Tι επιδιώκουν Ισραήλ και Αυτοκρατορία με το χτύπημα στο Ιράν

Κείμενο εξωτερικής πολιτικής του περίφημου Ινστιτούτου Brookings το 2009 με συγγραφείς τον Κένεθ Μάικλ Πόλακ (μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ και αναλυτή πληροφοριών της CIA) και τον Μάρτιν Ίντυκ (Υφυπουργό Εξωτερικών και Πρέσβη των ΗΠΑ στο Ισραήλ) είχε τίτλο: “Ποιο είναι το μονοπάτι προς την Περσία; Επιλογές για μια νέα αμερικανική στρατηγική για το Ιράν”. Διάφορες μέθοδοι εξετάσθηκαν, όπως “αλλαγή καθεστώτος με βελούδινη επανάσταση” και “εμπνέοντας μια εσωτερική εξέγερση”, για να καταλήξουν στη λύση-σλόγκαν: “Αφήστε το στον Μπίμπι (Μπενιαμίν Νετανιάχου): επιτρέποντας ή ενθαρρύνοντας μια ισραηλινή στρατιωτική επίθεση”.

Το κείμενο του Brookings προτείνει ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να προσποιούνται ότι κάνουν μια συμφωνία με το Ιράν που στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουν ως κάλυμμα για να αποστασιοποιηθούν από μια επίθεση που θα πραγματοποιηθεί από το Ισραήλ. Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτές τις μέρες! Η αδυναμία της Ρωσίας και του Ιράν να σταματήσουν την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ ήταν ένα προειδοποιητικό σημάδι που εκμεταλλεύτηκαν οι ΗΠΑ και οι πληρεξούσιοί τους στην περιοχή: Tο Ιράν είναι ο πιο αδύναμος κρίκος μεταξύ των τριών συγκεκριμένων πυλώνων του πολυπολισμού που έχουν στοχεύσει οι ΗΠΑ και τώρα είναι σε δύσκολη θέση. Βέβαια, δεν πρόκειται για μια αμιγώς ισραηλινή επιχείρηση, έστω και αν πραγματοποιήθηκε από ισραηλινά αεροπλάνα και drones. Το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να διεξάγει αυτή την επιχείρηση, που είναι ακόμα σε εξέλιξη, χωρίς τη πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ.

Η προετοιμασία

Στη πραγματικότητα, οι ΗΠΑ εδώ και χρόνια προετοίμασαν το έδαφος για αυτή την επίθεση. Επί προεδρίας Ομπάμα, η αμερικανοκινούμενη “Αραβική Άνοιξη” προκάλεσε προσχεδιασμένους πολέμους στην περιοχή, όπως στη Συρία και στην Υεμένη. Ήταν η αρχή μιας διαδικασίας αποσυναρμολόγησης του δικτύου συμμάχων του Ιράν στην περιοχή. Ο Τραμπ στη πρώτη θητεία του απέσυρε τις ΗΠΑ μονομερώς από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, σκότωσε τον κορυφαίο Ιρανό στρατηγό Σουλεϊμάνι (πολεμούσε ISIS και Αλ Κάϊντα), και έκανε μεγάλες προσπάθειες ανατροπής της ιρανικής κυβέρνησης (σκληρές κυρώσεις, αποκλεισμούς κλπ).

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Μπάϊντεν κατέστρεψε το δίκτυο αντι-αεροπορικής άμυνας της Συρίας και καθάρισε έτσι τον διάδρομο που το Ισραήλ χρησιμοποιεί σήμερα για να βομβαρδίζει το Ιράν. Στη δεύτερη θητεία του ο Τραμπ επέτρεψε την ισραηλινή επίθεση, όπως είχε ακριβώς προτείνει το Brookings κείμενο εξωτερικής πολιτικής. Ο πρόεδρος Τραμπ λίγες μόλις ώρες πριν από την επίθεση του Ισραήλ έγραφε ότι «Παραμένουμε αφοσιωμένοι στη διπλωματική επίλυση του ιρανικού ζητήματος», ενώ την ημέρα της επίθεσης έγραψε: «Έδωσα την ευκαιρία στο Ιράν να κάνει μια συμφωνία, αλλά δεν το έκαναν». Για να συνεχίσει ειρωνικά: «Ορισμένοι σκληροπυρηνικοί Ιρανοί παρίσταναν τους γενναίους και τώρα είναι όλοι νεκροί».

Προσηλωμένος στην διπλωματική λύση ανέφερε πως είναι και κατά την συνομιλία του με τον Πούτιν. Όμως και εδώ ο Τραμπ ακολουθεί κατά γράμμα τις προτάσεις του κειμένου Brookings που γράφει για το κίνητρο των διαπραγματεύσεων με το Ιράν: «Η επίθεση πρέπει να γίνει αφού προηγουμένως υπάρξει η πεποίθηση στη διεθνή κοινότητα ότι οι Ιρανοί απέρριψαν μια πολύ καλή συμφωνία. Η διεθνής κοινότητα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ιρανοί προκάλεσαν τη καταστροφή τους, αρνούμενοι μια πολύ καλή συμφωνία».

