Έτοιμη να ξεφορτωθεί την Πράσινη Συμφωνία και η ΕΕ

Βέβαια, όχι τόσον από την βεβαία διάλυση της “ηνωμένης” Ευρώπης (ΕΕ) όσον φοβούμενοι την παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό οίκο, στον οποίον επανήλθε παρά την λυσσαλέα επίθεση του Σόρος, των κατεστημένων ΜΜΕ και του βαθέως αμερικανικού κράτους. Ως εδήλωσεν ο εμπορικός “Τσάρος” της νέας αμερικανικής κυβερνήσεως Χόουαρντ Λάτνικ (Η. Latnick) προτίθεται να χρησιμοποιήσει «νέα εμπορικά εργαλεία» για να διασώσει τις αμερικανικές εταιρίες από τους ευρωπαϊκούς περιβαλλοντικούς κανόνες.

Η ζημία όμως που έχει γίνει κυρίως στην Ευρώπη κι είναι ανεπανόρθωτη. Όπως δηλώνει η γενική γραμματέας της Ενώσεως των Ευρωπαίων Αγροτών και των Ευρωπαϊκών Συνεταιριστικών Οργανώσεων κα Έλλη Τσιφόρου: «Αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις στις Βρυξέλλες για τον αγροτικό τομέα είναι όλο και πιο μακριά από την ύπαιθρο.

Επηρεάζονται από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που έχουν πολύ ισχυρούς τρόπους εξωνήσεως συνειδήσεων (lobbying), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αποκοπεί από τα κράτη-μέλη, δεν υπάρχουν πλέον εθνικοί εκπρόσωποι σε ευρωπαϊκό επίπεδο κι ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Φράντς Τίμερμαν, για την κλιματική δράση, είναι πολύ αρνητικός απέναντι στους Ευρωπαίους αγρότες, η δε πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μόνο στα τέλη της (προηγουμένης) θητείας της είπε ότι χρειάζεται “διάλογος με του αγρότες”. Η μέντωρ της, πρώην καγκελάριος φράου Μέρκελ έχει αφήσει το στίγμα της και χρειάζεται πολύς χρόνος για ν’ αποκατασταθεί μία σχέση εμπιστοσύνης.

Εν τω μεταξύ όμως το θέμα της διατροφικής επάρκειας στην Ευρώπη έχει προκαλέσει μεγάλη άνοδο του πληθωρισμού , όπως μετρείται από τον δείκτη τιμών καταναλωτού. Η δε χρηματοδότηση από τις Τράπεζες του Αγροτικού τομέα έχει σταματήσει, οι οποίες στοχεύουν στην “Κλιματική ουδετερότητα” αλλά το έτος… 2050 κι οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις στερούνται πόρων που μπορούν να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα των.

Πράσινη καταστροφή για την ΕΕ

Δεν τελειώνουν εδώ οι καταστροφικές συνέπειες από την “Πράσινη Συμφωνία”. Επεκτείνονται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενεργείας υπό συμφέροντες όρους της ευρωπαϊκής βιομηχανίας που ανταγωνίζεται στην διεθνή αγορά με περιβαλλοντικούς μολυντές όπως η Κίνα κι η Ινδία, πλήττει τις διεθνείς μεταφορές με τα πανάκριβα, νέα καύσιμα που απαιτεί από την υπερπόντια ναυτιλία όταν μάλιστα δεν υπάρχουν ακόμη σταθμοί ανεφοδιασμού των πλοίων στην Ευρώπη (κανένας στην Ελλάδα) κι όλοι οι κανονισμοί των Βρυξελλών ενσωματώνουν την βίαιη περιβαλλοντική πολιτική που έχει φέρει σε αδιέξοδο ακόμη και την πλέον εξωστρεφή οικονομία της Ευρώπης, την γερμανική.

Οι αναπόφευκτες αντιδράσεις των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, των εργαζομένων, των δεξιών κομμάτων, αλλά και των… εισαγγελικών αρχών, αναζητούν τους χρηματοδότες των Μανδαρίνων των Βρυξελλών που τους εξαγόρασαν για να μεταβάλλουν την Ευρώπη βραδέως αλλ’ ασφαλώς σ’ ένα άλλο απέραντο Σοβιέτ, σαν αυτό που κατέρρευσε στην κομμουνιστική Ρωσία το 1989. Το ξήλωμα απ’ τον Ίλον Μάσκ της διεφθαρμένης USAID ήταν το πρώτο βήμα…