Απεγνωσμένα διέξοδο ψάχνει ο Κυριάκος στον ανασχηματισμό

Η ήττα της συλλογικής Δύσης στην Ουκρανία που επισφράγισε η ηγεσία Τραμπ, η αποκήρυξη του δικαιωματισμού και της woke ατζέντας, η επιστροφή σε αυστηρές εθνικές πολιτικές στο μεταναστευτικό, η εγκατάλειψη της κλιματικής αλλαγής που επιφέρει συνολικότερη αλλαγή στην ενεργειακή πολιτική με επιστροφή στους υδρογονάνθρακες, διαμορφώνουν ένα νέο διεθνές περιβάλλον και συνιστούν αλλαγή υποδείγματος.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, δίνει μάχες οπισθοφυλακών, καταδικάζοντας την πολιτική ισχύος στις διεθνείς σχέσεις που επιφέρει ο Τραμπ και μένοντας προσκολλημένο στις πολιτικές που χάνουν έδαφος. Ιδιαίτερη πρόκληση για την Ελλάδα αποτελεί η ενδυνάμωση της Τουρκίας και η ενίσχυση του περιφερειακού της ρόλου που δεν αντιμετωπίζεται με την “υποχωρητική πολιτική” των ήρεμων νερών και επιφέρει την ανάγκη για αλλαγή δόγματος στα ελληνοτουρκικά.  

Κατά την διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στην Βουλή ο μόνος που άνοιξε την βεντάλια των θεμάτων ήταν ο Αντώνης Σαμαράς –ανεξάρτητα από αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιορίστηκε να μιλήσει για την ανάγκη να διατηρηθεί η εσωτερική σταθερότητα σε μία συγκυρία διεθνούς αναταραχής,  δίχως να δίνει κατεύθυνση για την χώρα. Επισείει τον κίνδυνο εσωτερικής αποσταθεροποίησης ως εκβιασμό προς την κοινωνία, για να αποφύγει τις ευθύνες του για την συγκάλυψη των Τεμπών. Η αντιπολίτευση δεν έθεσε καθόλου τα ζητήματα, πέρα από το δυστύχημα σε όλες τις διαστάσεις του. 

Απομονωμένος ο Κυριάκος

Είναι ιδιαίτερα δυσχερής η θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η ταύτιση με την προηγούμενη ηγεσία των ΗΠΑ και οι δημόσιες καταγγελίες περί «τραμπισμού» τον έχουν απομακρύνει από τη νέα ηγεσία. Η προθυμία του να ανακηρύξει ότι είμαστε σε «εμπόλεμη κατάσταση με την Ρωσία», τον έχει κάνει εχθρό της χώρας που τώρα κερδίζει τον πόλεμο. Αλλά ούτε και στην Ευρώπη είναι ανεβασμένες οι μετοχές του.

Ο πρωθυπουργός αποκλείστηκε από από τρεις διεθνείς διασκέψεις – Παρίσι, Βερολίνο, Λονδίνο – για το Ουκρανικό, παρότι η Ελλάδα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και ήταν από τους πιο θερμούς υποστηρικτές της Ουκρανίας. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να προβάλλει τις καλές του σχέσεις με τον Ζελένσκι. 

Η Αριστερά, που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι άνευ όρων υπέρ της ειρήνης, αναζητά προσχήματα για να στηρίζει την επικίνδυνη πολιτική του Ζελένσκι καταδικάζοντας τον Τραμπ για “φραστικές υπερβολές”, παρότι ο Αμερικανός πρόεδρος έθεσε καθαρά τον κίνδυνο να εκτραπούν τα πράγματα σε μία πυρηνική αναμέτρηση. Την ίδια ώρα τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης της αμυντικής ανεξαρτησίας της Ευρώπης, ενώ καταδικάζει την αύξηση των αμυντικών δαπανών που θα επιφέρει περαιτέρω μείωση του κοινωνικού κράτους – λες και μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο. 

