Εννέα χρόνια μετά το θάνατό του ο πολιτικός Αρσένης είναι επίκαιρος

Στο “10 παρεμβάσεις για το Κυπριακό – Μια κατάθεση για τον Ελληνισμό” (Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2004), ο αείμνηστος Γεράσιμος Αρσένης κατέγραψε και άφησε την παρακαταθήκη του, το απόσταγμα της σκέψης και της λογικής των επιλογών του για την Κύπρο, το γενεσιουργό ερέθισμα της στράτευσής του στις γραμμές της Πολιτικής, όπως ο ίδιος έλεγε.

Το δεύτερο βιβλίο του “Γιατί δεν έκατσα καλά – Η εμπειρία της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης 1996-2000” (Εκδόσεις Gutemberg, Αθήνα 2015), έχει τα ίδια χαρακτηριστικά της ιστορικής μαρτυρίας αλλά και της ανάλυσης σε βάθος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που επιχείρησε, αλλά για την οποία πολεμήθηκε από πολύπλευρα συμφέροντα (πολιτικά, οικονομικά, συντεχνιακά, κλπ), τόσο ώστε να οδηγηθεί σε αποτυχία το 1998.

Το εν λόγω βιβλίο έχει τίτλο που οφείλεται στο σκωπτικό σύνθημα («Κάτσε καλά Γεράσιμε») που είχε επινοήσει τότε η μαθητική νεολαία και το οποίο κυριαρχούσε στις καταλήψεις εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων και στις μαζικές κινητοποιήσεις τους –ακόμα και στο φοιτητικό περιβάλλον– εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Το «Κάτσε καλά Γεράσιμε» που του φώναζαν εν χορώ οι νεολαίοι, ο Γεράσιμος Αρσένης με κεφαλλονίτικη αίσθηση χιούμορ το ενσωμάτωσε στον τίτλο του εκτενούς και αποκαλυπτικού βιβλίου του ως απάντηση…

Ένα μόλις χρόνο πριν τον θάνατό του (19/4/2016), έγραψε, μεταξύ άλλων, στο οπισθόφυλλο της έκδοσης: «Το πολιτικό ανάστημα δεν μετριέται με την ικανότητα να προσαρμοστεί στον κοινό παρονομαστή της κοινής γνώμης, αλλά από τη δύναμη να ηγηθεί μιας εκστρατείας υπέρβασης… Από το χειμώνα του 1999, η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση είχε μπει σε τροχιά εφαρμογής. Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Σημίτης ενέδωσε σε πιέσεις και επέτρεψε την αποδόμησή της…»

Η παρακαταθήκη μιας μεταρρύθμισης

«Η μαθητιώσα νεολαία ζούσε τη φαντασίωσή της να δημιουργήσει τα δικά της μικρά Πολυτεχνεία. Όμως σε συνθήκες Δημοκρατίας οι όποιες αντιπαραθέσεις δεν μπορεί να είναι παραβατικές… Τα ΜΜΕ απέτυχαν στον κύριο ρόλο τους και τελικά λειτούργησαν ως εργαλείο χειραγώγησης της κοινής γνώμης… Ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός στάθηκε η κακή μοίρα της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Δεν επέτρεψε έναν ουσιώδη διάλογο με τους εκπαιδευτικούς… Η εμπειρία της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης υπογραμμίζει την ανάγκη να απελευθερωθεί η Αριστερά επιτέλους από ξεπερασμένες ιδεοληψίες… Ο δρόμος της προόδου είναι στρωμένος με αποτυχίες, αλλά είναι η απρόσμενη επιτυχία που, τελικά, κάνει τη διαφορά…».

Υ.Γ. Αν οι αναφορές του Γεράσιμου Αρσένη παραπέμπουν προφητικά στην παρούσα πολιτική στάση της Αριστεράς και στο πρόβλημα με το πολιτικό καθεστώς που μας κυβερνά, θα το κρίνουν οι αναγνώστες των πιο πάνω παραγράφων. Εξάλλου, το είχε ήδη διατυπώσει σε ομιλία του στις 6 Νοεμβρίου 2002 (περιέχεται στο πρώτο του βιβλίο) σε εκδήλωση για το Κυπριακό και τον Ελληνισμό, με αφορμή το σχέδιο Ανάν. Είχε πει τότε: «Στο κάτω κάτω, οι πολιτικές ηγεσίες γι’ αυτό είναι. Για να δείχνουν το δρόμο, όσο δύσκολο κι αν είναι, να παίρνουν ρίσκα. Ρίσκα ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να πάρει, γιατί θέλει επιτέλους να δοθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό».