Να μιμηθεί το Ισραήλ καλούν Ρώσοι ειδικοί τον Πούτιν…

Ο κίνδυνος είναι, η ρωσική πλευρά να αποφασίσει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ισραήλ και να στοχοποιήσει κυρίως τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ιδίως εάν δοθεί το πράσινο φως για πυραυλικά πλήγματα σε βάθος στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε τελική ανάλυση, η επικοινωνιακή υπέρ-δραστηριότητα του Ουκρανού προέδρου, τον έχει καταστήσει εμβληματικό πρόσωπο της ουκρανικής πολεμικής προσπάθειας. Οι ικανότητές του στην επικοινωνία, συνεπεία του επαγγέλματός του (σ.σ. ηθοποιός), έχουν αποδειχθεί χρήσιμες.

Επειδή όμως άλλο είναι η εξουδετέρωση του ηγέτη μιας παραστρατιωτικής δύναμης και άλλο του προέδρου μιας χώρας (πρώτη διαφορά), οι Ρώσοι θα μπορούσαν θεωρητικά να το χρησιμοποιήσουν στην αποτρεπτική τους ρητορική, καθώς η κατάσταση εκτραχύνεται. Αυτή θα ήταν η δεύτερη διαφορά με τους Ισραηλινούς, οι οποίοι σχολιάζουν αφού πράξουν… Ο υποψήφιος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, δεν αποκάλεσε τον Ζελένσκι τυχαία ως «τον καλύτερο πωλητή (greatest salesman) που έχει συναντήσει»… διότι όποτε επισκέπτεται τις ΗΠΑ, αναχωρεί με 60 δισ. δολάρια!

Αυτά είναι όμως χρήματα που κατευθύνονται στην πολεμική προσπάθεια. Οπλικά συστήματα, πυρομαχικά, εκπαίδευση και πολλά άλλα. Και μόνο αυτή η διαπίστωση θα αρκούσε για να στοχοποιήσει τον Ζελένσκι, εάν ακολουθηθεί το πρότυπο της επιχείρησης εξουδετέρωσης της ηγεσίας της Χεζμπολάχ, κυρίως όμως η στρατηγική λογική που την υπαγόρευσε

“Αποκεφαλίστε την ουκρανική ηγεσία”

Ας πάμε σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Ρώσος ειδικός, Αλεξάντερ Ζιμόφσκι, υποστηρίζει ότι επιχειρηματολογούσε υπέρ της στοχοποίησης της ουκρανικής ηγεσίας από την αρχή του πολέμου. Θεωρούσε, ότι η ρωσική τακτική στο πεδίο δεν ήταν η πρέπουσα, με αποτέλεσμα τη χρονική επέκταση του πολέμου. Για τον Ζιμόφσκι, τα ισραηλινά αεροσκάφη πραγματοποίησαν την επίθεση “αποκεφαλισμού” της ηγεσίας της Χεζμπολάχ, ρίχνοντας στο κατάλληλο σημείο 85 τόνους βομβών!

Συγκεκριμένα, 85 διατρητικές βόμβες GBU-31/B JDAM για καταστροφή υπογείων, καλά προστατευόμενων εγκαταστάσεων (bunker busters). BLU-109/B και/ή BLU-137/B που χρησιμοποιούνται ως πολεμική κεφαλή με κιτ καθοδήγησης (σ.σ. τα στοιχεία αυτά είναι συζητήσιμα και η απορία δεν θα λυθεί εάν δεν μιλήσουν οι ίδιοι οι Ισραηλινοί). Το αποτέλεσμα, αναφέρει, όπως επιβεβαίωσαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, είναι ο θάνατος 19 συνολικά ηγετικών προσωπικοτήτων της Χεζμπολάχ.

Για τον αναλυτή, το Ισραήλ έδειξε το πως αυτό μπορεί να γίνει με τη χρήση σκληρής ισχύος και μοναδική επιδίωξη, να φέρουν συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Παράλληλα, έδειξε το πως πρέπει να αντιμετωπίζεται η παγκόσμια κοινή γνώμη, όταν αυτό που διακυβεύεται είναι ζωτικής φύσεως, όπως το αποτέλεσμα σε μια πολεμική σύρραξη που έχεις με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλακεί. Και συμπεραίνει:

«Η ριζοσπαστική αποφασιστικότητα του Ισραήλ να καταστρέφει χωρίς δισταγμό τους εχθρούς του, έρχεται σε πλήρη αντίθεση, όχι μόνο με τη συμπεριφορά αυτών των εχθρών, αλλά και με τη δική μας προσέγγιση στην αντιμετώπιση του καθεστώτος του Κιέβου». Όσο ταχύτερα δράσεις, τόσο πιο αιτιολογημένη θα είναι η ενέργεια. Όσοι συμπεριφέρονται με αποφασιστικότητα και τόλμη, τελικώς νικούν.

Μιμηθείτε το Ισραήλ!

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και μένει να αποδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο η ρωσική ηγεσία θα “διαβάσει” τις τελευταίες εξελίξεις και τα πιθανά διδάγματα που θα αντλήσει από τη σύγκρουση. Ο Ζιμόφσκι καταλογίζει στη ρωσική ηγεσία υπερβολική προσοχή και διστακτικότητα – η οποία στο τέλος της ημέρας δεν αναγνωρίζεται ως “μετριοπάθεια” από τον αντίπαλο. Το ίδιο θεωρεί πως ισχύει και για την πολιτική του Ιράν. Προτείνει δε ανοικτά, τη μίμηση του ισραηλινού παραδείγματος – υποδείγματος!

