Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο και η προαναγγελθείσα προβοκάτσια

Ακολουθεί η ομάδα ειδικών αποστολών. Είναι μια μικτή ομάδα των φανατικών “Κυριακίστας” (ναι υπάρχει ο όρος). Ποιοι είναι οι πιο πιστοί λάτρεις του Κυριάκου; Δύο ομάδες: Η πρώτη είναι τα απολειφάδια της Χούντας που βρήκαν στέγη στη ΝΔ. Ο κάθε τηλεπωλητής, ο κάθε αιμοβορίδης κοκ. Έτσι, θυμηθήκαμε πως από τον καιρό του Βαραββά, ο “όχλος” κάνει πάντα τις λάθος επιλογές! Με εξαίρεση βεβαίως τις δύο φορές που επέλεξε Μητσοτάκη. Ε! Η εξαίρεση δεν λένε πως επιβεβαιώνει τον κανόνα;

Η δεύτερη ομάδα πιστών έχει άλλη διαδρομή, αλλά είναι εδώ και χρόνια σε στενή συμμαχία με την πρώτη ομάδα: το λεγόμενο “ακραίο Κέντρο”. Αυτοί, πιο “διανοούμενοι” γαρ, μας προσέφεραν απίθανες εμβριθείς αναλύσεις κοινωνιοψυχολογίας, περί της ψυχολογίας των “μαζών” κοκ. Παρότι σκληροί “αντιλαϊκιστές” και “αντισυνωμοσιολόγοι” δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό να βάλουν και λίγο “ξένο παράγοντα” στη συνταγή. Άφησαν να αιωρείται η αόριστη κινδυνολογία ότι “ξένες δυνάμεις” ίσως βρίσκονται πίσω από μια επιχείρηση υπονόμευσης του μεγάλου τιμονιέρη! Μάλλον μας ζηλεύουν! Δεν εξηγείται αλλιώς…

Οι αντίστοιχες δυνάμεις στον μαγικό κόσμο των ΜΜΕ λειτούργησαν ως ενισχυτές αυτών των κραυγών. Ακούσαμε ότι πρέπει να προσέξουμε διότι αυτή η συγκέντρωση “δεν θα είναι σαν την προηγούμενη”! Και τι ήταν η προηγούμενη; Τότε ήταν, για τους ίδιους πάντα, αρχικά μια ισχνή και ασήμαντη συγκέντρωση, κατόπιν μια συγκέντρωση των εχθρών της κυβέρνησης. Τώρα όμως βαφτίστηκε “μια μεγάλη συγκέντρωση φιλήσυχων πολιτών που ζητούσαν το αυτονόητο: δικαιοσύνη”. Ακριβώς δηλαδή ό,τι και η κυβέρνηση! (να γελάσει ή να κλάψει κανείς; ) Ενώ αυτή η συγκέντρωση η “κακή”, της 28 ης Φεβρουαρίου θα ήταν τρομερά επικίνδυνη, θα είχε μόνο στόχο να κάψει την Αθήνα κτλ κτλ.

Η μεγάλη μέρα

Και ήλθε η ημέρα η μεγάλη. Και πήγαμε στο Σύνταγμα και σε όλη την Ελλάδα, σε όλες τις πόλεις στα σημεία που είχαν οριστεί. Και ποιους βρήκαμε εκεί; Τους πάντες. Από όσους γνωρίζω μόνον όσοι ήταν ασθενείς, ή πρόσεχαν ασθενείς δεν κατέβηκαν. Δεν πρέπει να υπάρχει οικογένεια που να μην κατέβηκαν μέλη της. Χωρίς κομματικές σημαίες. Χωρίς διοργανωτές. Χωρίς συντονιστές, καθοδήγηση, περιφρούρηση κοκ. Έτσι. Ο δήμος κατέβηκε σύσσωμος. Από όλες τις παρατάξεις. Από όλες τις ιδεολογίες, από όλα τα κόμματα και εκτός όλων των κομμάτων. “Αγανακτισμένοι”; Όχι. Ζητούσαν δικαιώματα; Όχι. Ζητούσαν αυξήσεις; Όχι. Ήθελαν σύνταξη νωρίτερα; Όχι. Ζητούσαν να “πέσει” εδώ και τώρα ο καπιταλισμός; Όχι.

