Η Αμερική ήταν χώρα μεταναστών, ο Τραμπ δεν τους θέλει

Είχα παρακολουθήσει με μεγάλο ενδιαφέρον την ομιλία (nomination speech) για την υποψηφιότητα Τραμπ στο Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων (RNC). Και σε εκείνη την ομιλία, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, απευθύνθηκε εναντίον των παράτυπων μεταναστών με εκφράσεις, όπως: «invasion from the South», «illegal aliens» και «illegal immigrant invasion» και νομίζω, ότι αυτό, είναι κάτι απαράδεκτο. Τους κατηγόρησε για την αύξηση της εγκληματικότητας και ότι παίρνουν τις θέσεις εργασίας των Αμερικανών. Και είναι λυπηρό για την ιστορία της Αμερικής που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε σκληρά εργαζόμενους μετανάστες για να ξεκινήσει η πρώιμη δυναμική της, αλλά και, για τους Founding Fathers που ήταν σοφοί και προσεκτικοί στα λόγια τους.

Eκφράσεις σαν αυτές που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να χρησιμοποιεί έκτοτε ο Τραμπ κατά των μεταναστών, είναι προσβολή και για τον Homo sapiens. Μήπως ο ίδιος ο Τραμπ έχει ξεχάσει ότι οι πρόγονοί του ήταν Γερμανοί μετανάστες; Άνθρωποι που αναζήτησαν μια νέα, καλύτερη γη για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Κανείς από τους Δημοκρατικούς δεν θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τέτοιες εκφράσεις! Και αυτό είναι κάτι που τους το αναγνωρίζεις.

Διχαστικός λόγος

Στα πρώτα λεπτά, εκείνης της ομιλίας, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ φάνηκε τόσο ενωτικός που σε έκανε να νιώσεις και λίγο άβολα. Αλλά, για το υπόλοιπο της ομιλίας του, ήταν “ο κλασικός Τραμπ” στο βήμα. Και έδινε την εντύπωση ότι είχε ξεχάσει το Σάββατο 13 Ιουλίου –την απόπειρα κατά της ζωής του στην Πενσυλβάνια– και η ομιλία του θύμιζε περισσότερο τη Γερμανία του 1933 και ξέρουμε, που οδηγήθηκε αργότερα η χώρα του Γκαίτε. Είναι προκλητικό αυτό που είπε και για τον Κιμ Γιονγκ Ουν: «Νομίζω ότι του λείπω» («I think he misses me»). Μίλησε επιπόλαια για έναν δικτάτορα, καταπιεστή του λαού του. Προσωπικά, σέβομαι περισσότερο τους νομοταγείς, σκληρά εργαζόμενους και παράτυπους μετανάστες παρά δικτάτορες. Και σαφώς όχι μόνο εγώ, αλλά και ο κάθε λογικός Αμερικανός.

Kαι όπως είναι γνωστό, μετά από λίγο καιρό, δήλωσε μιλώντας σε συγκέντρωση Χριστιανών «άμα εκλεγώ δεν θα χρειαστεί να ξαναψηφίσετε». Και όταν ένας δημοσιογράφος, με την πρώτη ευκαιρία, τον ρώτησε αν το εννοούσε αυτό που είπε, άρχισε να μασάει τα λόγια του. «Τα γηρατειά είναι ναυάγιο» είπε κάποτε ο Charles de Gaulle και είχε δίκιο. Για την ομαλή συνέχιση της Αμερικανικής Δημοκρατίας, η χώρα πρέπει να ξαναρχίσει να πονάει τους μετανάστες, και να σταματήσει να χαϊδεύει τον φασισμό.

