την Ίμβρο και τη Τένεδο και την εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, την επιθετική της ρητορεία περί γαλάζιας θάλασσας, αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, σε συνδυασμό με την προσπάθεια υποκλοπής τεράστιων θαλασσίων ζωνών μέσω του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου.

Περαιτέρω, απαιτείται η ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών, η ουσιαστική και έξυπνη ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα (παλλαϊκή άμυνα) σε συνδυασμό με την άμεση ενίσχυση και λειτουργία της αμυντικής βιομηχανίας, θέματα για τα οποία υστερεί δραματικά η σημερινή κυβέρνηση. Υφίσταται δηλαδή η ανάγκη μιας οραματικής εθνικής στρατηγικής της Ελλάδος σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, που δυστυχώς παραμένει μετέωρη λόγω της ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού της χώρας και τις κατίσχυσης του φοβικού συνδρόμου.