Ο δήμος συνήλθε για έναν λόγο. Αρνείται να προσβάλλονται η αξιοπρέπεια και η νοημοσύνη του. Ακριβώς διότι αρνείται να είναι “όχλος”, “μάζα” και όλα τα συναφή. Αρνείται να προσβάλλεται και να ταπεινώνεται και να θεωρείται “αναλώσιμος” και αυτός και τα παιδιά του, ακόμα και από εκείνους που ο ίδιος εξέλεξε να κυβερνούν. Διότι ήταν εκεί και πάρα πολλοί από τους ψηφοφόρους της κυβέρνησης. Είναι προφανές αυτό. Δεν έχει όλη η αντιπολίτευση μαζί τόσο κόσμο. Και τους πρέπει ειδικά σε αυτούς, διπλός έπαινος, καθώς έκαναν μεγαλύτερη και πιο επίπονη διαδρομή, για να επιβάλουν όρια σε αυτούς που οι ίδιοι επέλεξαν. Δεν πέρασε το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που οι επαγγελματίες του είδους το “δούλεψαν” πολύ τις τελευταίες εβδομάδες.

Την Παρασκευή δηλώθηκε έμπρακτα ότι η έληξε η περίοδος της ηττοπάθειας από τα δύο μεγάλα σοκ που δέχθηκε ο λαός μας: Την επιβολή των μνημονίων και την προδοσία του 2015. Την Παρασκευή δηλώθηκε ότι το φονικό και η συγκάλυψή του, όταν αφορά το παιδί του γείτονα, δεν είναι πρόβλημα του γείτονα μόνον, αλλά όλης της γειτονιάς. Σήμερα δηλώθηκε ότι δεν δέχεται ο πολίτης ένα κράτος που είναι ενάντια στον δήμο. Δεν ζήτησε ακόμα το κράτος του δήμου, δηλαδή την δημοκρατία, που δεν έχουμε, αλλά έθεσε σοβαρή υποθήκη. Είναι μια νέα αρχή. Είναι ένα νέο μέτωπο σε έδαφος αχαρτογράφητο.

Φιάσκο η προβοκάτσια

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, η προβοκάτσια, η οποία έσκασε τελικά, κανέναν δεν εξέπληξε. Κανέναν δεν τρόμαξε και κανενός την προσοχή δεν θα αποσπάσει από το σημαντικό που συνέβη σήμερα. Η συνταγή χάλασε. Ναι και πάλι οι γνωστοί τύποι, που κανένας δεν γνωρίζει και κανείς δεν είδε το πρόσωπό τους, έκαναν τη δουλειά τους, άνετα, χωρίς άγχος, μπροστά στις κάμερες! Άλλωστε αν δεν το κάνουν μπροστά στις κάμερες η δουλειά τους χάνει τη μισή της αξία. “Προκάλεσαν” την αστυνομία, έβαλαν φωτιές, έσπασαν στο ξύλο πολίτες που τους είπαν το αυτονόητο: Ότι δεν έχουν καμία θέση εκεί. Κανείς δεν τους θέλει.

Αλλά και κανείς δεν τους συλλαμβάνει! Άλλους ναι. Πολλούς… Αυτούς όμως όχι. Ποτέ! Αυτοί μένουν στο σκοτάδι. Είναι μέρος της δουλειάς τους. Να αιωρείται το φόβητρο. Να τρομάξουν οι απλοί πολίτες. Έλα όμως που δεν τρόμαξαν! Έλα που επανήλθαν στην πλατεία. Έλα που καμία “Μάρφιν” δεν τους έκανε να διστάσουν να συμμετάσχουν με πένθος και χαρά μαζί στη μεγαλύτερη συγκέντρωση στην ιστορία της χώρας. Τι θα πουν τώρα τα ΜΜΕ; Ποιον θα τρομάξουν; Σε ποιον θα πουν ότι ήταν “κάτι λίγοι;”, κάποιοι “περιθωριακοί”, κάποιοι “πλανημένοι”. Αφού ήμασταν όλοι εκεί και με την πάνδημη παρουσία μας ακυρώσαμε τους επαγγελματίες του ψεύδους, ποιος θα μας πει τι είναι αυτό που είδαμε και βιώσαμε και κυρίως, κάναμε.

