Η επόμενη μέρα για το Κουρδικό μετά το κάλεσμα Οτσαλάν
02/03/2025
Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, το Κουρδικό ΡΚΚ ανακοίνωσε άμεση κατάπαυση πυρός, στην Τουρκία. Είθε, για να τελειώσει ο 40χρονος, αιματηρός αποσχιστικός πόλεμος, αλλ’ ο αγώνας για ανεξαρτησία των Κούρδων μαχητών δεν διεξάγεται μόνο στην γείτονα χώρα.
Οι Κούρδοι της Συρίας δεν καταθέτουν τα όπλα και στο Ιράκ, το ημιαυτόνομο Κουρδιστάν, υποστηρίζει ότι η ειρηνευτική διαδικασία δεν το αφορά, ενώ η ιρακινή κυβέρνηση καλεί διεθνείς πετρελαϊκές εταιρίες ν’ αναλάβουν ερευνητικό έργο στην περιοχή, για υδρογονάνθρακες που έγιναν πάλι τα μόδας.
Ο ηγέτης της Πατριωτικής Ενώσεως του Κουρδιστάν (PUK) Μπαφέλ Ταλαμπανί προέτρεψε για την επίλυση του Κουρδικού προβλήματος απ’ όλες τις πλευρές «μέσω ειρηνικού διαλόγου», αλλά δεν προτίθεται ν’ αφοπλισθεί.
Οι Κούρδοι δεν είναι Τούρκοι. Απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων που αναφέρει ο Ξενοφών στην “Κύρου Ανάβαση”, μιλούν την κουρδική γλώσσα που μοιάζει με τα Περσικά και είναι Σουνίτες μουσουλμάνοι. Η διάσπαση της Μέσης Ανατολής από τους Αγγλογάλλους Σάικς και Πικώ το 1916, άφησε τους Κούρδους υποτελείς στην Βαγδάτη, την Δαμασκό και την Άγκυρα.
Η Συνθήκη των Σεβρών αναγνώρισε την ανεξαρτησία και εδαφική οντότητα τους, αλλ’ η κατάργηση της από τον “υπερεθνικό”(!) Μουσταφά Κεμάλ, ιδρυτή του σημερινού Τουρκικού κράτους, κατέληξε το 1923 , με την Συνθήκη της Λωζάνης, σε μία ατέρμονα προσπάθεια του αφομοιώσεως των Κούρδων από τους Τούρκους, με το καλό ή το άγριο.
Το Κουρδικό σήμερα
Όμως οι Κούρδοι αντιστέκονται και γίνονται θύματα της τιμής του πετρελαίου. Όταν ανεβαίνει, η Αμερική, η Ρωσία κι “ηνωμένη” Ευρώπη τους ενθαρρύνουν, όταν κατεβαίνει, όπως τώρα, τους αποθαρρύνουν και ευρίσκει την ευκαιρία ο Ερντογάν να τους διασπά με τον έγκλειστο Οτσαλάν.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ ,μετά την πτώση του Ισλαμικού κράτους και την αποδυνάμωση του σουνιτικού Τζιχάντ κατά της Δύσεως το 2017, είχε παύσει να υποστηρίζει τους Κούρδους και έκτοτε ανακοίνωσε ότι θ’ αποσύρει τους Αμερικανούς πεζοναύτες από την Συρία.
Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει: Το συριακό καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ κατέρρευσε, η ιρανική ηγεμονία απεδείχθη με “πήλινα πόδια” και η Τουρκία έχει γίνει από σύμμαχος απειλή για το Ισραήλ.
Το πρόβλημα των πυρηνικών του Ιράν ανακτά την σημασία του μετά την απόρριψη της συμφωνίας των Παρισίων από τον Πρόεδρο Τραμπ. Οι ελπίδες των Κούρδων αναπτερώνονται. Να καταθέσουν τα όπλα τους είναι μάλλον ευσεβής πόθος του Ερντογάν. Αμφιβάλλει κι ο ίδιος…