Δεν θα έχουν τύχη ούτε στο ΠΑΣΟΚ οι διασπαστές του ΣΥΡΙΖΑ

Μόνο που εδώ οι υποψήφιοι εταίροι είναι μόλις δύο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται με τα εγκόσμια. Έχουν σχέδιο; Σκοπεύει ο Αλέξης Τσίπρας να επανέλθει στην ενεργό δράση σε δεύτερο ρόλο, σε πιθανή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ή να αναλάβει αρχηγός σε ένα συρρικνωμένο ΣΥΡΙΖΑ; Τα σενάρια, μάλλον ευσεβείς πόθοι, έδιναν και έπαιρναν με πιθανότερο εταίρο τον Δούκα και διαπραγματευτές τους Σπίρτζη-Ραγκούση σε περίπτωση που κέρδιζε την εκλογική μάχη για την ανάδειξη νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ.

Οι 87 αποχώρησαν μάλιστα από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, χωρίς να περιμένουν τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, ή το ανώτατο όργανο όπως είναι το συνέδριο που αρχίζει σε ένα περίπου μήνα, επικαλούμενοι την απεργία στην “ΑΥΓΗ”, την οποία έχουν εργαλειοποιήσει, λες και έμαθαν για πρώτη φορά το πρόβλημα. Μέχρι και για “κρυφή” πρόθεση του Κασσελάκη μίλησαν για να λάβει αυτός ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και εκ της ομογένειας προερχόμενος, τη θέση του παρατίθενται βουλευτή Όθωνα Ηλιόπουλου, σαν αυτό να ήταν σκάνδαλο!

Η κίνηση-απάντηση του προέδρου να προβεί σε αλλαγές στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Νίκο Παππά στη θέση του Σωκράτη Φάμελλου, που πρωταγωνίστησε στην διαγραφή από την κοινοβουλευτική ομάδα του Πολάκη, θεωρήθηκε πρόκληση ικανή να επαναφέρει εμμέσως το αίτημα για εκλογή νέου προέδρου τώρα, ένα μόλις χρόνο από τη διαδικασία που ο Κασσελάκης νίκησε με 10 μονάδες διαφορά την Έφη Αχτσιόγλου. Να θυμίσουμε πως παρόμοιο αίτημα είχαν καταθέσει επισήμως μόλις τέσσερις (!) μήνες μετά την εκλογή Κασσελάκη και ο Αλέξης Τσίπρας στο συνέδριο του κόμματος.

Ένα ενδεχόμενο, αν τελικά προκύψουν εκλογές για πρόεδρο είναι, ο υποψήφιος που θα προταθεί για να αναμετρηθεί με τον Κασσελάκη να νικήσει και να μείνει δικός τους ο ΣΥΡΙΖΑ. Το άλλο, που είναι και το πιθανότερο, είναι να νικήσει πάλι ο Κασσελάκης. Δηλώνουν πως θα σεβαστούν το αποτέλεσμα, αλλά κανείς δεν τους πιστεύει, καθώς δεν σεβάστηκαν και το αποτέλεσμα της προηγούμενης διαδικασίας. Όταν μετά το 15% των ευρωεκλογών το ποσοστό θα έχει μείνει το μισό, τι θα λένε; Πως φταίει μόνο ο Κασσελάκης;

Αλλά όλα αυτά δεν φαίνεται να έχουν σημασία. Ούτε αναλογίζονται πόση δυσφήμηση θα προκύψει για το παρατεταμένα σπαραζόμενο κόμμα τους, αν στις εκλογές για το νέο πρόεδρο προσέλθουν στις κάλπες για παράδειγμα 30.000-40.000 ψηφοφόροι, από τους 160.000 που έλαβαν μέρος την προηγούμενη φορά.

Ενδεικτικές οι δηλώσεις Δούκα, Γερουλάνου, Κατρίνη

Το ΠΑΣΟΚ ως υποψήφιος εταίρος για νέο σχήμα, δεν έχει πλέον κανένα λόγο να ενδιαφέρεται για τις συγκεκριμένες προσθήκες, διαβλέποντας την σφόδρα πιθανή διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ με συρρίκνωση της δύναμής του και θεωρούν πως οποιαδήποτε κίνηση συνεργασίας δεν θα αποφέρει κανένα πλεονέκτημα. Και δεν το κρύβουν.

Όπως δήλωσε ο Χάρης Δούκας: «Δεν μπορεί όταν η φθορά της ΝΔ διευρύνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, εμείς να είμαστε ικανοποιημένοι με το 12-13%. Χωρίς προοπτική πρωθυπουργισιμότητας και νίκης στις εκλογές. Χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή, που θα δώσει στην παράταξη τη δυναμική της νίκης, που θα φέρει και πάλι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση».

Από την πλευρά του ο Παύλος Γερουλάνος ερωτηθείς σε ραδιοφωνική εκπομπή κατά πόσο η κρίση που διέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να φέρει οφέλη στο ΠΑΣΟΚ απάντησε: «Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ παραμένουν η μόνη ελπίδα ότι κάτι θα ανανεωθεί στο πολιτικό σύστημα και ότι αύριο οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα έχουν πολιτικές επιλογές στο τι να ψηφίσουν».

Παρόμοια ήταν και η τοποθέτηση του Μιχάλη Κατρίνη που σημείωσε: «Η Μεγάλη Παράταξη είναι κάτι ευρύτερο και μεγαλύτερο από την εντύπωση που έχουν κάποιοι για τεχνητές συγκολλήσεις. Η Μεγάλη Παράταξη περιλαμβάνει τους προοδευτικούς πολίτες, περιλαμβάνει τα 3,5 εκατομμύρια πολιτών που απείχαν γιατί δεν είχαν τί να ψηφίσουν, μπορεί να συμπεριλάβει ακόμα και τους πολίτες που είχαν επιλέξει τη Νέα Δημοκρατία αλλά δεν ταυτίζονται με πολιτικές εξυπηρέτησης μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, με πρακτικές όπως οι υποκλοπές και με ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα». Ας μην ξεχνάμε ότι αποστάτες και διασπαστές, δεν θεωρούνται ελκυστικοί για τους ψηφοφόρους.

Ως επίλογο δανείζομαι ένα απόσπασμα από το πρόσφατο άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. «Οι 6+6, οι Ομπρέλες, οι 58 και όλα τα σημερινά παράγωγα της διαλυτικής πρακτικής δεν είχαν καμία σχέση με τη δημοκρατία και την υπεράσπιση της “άλλης άποψης”. Δεν αφορούσαν τίποτε, κατά το αφήγημα που επικράτησε, από την κουλτούρα της Αριστεράς. Ήταν πηχτή ανικανότητα και φραξιονισμός που κατέληξαν εγκληματικός και εκτεθειμένος πλέον ευφημισμός. Την ώρα που η κοινωνία δίνει τη μάχη της επιβίωσης, στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη δική τους μάχη: της ίντριγκας, των χαρακωμάτων και της επικράτησης σε ένα κόμμα που σε λίγο δεν θα υπάρχει. Ίσως τελικά αυτό να είναι το ζητούμενο για κάποιους. Tο δόγμα “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» έχει καταντήσει πολιτικό ζητούμενο για όλους όσοι δεν μπορούν να ελέγξουν το κόμμα ή να επιβάλουν ατζέντες…”. Και δυστυχώς πλησιάζουμε στην πιθανότητα η ΝΔ να πέσει στο 15% και να είναι ακόμα πρώτο κόμμα!