Η προβοκάτσια, όλοι περιμέναμε πως θα γινόταν. Ουδείς αμφέβαλε. Τέτοιες προφητείες ποτέ δεν διαψεύδονται. Και από τι προφήτες!

Και πάλι η “Μάρφιν”…

Όμως δεν κατάλαβαν. Δεν κατάλαβαν ούτε οι κυβερνώντες ούτε οι αντιπολιτευόμενοι, τι νέο φέρνει αυτή η πρωτοφανής αποφασιστική ενότητα του δήμου. Δύο ολόκληρα χρόνια μετά τη δολοφονία. Ενώ έχουν ήδη αναγγείλει πανηγυρικά πως “και αυτό θα ξεχαστεί όπως όλα” ή με ακόμα μεγαλύτερη αναίδεια, πως “Το θέμα ήδη κρίθηκε στις εκλογές”. Δεν φαντάζονταν την αντίσταση των ψηφοφόρων τους. Δεν περίμεναν από έναν ηττημένο λαό να ακούσουν το “ως εδώ!”. Και όχι μόνο για τα Τέμπη. Στα Τέμπη ξεχείλισε το ποτήρι.

Όμως από την ίδρυσή του το κρατίδιο χτίστηκε εναντίον του δήμου. Και μαζεύτηκαν πολλά. “Έτυχε” αυτό στην πιο αδίστακτη κυβέρνηση, στην κυβέρνηση της οριστικής ακύρωσης μας. Δεν κατάλαβαν πως τα επιχειρήματα τύπου “Μάρφιν” δεν σταματούν εκείνον που βλέπει καθαρά πλέον τον εις βάρος του εμπαιγμό.

Άντε πάλι η “Μάρφιν”! Ακόμα η “Μάρφιν”! Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό μιας παρέκβασης. Υπόθεση λοιπόν που έμεινε στο σκοτάδι τόσα χρόνια. Που δεν δόθηκε συνέχεια ώστε να μάθουμε εάν έλεγαν την αλήθεια οι υπάλληλοι που είδαν τους πυρπολητές- “αντιεξουσιαστές” να βγαίνουν από κλούβες των ΜΑΤ, ή απλώς τους φάνηκε. Αν έλεγε την αλήθεια η έκθεση της Πυροσβεστικής ότι το καύσιμο υλικό είναι ειδικής παρασκευής και δεν διατίθεται στο εμπόριο.

Ποιος είναι τότε ο προμηθευτής των “αντιεξουσιαστών”; Μήπως είναι και αυτοί στις λίστες της USAID και έχουν πρόσβαση σε αποθήκες πολεμικού υλικού; Και που τους βρίσκουν αυτούς τους σωματώδεις, γυμνασμένους και πειθαρχημένους τύπους με τις κουκούλες! Υπάρχουν υπόγεια κέντρα στρατιωτικής εκπαίδευσης στα Εξάρχεια; Αλλά και οι ίδιοι που κρύβονται; Τι κάνουν τις άλλες μέρες; Πάντως μια βόλτα αν κάνεις στα Εξάρχεια θα δεις κάτι τύπους εντελώς άλλων προδιαγραφών, που δεν τους κόβεις και άξιους να φέρουν σε πέρας σοβαρή δουλειά· Καλή ή κακή.

