Οι ελλαδικές ελίτ και το φοβικό σύνδρομο απέναντι στην Τουρκία

Έστω. Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οπότε, μακάρι να αποτελέσει η κίνηση αυτή το πρώτο σοβαρό βήμα για την ενεργό προάσπιση και αξιοποίηση των δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, στην γειτονιά που βρισκόμαστε, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται εύκολο, ειδικά με γείτονες σαν την αναθεωρητική και επεκτατική Τουρκία.

Παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, είναι πασίδηλο ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος έχει φτάσει στα όρια του φαιδρού. Το ζητούμενο πλέον είναι να μην αγγίξει και τα όρια του τραγικού. Το περασμένο καλοκαίρι, η Τουρκία έφτασε στο σημείο να στείλει πολεμικά της πλοία στα ανοικτά της Κάσου, αμφισβητώντας όχι μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Αθήνας, αλλά και αυτή τούτη την κυριαρχία της επί των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Συνεπώς, τι είδους διάλογο να κάνει κανείς με μια τέτοια χώρα; Είναι φανερό ότι στην περίπτωση αυτή δεν μετράνε πλέον τα λόγια, αλλά οι πράξεις. Η Αθήνα πρέπει να διαθέτει όχι μόνο πειστικό σχέδιο για την υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, αλλά ακόμη περισσότερο την βούληση να δράσει επί του σχεδίου αυτού. Διαφορετικά, θα πληγεί ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία της και οι συμμαχίες της δεν θα έχουν καμία αξία.

Η Ελλάδα έχει αναβαθμιστεί εσχάτως λόγω των γεοπολιτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει, σε συνδυασμό με σχεδιαστικές ανάγκες των συμμάχων της (IMAC, GSI). Όμως, το φοβικό σύνδρομο που εκπέμπει η ηγεσία της παραμένει αμείωτο, σε αναντιστοιχία με τα νέα δεδομένα. Επειδή είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα αντιδράσει όποτε (και εάν) η Αθήνα αποφασίσει να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της στο Αιγαίο, το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει η δεύτερη για να τα υπερασπιστεί;

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η υποτιθέμενη ελληνοτουρκική “φιλία” που διακηρύχθηκε τον Δεκέμβριο του 2023 αλλά τηρείται μόνο από την πρώτη πλευρά, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα για την Αθήνα απ’ ότι λύνει. Ουσιαστικά, η στρατηγική της κυβέρνησης βοηθά να ξεπλυθεί η Άγκυρα, η οποία παρουσιάζεται να έχει ομαλές σχέσεις με τους γείτονές της, ενώ στην πραγματικότητα ξεδιπλώνει μεθοδικά την αναθεωρητική ατζέντα της και προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την περιοχή.

Έχει νόημα ο διάλογος για το Αιγαίο;

Ο περίφημος διάλογος, λοιπόν, λειτουργεί ως προβιά που καλύπτει τις πραγματικές ορέξεις του περιφερειακού λύκου. Εάν μάλιστα η Αθήνα πέσει και στην παγίδα να συνδέσει την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων με τον ελληνοτουρκικό διάλογο, τότε θα μιλάμε για την πλήρη παραίτησή της από τα δικαιώματα αυτά.

Οι συγκυρίες κατά την χρονική περίοδο αυτή είναι επικίνδυνες και δεν προσφέρονται για διπλωματικούς πειραματισμούς. Σε μια περίοδο που ανακατανέμεται η τράπουλα διεθνώς και οι ΗΠΑ δείχνουν να επιθυμούν να αποποιηθούν τον ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα, η πολιτική κατευνασμού της Αθήνας προς την Άγκυρα μπορεί να ερμηνευτεί ως σιωπηρή παραίτηση εκ των δικαιωμάτων της, δημιουργώντας ντε φάκτο κέρδη για την τελευταία.

Πρόσφατο δημοσίευμα του ενημερωτικού μέσου “Nordic Monitor” αποκάλυψε πώς τα τουρκικά σχέδια για την διενέργεια ενός συντριπτικού πρώτου πλήγματος εις βάρος της Ελλάδος σε μια προσπάθεια παράλυσης των αμυντικών ικανοτήτων της χώρας μας απετράπησαν εξαιτίας της παρουσίας αμερικανικών και γαλλικών δυνάμεων στην περιοχή. Η είδηση αυτή αποτελεί άλλη μία απόδειξη που διαψεύδει κάθε ψευδαίσθηση ότι η Άγκυρα μπορεί να επιθυμεί την ειρηνική συνύπαρξη με την Ελλάδα και την συνεργασία. Η ραγδαία αυξανόμενη αμυντική βιομηχανία της Άγκυρας και οι σοβαρές επενδύσεις για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεών της είναι βέβαιο ότι θα οξύνουν έτι περαιτέρω τις βλέψεις της εις βάρος της Ελλάδος και τις μεγαλομανείς οθωμανικές φαντασιώσεις της ηγεσίας της.

Οι στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδος με εταίρους της συνιστούν πολλαπλασιαστή ισχύος, ειδικά σήμερα που το Ισραήλ αισθάνεται να απειλείται από την Τουρκία ολοένα και περισσότερο, μετά την ανάμειξη της τελευταίας στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία και την εγκαθίδρυση φιλοτουρκικής ισλαμιστικής κυβέρνησης στην Δαμασκό.

Σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον ενεργειακών κολοσσών των ΗΠΑ για τον πλούσιο σε υδρογονάνθρακες υποθαλάσσιο χώρο της Ελλάδος, καθώς και διεθνή σχέδια βάσει τα οποία κατατάσσεται η Ελλάδα ως κόμβος στον οικονομικό διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC), παρουσιάζεται μια σπάνια ευκαιρία για την Αθήνα να αυξήσει το διεθνές εκτόπισμά της και να αποκτήσει ένα μόνιμο ποιοτικό πλεονέκτημα. Μόνο που ευκαιρίες σαν αυτές απαιτούν αποφασιστικότητα…

Το μόνο που θα καταφέρει ο φόβος και η αγωνία της ψοφοδεούς αθηναϊκής «ελίτ» είναι να σπείρει αμφιβολία ανάμεσα στους συμμάχους της Ελλάδος και να τους κάνει να έχουν δεύτερες σκέψεις ως προς την ετοιμότητα της χώρας να μετάσχει ισομερώς στην σοβαρή στρατηγική πρωτοβουλία που ετοιμάζεται. Η σχέση ρίσκου-κέρδους είναι πάντα άμεση. Γι’ αυτό η ελληνική πολιτική ηγεσία και η λεγόμενη “ελίτ” πρέπει να επιδείξουν τσαγανό εάν θέλουν να αξιοποιήσουν ευκαιρίες σαν αυτή, οι οποίες σπανίως παρουσιάζονται. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς και «οι καιροί ου μενετοί».