Στον αέρα οι ευρωελίτ μετά το άνοιγμα Τραμπ στη Ρωσία

Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που θανάσιμοι εχθροί συμβιβάζονται. Η διαφορά είναι ότι αυτός εδώ ο συμβιβασμός (ΗΠΑ-Ρωσία) είναι υπόδειγμα για κάθε μελλοντική σύγκρουση και αντιπάλους που αν έφταναν στα άκρα θα προκαλούσαν την αμοιβαία ολοκληρωτική καταστροφή και των αντιμαχόμενων και κάθε άλλου στον πλανήτη. Η νίκη δεν θα είχε νόημα για κανέναν. Το δίλημμα Συμβιβασμός ή κοινός Όλεθρος τέθηκε ολοκάθαρα.

Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι ξεχωρίζουν πλέον καθαρά οι Ισχυροί από όλους τους άλλους, με τις αναπόφευκτες διαβαθμίσεις και τριβές. Η φιλοπόλεμη στάση των ευρωπαϊκών ελίτ, οφείλεται στο ότι έχουν συνείδηση ότι αυτή τη φορά η Ειρήνη τις βάζει σταδιακά αλλά οριστικά στο περιθώριο.

Αποφεύγοντας περιττές λεπτομέρειες και προσπερνώντας τα σκυλιά που γαυγίζουν το κάρο του Συμβιβασμού που περνάει μπορεί κανείς να πει ότι ούτε οι Άγγλοι ούτε ο Μακρόν, ούτε, ιδίως, οι Γερμανοί έχουν ελπίδες να ανατρέψουν την πορεία των πραγμάτων όπως την διαμορφώνουν οι τρεις πραγματικά Μεγάλες Δυνάμεις, Αμερικάνοι και Ρώσοι με τους Κινέζους να κάνουν επίδειξη υπομονής. Οι ευρωπαϊκές ελίτ μαζί με τα κράτη που διαφεντεύουν περνάνε στο περιθώριο, σταδιακά.

Οι Άγγλοι ήταν και θα παραμείνουν τσιράκια των ΗΠΑ. Η αυτοκρατορία τους έχει εκπνεύσει από χρόνια. Η Γαλλία με ή χωρίς Μακρόν δεν έχει τις δυνάμεις, Οικονομικές και Στρατιωτικές, να ηγηθεί στην Ευρώπη αλλά μπορεί, ίσως, αν έχει συμπαραστάτη τις ΗΠΑ, να αποτρέψει την επικίνδυνη Γερμανία να ξαναδοκιμάσει για τρίτη φορά. Συνεπώς μπορεί να είναι χρήσιμη στον Ηγεμόνα της Δύσης. Το Βερολίνο θα βρεθεί και απέναντι στην Κίνα που θέλει ηρεμία και όχι τρικυμία.

Απέναντι του είναι η Ρωσία που δεν ξεχνά. Αλλά και οι Αμερικάνοι που του έχουν κλείσει θέση στο παγκόσμιο παιχνίδι από την ίδρυση του ΝΑΤΟ ορίζοντας πώς η θέση της Γερμανίας στη Συμμαχία είναι «πατημένη στο χώμα». Οι απαιτήσεις των ΗΠΑ για αύξηση των εξοπλισμών στην Ευρώπη συνοδεύονται από απειλές για διάλυση του ΝΑΤΟ ώστε να ολοκληρωθεί η αδυναμία των Ευρωπαίων να αποπειραθούν να παίξουν αυτόνομο ρόλο διεθνώς.

Κατά τα άλλα είναι προφανές ότι το «κόμμα του πολέμου» στις ΗΠΑ και στους λοιπούς καπιταλιστές στην Ευρώπη δεν θα παραδοθεί εύκολα, τεράστια συμφέροντα είναι στο τραπέζι προς αναδιανομή, συμφέροντα Οικονομικά και ευρύτερα Εξουσίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη

Το ότι ο κ. Μητσοτάκης επιθυμεί να παίξει προσκολλημένος σε αυτά (τα γερμανικά, λένε) συμφέροντα θα είχε ίσως κάποια σημασία, αν είχε προετοιμάσει τη χώρα να αντιμετωπίσει κάπως τις γνωστές και προφανείς εξωτερικές απειλές. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Η αναζήτηση ευθυνών, όπως βλέπουμε από το δράμα των Τεμπών, προσκρούει σε ισχυρές, πολύ ισχυρές αντιστάσεις.

Ο πρωθυπουργός συνιστά τα Τέμπη να μη γίνουν αφορμή για νέο διχασμό. Θα ήταν σωστό αν η κυβέρνηση έκανε κάτι για να το αποτρέψει. Γνωστός δημοσιογράφος μου έλεγε «ξεκινήσαμε με καλές προθέσεις αλλά πολλοί χάθηκαν στο δρόμο». Ήταν πολλά τα λεφτά … σκύψε να τα μαζέψεις και πάλι σκύψε, έγιναν σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα στο νησί της Κίρκης.