Αντιθέτως οι “γνωστοί άγνωστοι” μοιάζουν πολύ με κάτι άλλους που τους έχουμε δει σε αμέτρητες φωτογραφίες να κάνουν το τσιγάρο τους μαζί με τις δυνάμεις καταστολής. Έδειξα μια τέτοια φωτογραφία σε φίλο μου μοναχό του Αγίου Όρους και μου είπε: «Καλά εσύ δεν το ήξερες αυτό;» Αν το ξέρουν ακόμα και οι ησυχαστές, ποιους ξεγελάει αυτός ο τυποποιημένος καρνάβαλος; Εν τούτοις, παρόλο που μείναμε με πολλές απορίες, η “Μάρφιν” έχει γίνει ένα σύμβολο του αθώου αίματος που προκαλούν αφεύκτως οι διαδηλώσεις ή με άλλα λόγια: “Νοικοκυραίοι, ιδού πού οδηγεί κάθε απομάκρυνση από τον καναπέ”.

Οι νοικοκυραίοι όμως έδειξαν χθες στους κυρίους αυτούς πως μπορούν και να τους έχουν γραμμένους. Σημαίνει αυτό πως δεν θα τους ξαναψηφίσουν; Ποιος να το πει αυτό, όσο επικρατεί αυτό το χάλι στην αντιπολίτευση; Σημαίνει μήπως πως τώρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη; Όχι με το παρόν Σύνταγμα και την παρούσα νομοθεσία. Όχι με την ελεγχόμενη και εκβιαζόμενη Δικαιοσύνη.

28 Φεβρουαρίου: Η προβοκάτσια δεν πέρασε…

Σημαίνει όμως κάτι άλλο, λιγότερο άμεσο, πλην όμως βραδυφλεγές και σημαντικό. Βίωσαν οι πολίτες, δοκίμασαν και είδαν πως δεν είναι μοίρα τους να δέχονται την περιφρόνηση και τον εμπαιγμό. Το ξέρουν πλέον. Ότι μπορούν να ορθώνουν το ανάστημα και να κερδίζουν την αυτοεκτίμησή τους. Και ότι αυτό μπορούν να το κάνουν μόνον μαζί με τον διπλανό τους. Ότι δεν θα καταφέρουν να τους βάλουν να χωριστούν σε χρωματισμένα καφενεία, ότι δεν θα αντιδράσουν “με οργή” κατά του συμπολίτη του, για να υπερασπίσουν την “παράταξή τους”, όπως τους συνέστησε ένας επαγγελματίας “φιλόπατρις”. Αν θα θέλουμε καλύτερο Σύνταγμα και καλύτερους νόμους και καλύτερους θεσμούς, αυτό μόνον ένας δήμος πολιτικά ενεργός τα αξίζει.

Τίποτε δεν κερδίζεται οριστικά στην πολιτική βέβαια. Το έχουμε δει χιλιάδες φορές στην ιστορία. Όμως σήμερα ο δήμος έθεσε στους δυνάστες του ένα νέο πρόβλημα που δεν το ξέρουν και δεν το περίμεναν. Θα πρέπει να βρουν νέους τρόπους για να το αντιπαλέψουν. Οι παλιοί τρόποι δεν περνάνε πλέον. Η κυβέρνηση λοιπόν, στην Βουλή θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, όμως ηττήθηκε.

Από σήμερα δεν εκπροσωπεί παρά μόνον τα πολύ εκτεθειμένα στελέχη της, τα τρολ της, τις καλύβες της που έμειναν χωρίς το επίδομα της USAID και βγάζουν το μεροκάματο γράφοντας σενάρια επιστημονικής φαντασίας για υβριδικούς πολέμους και ιστορίες με αγρίους, σε καθημερινές φυλλάδες. Δεν μπορούν παρά τους πακτωλούς χρημάτων που διοχετεύουν με ποικίλους τρόπους, να προσφέρουν στα ΜΜΕ τους την ελάχιστη πειστικότητα.

Έχουν λήξει πλέον. Θα συνεχίσουν να διοικούν για όσο μπορέσουν ακόμα, αλλά οι χρυσές μέρες της δόξας τους παρήλθαν. Θα μείνει εκκρεμές το βήμα που έκανε χθες ο δήμος; Θα στερεωθεί ως βάση για το επόμενο; Θα το οικειοποιηθεί κάποιος για να τον προδώσει πάλι;

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ότι σήμερα μεγαλώσαμε λίγο. Ας το χαρούμε. Και ας προσέχουμε!