Όλα δείχνουν ότι η σύνδεση ανάμεσα στα δυο μέτωπα θα συνεχιστεί και ίσως έμμεσα διευρυνθεί. Για ποιον λόγο η Ρωσία να μην αλλάξει στάση στον τρόπο αντιμετώπισης της ουκρανικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας; Πώς θα επηρεάσει αυτό το ενδεχόμενο την εξέλιξη του πολέμου; Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν άμεσα τους σχεδιαστές των επιχειρήσεων των Ουκρανών, διότι η πιθανότητα να έχουμε εκπλήξεις, εκτιμάται ως υπαρκτή.

Οι αρχές ασφαλείας στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, ήδη ανακοινώθηκε ότι μετέφεραν τον ανώτατο πνευματικό ηγέτη, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ σε ασφαλή τοποθεσία, φοβούμενοι την επέκταση εφαρμογής της ισραηλινής στρατηγικής. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που εντός κι εκτός Ιράν, υποκύπτουν στον πειρασμό καλώντας για επανεξέταση της υπόθεσης του θανάτου του προηγούμενου προέδρου του Ιράν Ραϊσί σε αεροπορικό δυστύχημα, όταν συνετρίβη το ελικόπτερο που τον μετέφερε.

Για όσους αναρωτιούνται για ποιον λόγο το ενδεχόμενο στοχοποίησης αφορά μόνο τον Ζελένσκι και όχι και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η απάντηση είναι ότι ασφαλώς και τον αφορά… ως υπόθεση εργασίας τουλάχιστον! Κυρίως θεωρητικά όμως, για δυο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι ο βαθμός δυσκολίας τέτοιου εγχειρήματος λογικά θα ήταν σημαντικά υψηλότερος. Ο δεύτερος επικεντρώνει στις δυνητικές συνέπειες ενός τέτοιου πλήγματος και τις δυνάμεις που θα μπορούσε να απελευθερώσει…

Μια Ρωσία που θα είχε υποστεί τέτοιο συντριπτικό ουσιαστικό και επικοινωνιακό πλήγμα, θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να εξετάσει ακόμα και τιμωρητική καταφυγή στο πυρηνικό οπλοστάσιο για να αντισταθμίσει τις εντυπώσεις. Έτσι ακριβώς όπως η σφοδρότητα της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 καθόρισε τη σφοδρότητα και τη διάρκεια της ισραηλινής απάντησης σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αποτρεπτικής αξιοπιστίας, είναι λογικό να εφαρμοστεί η ίδια συλλογιστική στη δυνητική περίπτωση που εξετάζουμε, η οποία εμπλέκει τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, στην περίπτωση του Ισραήλ, η ενέργεια εντάσσεται στο πλαίσιο της αντιμετώπισης ενός αντιπάλου – μη κρατικού δρώντα (σ.σ. Χεζμπολάχ), με την πρόθεση που διατυπώνεται να είναι η πλήρης καταστροφή του. Εάν όμως τέτοιου είδους κινήματα δεν είναι εύκολο να ξεριζωθούν από τις κοινωνίες ακόμα κι αν καταστραφούν στρατιωτικά, ποια είναι η αντίστοιχη λογική στην περίπτωση του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας;

Τα πυρηνικά κάνουν τη διαφορά

Πέραν του ότι η εξουδετέρωση ενός ηγέτη κράτους είναι ποιοτικά διαφορετική ενέργεια, διαφορά είναι και το ότι στη μια περίπτωση η εξουδετέρωση αφορούσε την ηγεσία του “αμυνόμενου μη κρατικού δρώντα” που εγγενώς εκπροσωπεί την πιο αδύνατη πλευρά, ενώ στην άλλη θα είχε εξουδετερωθεί η ηγεσία του επιτιθέμενου – ισχυρού μέρους της εξίσωσης.

Εάν αυτό το δεδομένο αμφισβητηθεί και οι δυτικοί σύμμαχοι της ουκρανικής πλευράς επιχειρούσαν να κεφαλαιοποιήσουν την εξέλιξη για να οδηγήσουν τη Ρωσία σε αδιέξοδο και ήττα, η προσφυγή στο πυρηνικό οπλοστάσιο θα καθίστατο νομοτελειακή. Αυτό ασκεί αποτρεπτική επιρροή και συνιστά άλλη μια διαφοροποίηση της μιας περίπτωση από την άλλη.

Όλες αυτά όμως είναι διανοητικές ασκήσεις και σεναριολογία. Εάν κάτι φανεί προσεχώς, θα είναι το εάν οι Ρώσοι θα υποκύψουν στον πειρασμό, έστω να “παίξουν” ρητορικά με αυτό το ενδεχόμενο. Θα μπορούσαν ενδεχομένως στη Μόσχα να υπολογίσουν, ότι ένας πολιτικός στόχος μιας τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε να είναι το να τρομάξει η αμερικανική κοινωνία, ώστε να επιχειρήσουν να την (καθ)οδηγήσουν εκλογικά, ποντάροντας ότι σε μια προεδρία Τραμπ θα δρομολογηθεί η ολοκλήρωση του πολέμου στην Ουκρανία. Ανάλογες σκέψεις μπορούν να γίνουν πολλές. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι ότι το μπουκάλι έσπασε και το τζίνι κυκλοφορεί ελεύθερο…

 

---

 

Σε συνεργασία με το defencepoint