Γιατί η ομιλία εκείνη του Τραμπ ήταν τόσο σημαντική; Ήταν η πρώτη του ομιλία μετά την δολοφονική επίθεση εναντίον του. (Παραλίγο να ακολουθήσει και δεύτερη στη Φλόριδα.) Τα πρώτα είκοσι λέπτα της ήταν καλά και ανθρώπινα, μα τα επόμενα εβδομήντα λεπτά της, δείχνουν τους λόγους γιατί ο ίδιος δεν πρέπει να ξαναεκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ. Γιατί; Είναι ο κύριος λόγος που έχει οδηγηθεί η μισή Αμερική στο να ξεχνάει ότι είναι έθνος απογόνων μεταναστών! Αν οι Founding Fathers ήξεραν ότι μια μέρα θα υπάρξει “ένας τύπος όπως ο Τραμπ” με τέτοια ρητορική κατά των μεταναστών δεν θα έμπαιναν ποτέ στον κόπο να βάλουν την υπογραφή τους.

Η Αμερική έγινε από μετανάστες

Συνυποψήφιος με τον Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου είναι ο Τζέι Ντι Βανς που παλιότερα αποκαλούσε τον Τραμπ, Χίτλερ. Και εφόσον δεν θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι καινούργιους μετανάστες –εντάξει, λένε, πως, «δεν έχουν πρόβλημα με όσους έρχονται νόμιμα», αλλά η μπάλα τους παίρνει/φοβίζει όλους– ποιος θα μαζέψει τα μήλα; Ποιος θα σκουπίσει τους δρόμους; Ποιος θα σερβίρει το πιάτο στα diners; Ποιος θα κάνει παιδιά για να ανανεωθεί ο πληθυσμός; Ποιος θα ξοδέψει χρήματα; Ποιος θα φροντίσει τις αγελάδες; Ποιος θα καταταγεί στο στρατό; Ποιος θα ψήσει τα μπέιγκελς; Τόσες και τόσες είναι οι δουλειές που οι Αμερικανοί δεν καταδέχονται να κάνουν και εδώ, είναι άκρως χρήσιμα τα περίπου 11.000.000 των χωρίς χαρτιά μεταναστών (ο αριθμός αυτός, είναι η συντηριτικότερη εκτίμηση).

Όπως βλέπουμε, όχι μόνο τα δύο κόμματα συγκρούονται στις εκλογές του Νοεμβρίου, αλλά φαίνεται ότι δύο διαφορετικές Αμερικές συγκρούονται. Μία Αμερική μπορεί να οδηγήσει τις ΗΠΑ προς τα πίσω και η άλλη, μπορεί να τις οδηγήσει προς το μέλλον. Η δεύτερη Αμερική έχει σίγουρα περισσότερο χώρο για όλους τους μετανάστες, παλιούς και νέους, που ήρθαν μέσω του Ellis Island ή έρχονται στις μέρες μας, μέσα από τα σύνορα με το Μεξικό. Ταυτόχρονα, η δεύτερη Αμερική “δεν ξεχνάει” πως έχει επέμβει στρατιωτικά σε πολλές χώρες (βλέπε, Βιετνάμ), η CIA έχει ανατρέψει ουκ ολίγες κυβερνήσεις (βλέπε, Χιλή) ή έχει κλείσει τα μάτια σε εξωτερικές επεμβάσεις (βλέπε, Κύπρος). Η δεύτερη Αμερική, δεν ξεχνάει, ότι και η έδρα του ΟΗΕ βρίσκεται στην καρδιά της πιο διάσημης μητρόπολης.

Kαι “πριν κλείσουμε”, λίγες ημέρες πριν, πάλι ο Τραμπ αποκάλεσε του μετανάστες που έχουν διαπράξει εγκλήματα «άθλια ζώα». Έτσι, οι New York Times είπαν πως κλείνει την καμπάνια του «with a sharply anti-immigrant message» και παρόλα αυτά, οι Λατίνοι συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν. Έτσι, και η άκρα Δεξιά της Ευρώπης δανείζεται το μίσος της αντιμεταναστευτικής ρητορικής. Και η Ιστορία δείχνει, πως έτσι ξεκινάει ο φασισμός…