“Το Ποτάμι”: Μία ελληνική ταινία για την ενσυναίσθηση
11/03/2025
Η υπερβολική ενσυναίσθηση βλάφτει σοβαρά την υγεία, όπως ό,τι γενικώς υπερβαίνει το μέτρο. Ο δείκτης συναισθηματικής ευφυίας (eq) όταν δεν συμβαδίζει με το iq προκαλεί εν δυνάμει κρίσεις στο κοινωνικό, στο εργασιακό και στο οικογενειακό περιβάλλον. Δουλειά όμως τής Τέχνης είναι το υπερβολικώς παραδειγματικό. Η δραματοθεραπεία βασίζεται στην αντιμετώπιση τής «τερατείας» εντός μας κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν (για να μιλήσουμε εκφραζόμενοι σε σωστά ελληνικά).
Δια της συνδημιουργικής αναγνώσεως-θεάσεως-ακροάσεως ο επαρκής φιλοσοφών φιλοπερίεργος αναζητητής τής Αλήθειας εξασκεί τόσο την πολυπόθητη ενσυναίσθηση όσο και το κριτικό του πνεύμα προκειμένου να μην καταπίνει αμάσητη την οιαδήποτε πολυδιαφημιζόμενη μόδα. Τα τσιτάτα τού συρμού βοηθούν στην διάδοση των ιδεών προκαλούν όμως κι αντίρροπες φυγόκεντρες τάσεις όσο και προκαλούν παράπλευρες ζημίες/απώλειες.
Στο πρότυπο τού ντοστογιεφσκικού «Ηλιθίου» ο αξιαγάπητος πρωταγωνιστής τής ταινίας “Το Ποτάμι”, εργολάβος στο επάγγελμα, δίνει γη και ύδωρ στην αποδοχή και «εξημέρωση» του διαφορετικού έως ότου εξομοιωθεί μαζί του και πάψει ως εκ τούτου οιαδήποτε δραματική σύγκρουση.
Η γαλήνη επέρχεται με μια ιδιότυπη τραγικωμική κάθαρση, όχι επαρκώς αφηγηματικώς αιτιολογημένη. Με άλλο λόγια, μετέωρο το τέλος και αμήχανο, από δραματουργικής πλευράς πάντα. Ωστόσο το διασώζει η υπερβολική όξυνση τού μελοδραματικού πασιφισμού.
Το ιδανικό τής Ελευθερίας και η έγνοια για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια προεξέχουν εδώ και κλέβουν τις εντυπώσεις μιας αναπαράστασης οιονεί σουρεαλιστικής και τεχνηέντως διογκωμένης.
Ποιητικό το υπόβαθρο, ευρέως αναγνωρίσιμα τα σύμβολα, αδήριτη η ανάγκη επανένωσης με τη Φύση…. Όμως το «πώς» παραμένει στην φαντασία τού θεατή ως αναπάντητο ερώτημα, τροφή για σκέψη, μετά την απομάκρυνση από την ημιφωτισμένη (χάρη και στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων) κινηματογραφική αίθουσα. Άνιση ταινία το “Ποτάμι” με ρυθμολογικά κενά και ενδιαφέρουσες (αν και κάπως μονότονες) ερμηνείες. Ίσως με ένα διαφορετικό μοντάζ το μετείκασμα να ήταν διαφορετικό…
Έτσι ως έχει όμως είναι μια άκρως ελκυστική ταινία με ιδιότυπη σαγήνη, στα πρότυπα τού «Καιρού των τσιγγάνων». Δείτε τη με αντιπερισπασμούς (νοησιαρχικούς και μη)…
“Το Ποτάμι”
Έγχρ. | Διάρκεια: 94′ | 2 | Κομεντί | Eλληνική
Ο Μάκης είναι ένας μοναχικός και εσωστρεφής υπάλληλος, υπεύθυνος για την ασφάλεια των αυτοκινητοδρόμων. Υπερβολικά τυπικός στη δουλειά του, θα αρχίσει να βγαίνει έξω από τα νερά του όταν έρθει σε αντιπαράθεση με τους κατοίκους μιας παραγκούπολης, οι οποίοι ξεκολλούν τα προστατευτικά αυτοκόλλητά του.
Σκηνοθεσία: Χάρης Ραφτογιάννης
Με τους: Μάκης Παπαδημητρίου, Στεφανία Σωτηροπούλου, Χάρη Φραγκούλη.