Ανασχηματισμός εσωτερικής κατανάλωσης  

Καθώς έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση λόγω του εμβληματικού θέματος των Τεμπών, από το περασμένο Σαββατοκύριακο η προσοχή του πρωθυπουργού είναι στραμμένη στον ανασχηματισμό με τον οποίο ευελπιστεί να εξασφαλίσει χρόνο. Είναι αμφίβολο εάν πιστεύει σε ένα restart, παρότι το διακηρύσσει. Περισσότερο αποσκοπεί στο να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες και τους ανήσυχους βουλευτές του.

Η διαρροή ότι «όποιος αρνηθεί θα πάει σπίτι του» δείχνει την απροθυμία κορυφαίων υπουργών του να αναλάβουν δύσκολα υπουργεία. Είναι όμως απόδειξη της αποδυνάμωσης του πρωθυπουργού που μπαίνει σε διαπραγμάτευση με τους υπουργούς του. Ο ανασχηματισμός δείχνει να είναι ένα ανακάτεμα της εσωκομματικής τράπουλας από τον Κυριάκο, με την οπτική της επόμενης ημέρας της ΝΔ.

Ο πρωθυπουργός φέρεται μέσω της αναδιανομής ρόλων και της ενίσχυσης των Κωστή Χατζηδάκη και Άδωνη Γεωργιάδη να επιδιώκει την απομόνωση Δένδια ενόψει της μάχης της διαδοχής, είτε ανοίξει σύντομα, είτε αργότερα, εάν η αδυναμία της αντιπολίτευσης του εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο. 

Αποστάσεις Δένδια 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έρχονται οι διαφορετικές τοποθετήσεις από τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη και τον Νίκο Δένδια για τις εξελίξεις στην Συρία και τις σφαγές που διαπράττει το νέο ισλαμικό καθεστώτος. Το υπουργείο Εξωτερικών, που είχε σπεύσει να χαιρετίσει την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, δείχνει να είναι πιο κοντά στις Βρυξέλλες. Ο Δένδιας πάλι ταυτίστηκε με την δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, σε απόσταση από την αρχική δήλωση Γεραπετρίτη, ο οποίος ακολούθως έσπευσε να υπαναχωρήσει, μετά από επικοινωνία με τον Πατριάρχη Αντιοχείας. 

Η διάσταση έρχεται σε μία συγκυρία που έχουν ανοίξει όλα τα σενάρια στο κυβερνητικό στρατόπεδο, από την αλλαγή πρωθυπουργού εν πλω – σενάριο στο οποίο παίζει το όνομα του Νίκου Δένδια ως βασικού δελφίνου – μέχρι τις πρόωρες εκλογές, όταν θα εξαντληθεί το επικοινωνιακό αποτύπωμα του ανασχηματισμού. 

Τα συλλαλητήρια, αλλά και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, δείχνουν μεν κατακόρυφη πτώση της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και συνολική δυσαρμονία του πολιτικού συστήματος με το εκλογικό σώμα, διαμορφώνοντας συνθήκες πολιτικού αδιεξόδου. 

Κινητικότητα Σαμαρά 

Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο αποκτά σημασία, η κινητικότητα του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μετά την ομιλία του στην Βουλή, πήρε σαφή θέση κατά των σφαγών στην Συρία, συνδέοντας τες με την Άγκυρα και χαρακτηρίζοντάς τες νεο-οθωμανικής έμπνευσης. Φήμες και πληροφορίες στα δημοσιογραφικά και πολιτικά παρασκήνια αναφέρουν ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός κινείται προς την δημιουργία νέου κόμματος που θα εκφράσει την “όλη Δεξιά παράταξη”, την οποία  σταδιακά αφήνει εκτός πολιτικής ομπρέλας η ηγεσία Μητσοτάκη.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι εναρμονισμένος με τις αλλαγές που επιφέρει διεθνώς, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, η αλλαγή υποδείγματος από τον Ντόναλντ Τραμπ. Το εάν αυτό είναι αρκετό, ή αποτιμηθεί θετικά από την ελληνική κοινωνία, είναι άλλης τάξης ζήτημα.