Στην Ελλάδα ψάχνουν νέο προστάτη στο Ισραήλ!

Το γεγονός αποτελεί από μόνο του σύμπτωμα κόπωσης του πυρήνα της “αυτοκρατορίας”. Το κύμα που συσπειρώθηκε πίσω από την σημαία “Πρώτα η Αμερική” δεν έφερε στην προεδρία κάτι σοβαρότερο από τον Τραμπ. Η εκδήλωση πρόθεσης για συμβιβασμό στο Ουκρανικό –στην Ελλάδα έφθασε το μήνυμα!– προκάλεσε την κινητοποίηση του βαθέος κράτους στις ΗΠΑ, το οποίο ανέλαβε ουσιαστικά την ηγεσία του “κόμματος του πολέμου” (Δημοκρατικό Κόμμα, μεγάλο μέρος του Ρεπουμπλικανικού και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της ΕΕ).

Εκείνο που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως, και προς το παρόν αφορά μόνον τις ΗΠΑ, είναι το πρωτοφανές γεγονός της αμφισβήτησης της ειδικής σχέσης με το Ισραήλ. Μεγάλο τμήμα του ρεπουμπλικανικού κόσμου, που πήρε στα σοβαρά το “America first”, μαζί με τμήμα των νέων Εβραιοαμερικάνων, εγείρει δυσάρεστα ερωτήματα για το εάν είναι συμφέρον των ΗΠΑ να αναλαμβάνουν να “τελειώνουν” κάθε πόλεμο, που αποφασίζει να ξεκινήσει η ηγεσία του Ισραήλ.

Άνθρωποι συντηρητικοί, υπεράνω πάσης υποψίας για φιλοϊσλαμισμό ή για συμπάθειες προς απελευθερωτικά κινήματα, όπως οι Candance Owens, Tucker Carslon, Steve Bannon, Tulsi Gabbard, καταγγέλλουν τη χειραγώγηση του αμερικανικού πολιτικού βίου από το εβραϊκό λόμπι, που εκφράζει συμφέροντα ξένου κράτους (AIPAC) και αποδοκιμάζουν το κραταιό για δεκαετίες δόγμα της ταύτισης αμερικανικών και ισραηλινών συμφερόντων.

Ανασύρθηκαν από το σκοτάδι της λήθης οδυνηρές μνήμες, όπως η βύθιση από ισραηλινούς του αμερικανικού πολεμικού πλοίου Liberty (με 34 Αμερικανούς άνδρες του πολεμικού ναυτικού νεκρούς). Ακόμα και στην ανοιχτή πληγή της δολοφονίας του Προέδρου Κένεντι, κάποιες φωνές που εμπλέκουν στη συνωμοσία και την γνωστή ισραηλινή υπηρεσία που ειδικεύεται στις δολοφονίες. Μπορεί να πρόκειται για συνωμοσιολογίες, αλλά είναι σημαντικό ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο να ψιθυριστεί έστω στην Αμερική πριν μερικά χρόνια. Και αυτό κάτι δείχνει. Στη βάση του MAGA υπάρχει ρήγμα. Μία μεγάλη μερίδα τάχθηκε κατά της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο του Νετανιάχου. Η “ειδική σχέση” ΗΠΑ-Ισραήλ, λοιπόν, ρηγματώνεται.

Οι σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ και τα μυθεύματα

Επανερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Στην Ελλάδα υπάρχει η πολύ διαδεδομένη αυταπάτη ότι συνδεόμαστε με το Ισραήλ με στρατηγική συμμαχία. Η αυταπάτη αυτή συνοδεύεται από μια άλλη: Ότι, τάχα, το Ισραήλ θα ενισχύσει την Ελλάδα σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία. Με βάση αυτό συρράπτεται προχείρως ένα πατριωτικοφανές αφήγημα πως είναι προς το “εθνικό μας συμφέρον” να στηρίζουμε το Ισραήλ στους πολέμους του. Το αφήγημα ενισχύεται επικουρικά από τα αισθήματα δυσφορίας, που έχουν προκαλέσει οι έντονες ροές μουσουλμάνων προσφύγων και λαθρομεταναστών στη χώρα μας.

