Πολύ κακό για το τίποτα ο ανασχηματισμός

Ο κ. Χατζηδάκης πάει στο “Μαξίμου” και ο Κυριάκος Πιερρακάκης στην πλατεία Συντάγματος. Αυτός είναι, λοιπόν, ο ανασχηματισμός! Δεν αλλάζει η οικονομική πραγματικότητα, αφού αυτή υπαγορεύεται από το πνεύμα των μνημονίων λιτότητας του 2010-2015: υπερφορολόγηση και σχηματισμός δημοσιονομικών πλεονασμάτων, όταν στη Γερμανία εγκαταλείπεται η συνταγματική επιταγή για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, ώστε να βρεθούν 200 δισ. ευρώ για πολεμικές δαπάνες.

Μία πραγματική αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα θα ήταν η δραστική μείωση της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων στα επίπεδα των εταιρειών και η αύξηση των φοροκλιμακίων, ώστε τα μικρομεσαία εισοδήματα να μην φορολογούνται σαν να ήσαν εκατομμυριούχοι. Επίσης, η μείωση του ΦΠΑ 24% στο ήμισυ, με αναπλήρωση των εσόδων της καταναλωτικής δαπάνης από τη διαφοροποίηση των συντελεστών στα πολυτελή αγαθά, όπως λ.χ. τα μεγάλα αυτοκίνητα, και στα χρειώδη, π.χ. τα τρόφιμα και την ενέργεια.

Η κατάργηση επίσης του ΕΝΦΙΑ θα ανακούφιζε όλους τους φορολογουμένους, και η αναπλήρωση των εσόδων θα μπορούσε να βασιστεί στην επιβάρυνση των οικοδομικών αδειών για ακίνητα άνω των 120 τετραγωνικών μέτρων. Στα πολυτελή ακίνητα και αυτοκίνητα εκτρέπεται η φοροδιαφυγή, την οποία απέτυχε να περιορίσει ο κ. Χατζηδάκης, προβιβαζόμενος ως διάδοχος του αρχηγού της «Νέας Δημοκρατίας» (η είδηση του μετασχηματισμού της κυβέρνησης).

Η ελάφρυνση της φορολογικής αφαίμαξης της οικονομίας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, που πρέπει να είναι 5% ετησίως του ΑΕΠ κι όχι 2% από επιχορηγήσεις της ΕΕ. Η χαμηλή φορολογία θα προσελκύσει το ιδιωτικό κεφάλαιο στις παραγωγικές επενδύσεις, πλην της οικοδομής, αφού παραλλήλως μειωθεί το γραφειοκρατικό κόστος, και θα ενισχύσει την αποταμίευση των νοικοκυριών, που είναι σήμερα «ουδέτερη» (κάτω του πληθωρισμού).

Η χαμηλή φορολογία και ένα σχέδιο οικισμού μακριά από τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, με χαμηλότοκα τραπεζικά δάνεια κρατικής εγγυήσεως, θα βοηθούσαν τα ζευγάρια ν’ αποκτήσουν σπίτι και να κάνουν περισσότερα του ενός παιδιά.

Το δημογραφικό πρόβλημα είναι η μεγάλη μακροπρόθεσμη απειλή του Ελληνισμού, και ο κ. Γεραπετρίτης η βραχυπρόθεσμη, καθώς περιορίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα στις θάλασσες της Ελλάδος, με αποτέλεσμα την καταδίκη του από το ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παράλειψη χωροταξικού σχεδίου στο Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, όπου βρίσκονται πιθανά μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Ανασχηματισμός και σενάρια αναδιάταξης…

Το πρόβλημα της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προέρχεται από τη σύγχυση του πρωθυπουργού με την εδαφική κυριαρχία. Για τα πρώτα θεωρεί τα 6 μίλια χωρικών υδάτων ικανά, ενώ για την εδαφική προάσπιση εξοπλίζει τη χώρα με αεροσκάφη, πυραύλους και φρεγάτες, που είναι αναγκαία για την εξασφάλιση των θαλάσσιων ζωνών της «νησιωτικής» χώρας μας, τις οποίες παραμελεί.

Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί εάν ο κ. Αντώνης Σαμαράς έκανε ένα νέο κόμμα, σαφώς πατριωτικό. Η κίνηση αυτή θα προσείλκυε τους βουλευτές εκείνους που με τη “Νέα Δημοκρατία” (ΝΔ) δεν πρόκειται να επανεκλεγούν, αφού η δύναμή της δεν υπερβαίνει σήμερα το 20% της πρόθεσης ψήφου στις σφυγμομετρήσεις. Ούτως, ο πολιτικός κύκλος θα επιταχυνόταν και οι αναπόφευκτες εκλογές θα επέτρεπαν τον σχηματισμό πατριωτικής κυβερνήσεως της ΝΔ με το κόμμα του κ. Σαμαρά, που θα λάμβανε 5-10% στις επόμενες εκλογές από τα δεξιά κι αριστερά.

Ο κ. Μητσοτάκης θα αποχωρούσε από τη ΝΔ, εξασφαλίζοντας το ακαταδίωκτο για το έγκλημα των Τεμπών, που τον βαρύνει ως “επικεφαλής του λόχου. Ο διοικητής ευθύνεται, ως γνωστόν, για κάθε τι που συμβαίνει στον στρατό.

Με μία νέα ολιγομελή κυβέρνηση, η χώρα θα μπορούσε να προχωρήσει με σταθερότητα στην κοινωνική ανάπτυξη, αξιοποιώντας τις άριστες σχέσεις του κ. Σαμαρά με την Αμερική και τη βοήθεια του κ. Μητσοτάκη στην “Ηνωμένη” Ευρώπη.