Ομοιότητες Ισραήλ και Ουκρανίας

Οι ομοιότητες της αμερικανικής διπλωματίας σε Ισραήλ και Ουκρανία είναι αξιοσημείωτες: Ο λόγος που οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε παραπλανητικές διαπραγματεύσεις με το Ιράν ήταν να δημιουργήσουν την ευκαιρία για το Ισραήλ να επιτεθεί. Το ίδιο έκαναν και με τη Ρωσία για να μπορέσει η Ουκρανία να επανεξοπλιστεί. Διατηρώντας μια ψεύτικη απόσταση από το Νετανιάχου, όπως και από τον Ζελένσκι, ο Τραμπ ήθελε να φανεί ότι δήθεν πιστεύει στην αμερόληπτη διπλωματία, αλλά ο Νετανιάχου, όπως και ο Ζελένσκι, τάχα τον αγνόησε και επιτέθηκε ο πρώτος στις ιρανικές πυραυλικές εγκαταστάσεις και ο δεύτερος στις ρωσικές αεροπορικές βάσεις.

Μάλιστα, είναι εντυπωσιακό πόσο παρόμοια ήταν η τακτική που εφαρμόστηκε από την ουκρανική SBU στη Ρωσία με αυτή της ισραηλινής Μοσάντ στο Ιράν: «H Μοσάντ δημιούργησε βάση drone στο εσωτερικό του Ιράν που κατέστρεψαν ιρανικούς εκτοξευτές πυραύλων σε μια νύχτα». Και στις δύο περιπτώσεις η ανάμειξη των ΗΠΑ είναι δεδομένη και οι ψευτο-διαψεύσεις πανομοιότυπες. Απώτερος στόχος των ΗΠΑ η αποδυνάμωση τόσο της Κίνας (με διατάραξη της ροής υδρογονανθράκων στη κινεζική οικονομία) όσο και της Ρωσίας (με επιβολή ατέλειωτων κυρώσεων).

Χρησιμοποιώντας το Ιράν (εάν ανατρέψουν το καθεστώς του) ως εφαλτήριο κατά της Ρωσίας, και της υπόλοιπης Ευρασίας, σκοπεύουν να τις περικυκλώσουν περαιτέρω. Ευρισκόμενος στη Σιγκαπούρη τον περασμένο μήνα, ο υπουργός Άμυνας Χέγκσεθ δήλωσε: «Ειρήνη και σταθερότητα συνοδεύουν τη διαρκή και ισχυρή αμερικανική παρουσία εδώ στον Ινδο-Ειρηνικό. Αντιμετωπίζουμε τους κομμουνιστές Κινέζους, με την ικανότητα και την πρόθεση να απειλήσουν τα βασικά μας συμφέροντα στον Ινδο-Ειρηνικό». Προηγουμένως είχε δώσει οδηγίες στους Eυρωπαίους για καταμερισμό εργασίας σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και Ασία-Ειρηνικό ώστε να επιτευχθεί η περαιτέρω απομόνωση Ρωσίας και Κίνας.

H συνέχεια στην πολιτική των ΗΠΑ

Τα παραπάνω είναι η επιβεβαίωση της συνέχειας της αμερικανικής ατζέντας στην εξωτερική πολιτική που περιεγράφηκε σε προηγούμενο άρθρο στο SLpress. Ο Τραμπ έκανε ακριβώς αυτό που έκανε ο Μπάϊντεν. H μια προεδρία απλά παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη. Δεν υπάρχουν αληθινές διαπραγματεύσεις. Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν σφαίρες επιρροής, ούτε θα επιτρέψουν σε άλλα κράτη να καθιερώσουν δικές τους σφαίρες επιρροής. Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την απόλυτη διεθνή ηγεμονία.

Φυσικά, υπάρχουν αναλυτές που θα ισχυριστούν ότι ο Τραμπ έπεσε δήθεν θύμα των δολοπλοκιών του βαθέος κράτους της Ουάσιγκτον, ενώ στην ουσία παραμένει ειρηνόφιλος. Αυτά είναι φαντασιώσεις. Ο Τραμπ έχει χάσει πια κάθε αξιοπιστία ως διαπραγματευτής. Εάν ήταν πραγματικά αφοσιωμένος στην ειρήνη, δεν θα έκανε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ένα αμερικανικό ζήτημα, αλλά θα χρησιμοποιούσε το γεγονός ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι δουλειά του ΟΗΕ και των ιδρυμάτων του που ασχολούνται με αυτά τα θέματα. Αν ο ΟΗΕ θεωρούσε ότι το ιρανικό πρόγραμμα αποτελεί απειλή για τη περιοχή και είχε εξουσιοδοτήσει τις ΗΠΑ να εμπλακούν, τότε ο Τραμπ θα μπορούσε δικαιολογημένα να το κάνει. Αλλά ο ΟΗΕ δεν του ζήτησε να επέμβει, και άρα ο Τραμπ παραμένει για μια ακόμα φορά εκτεθειμένος.

Τα κράτη του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου πρέπει να εξετάσουν αυτό που μόλις συνέβη στο Ιράν και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή θα είναι η τύχη τους όταν έλθει η σειρά τους. Σύμφωνα με τη στρατηγική “αλληλουχίας πολέμων”, το ένα μετά το άλλο, όλα αυτά τα κράτη θα γίνουν στόχος. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση των ΗΠΑ για συνύπαρξη με την Κίνα και τη Ρωσία, ούτε με οποιαδήποτε άλλη δύναμη θεωρούν ότι τις απειλεί. Για τις ΗΠΑ, αυτό είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Αγωνίζονται για την ηγεμονία τους, και δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πάντα για αυτήν.