Αυτό το εσωτερικής κατανάλωσης μύθευμα κολακεύει βεβαίως τον μικρομεγαλισμό μας πως τάχα μετέχουμε του σκληρού πυρήνα της Δύσης, παρόλο που ποτέ δεν υπήρξαμε αποικιοκρατική δύναμη, ούτε Ρωμαιοκαθολικοί, ούτε Προτεστάντες – κριτήρια με τα οποία η ίδια η Δύση αυτοπροσδιορίζεται). Έτσι το Ισραήλ φαντάζει σαν κυματοθραύστης του ισλαμισμού, σαν προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην Ανατολή. Είναι μια από τις ειρωνείες της ιστορίας ότι τους Εβραίους, που ζούσαν στις δυτικές κοινωνίες αυτές τους αποστρέφονταν και τους δίωκαν επί αιώνες, σαν στοιχείο ξένο και “ανατολίτικο”.

Όταν όμως κυνηγημένοι άδειασαν την Ευρώπη, για να εγκατασταθούν σε αραβική γη, αυτομάτως τους “βάπτισαν” καθαρούς “Άριους”, (“είναι σαν εμάς”), που θα μας σώσουν από τη μουσουλμανική λαίλαπα. Έτσι βλέπουμε σήμερα ακραιφνείς αντισημίτες να έχουν γίνει φανατικοί σιωνιστές κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Παράλληλα, στιγματίζονται σαν “αντισημίτες” άνθρωποι, οι οποίοι πάντα στάθηκαν υποστηρικτές των Εβραίων της διασποράς, αλλά σήμερα τολμούν να ασκήσουν κριτική στην πολιτική του Ισραήλ.

Υπάρχει συμμαχία με το Ισραήλ;

Όπως και να έχει το θέμα, πάντως, συμμαχία με το Ισραήλ δεν υφίσταται. Πέρα από τις διπλωματικές σχέσεις, που καλώς έχουμε, υπάρχει μια ετεροβαρής “συνεργασία”, από την οποία το Ισραήλ κερδίζει συγκεκριμένα πράγματα και η Ελλάδα τρέφεται με την ελπίδα να αποσπάσει την αόριστη εύνοιά του. Ό,τι δηλαδή κάνουμε πάντα με τους “προστάτες” μας. Έτσι είχαμε παραδώσει τη χώρα στην παρακολούθηση της Μοσάντ, μέσω του Predator.

Αγοράζουμε μανιωδώς ισραηλινά όπλα και έχει αναγγελθεί με τυμπανοκρουσίες ότι θα αποκτήσουμε το πανάκριβο, πολυδιαφημισμένο σύστημα αεράμυνας Iron Dome, το οποίο δεν απογοήτευσε όταν βρέθηκε αντιμέτωπο με τους ισρανικούς πυραύλους. Έχει δημιουργηθεί δηλαδή ένα πλέγμα κοινών συμφερόντων του Ισραήλ με τα σχετικά τοπικά δίκτυα. Βεβαίως, εξάγουμε στο Ισραήλ, ελιές, φέτα, ούζο, Βέρτη, Γλυκερία κτλ! Η χώρα έχει επίσης προσφερθεί ως θέρετρο για την ανάπαυση των “πολεμιστών” του “πλέον ηθικού στρατού του κόσμου”. Επιπλέον, στην Κύπρο, η εγκατάσταση Ισραηλινών έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Έχω προειδοποιήσει για τους ειδικούς κινδύνους όσον αφορά την Κύπρο. Σε επόμενές γενιές, ίσως δούμε μια Κύπρο μοιρασμένη μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, με τους εναπομείναντες Έλληνες να μετρούν ικανοποιημένοι τα τριάκοντα αργύρια από το real estate.

Έναντι αυτών, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για το τι ακριβώς θα κάνει το Ισραήλ σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής με την Τουρκία. To Ισραήλ έχει δείξει ότι πολεμάει μόνο για τον εαυτό του. Στρατιωτικά, άλλωστε, δεν έχει την πολυτέλεια να διαθέσει δυνάμεις σε ξένα μέτωπα. Μένει το επίπεδο των πληροφοριών και της τεχνογνωσίας. Δεν είναι αμελητέο, αλλά και εκεί η σχέση δεν είναι αποκλειστική. Έχει χρονικό βάθος η συνεργασία Μοσάντ-ΜΙΤ. Πολλά έχουν αλλάξει, από τη στιγμή που ο Ερντογάν επέλεξε να επενδύσει στα αντι-ισραηλινά αισθήματα των Τούρκων και των μουσουλμάνων της περιοχής.