Ποιοι ευθύνονται για την εισβολή του “Αττίλα”

Το σχετικό φιλμ, διάρκειας 1:45 ώρας, προβλήθηκε στο υπαίθριο σινεμά της Ύδρας, την Παρασκευή 25 λήγοντος μηνός, και μιλάει σε αυτό ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριος, ερωτώμενος από τον Κακογιάννη για την ανατροπή του και ο “κινηματίας” Κύπριος πρόεδρος, Σαμψών, για τα όσα διαδραματίσθηκαν τον Ιούλιο κι Αύγουστο του 1974 στην Κύπρο, με αποτέλεσμα την καταστροφή της.

Ο Μακάριος ξεναγεί τον θεατή στα ερείπια της Αρχιεπισκοπής στη Λευκωσία, μετά το κίνημα των Ελλήνων αξιωματικών της χούντας κατά της ζωής του, και πώς διέφυγε “από την πίσω πόρτα“ στην Πάφο, από όπου μέσω ενός τοπικού ραδιοσταθμού, μίλησε για την επιβίωσή του και αναχώρησε για το εξωτερικό της Κύπρου. 

Αναφέρεται ο Μακάριος, εν συνεχεία, στους δράστες, αυτουργούς και τους διά παραλείψεως ως και τους ηθικούς αυτουργούς, που όλοι ανήκαν στο ΝΑΤΟ: Οι “εγγυήτριες” δυνάμεις της συστατικής συμφωνίας Ζυρίχης και Λονδίνου της Κυπριακής ανεξαρτησίας, η Ελλάδα, η Μεγάλη Βρετανία και η Τουρκία, το 1958, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το καλοκαίρι του 1974, δεν απέτρεψαν την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όπως έπραξαν δύο φορές προηγουμένως.

Η Τουρκία επικαλέστηκε, για την εισβολή στην Κύπρο, την αποτροπή της “Ένωσης” με την Ελλάδα, αλλά φόνευσε 6.000 Κυπρίους και Ελλαδίτες, έδιωξε 200.000 πρόσφυγες στο νότο της Μεγαλονήσου, της οποίας κατέλαβε το 40% του εδάφους – το κατ’ εξοχήν πεδινό και παραγωγικό τμήμα της – όπου και παραμένει 51 χρόνια, χωρίς να προτίθεται να αποχωρήσει μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητος.

Η Βρετανία είχε αναλάβει υποχρέωση επέμβασης, αλλά ο τότε πρωθυπουργός της, Τζέιμς Κάλαχαν, προτίμησε να απόσχει και να χρονοτριβεί στις διαπραγματεύσεις της απατηλής ανακωχής στη Γενεύη. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και σύμβουλος εθνικής  ασφαλείας του προέδρου Νίξον, Χένρι (Χάνς) Κίσινγκερ, διαπρύσιος εχθρός του Μακαρίου, ισχυρίσθηκε ότι ήταν απασχολημένος με το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό (και μαθητή του), Μπουλέντ Ετζεβίτ, που βιαζόταν να προχωρήσει στην κατάληψη του υπολοίπου Κυπριακού εδάφους – αυτό που αποκαλείται “Αττίλας 2”.

Οι ευθύνες της Ελλάδας στην επιχείρηση “Αττίλας Β΄”

Και ερχόμαστε στις ευθύνες της Ελλάδας: Στις 24 Ιουλίου 1974 είχε παραιτηθεί ο “αφανής” δικτάτωρ ταξίαρχος, Δημήτριος Ιωαννίδης, που δεν μπόρεσε να σταματήσει την πρώτη απόβαση των Τούρκων στη Κυρήνεια. Πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επανερχόμενος από την αυτοεξορία του στο Παρίσι.

Επί δύο περίπου εβδομάδες διεξάγονταν διαπραγματεύσεις με την  Τουρκία στην Γενεύη για την ειρήνευση της Κύπρου – όσος χρόνος χρειαζόταν για να αφιχθούν Τουρκικές ενισχύσεις στη Καρπασία και να αποσυρθούν οι Τουρκοκύπριοι από τον νότο. Έγιναν και καμιά ογδονταριά παραβιάσεις της ανακωχής και στις 8 Αυγούστου εξαπολύθηκε η δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής εξ’  20.000 ανδρών και 200 τανκς, Αμερικανικής κατασκευής, που έφτασαν μέχρι τη Λευκωσία και κατέλαβαν την Αμμόχωστο.

Η διάδοχος, νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου, υπό τον “εν ενεργεία” πρόεδρο, Γλαύκο Κληρίδη, ήλπιζε στην αποτροπή της “β΄ φάσεως” της Τουρκικής απόβασης, από τον… περιπλέοντα 6ον Αμερικανικό στόλο και στην επικουρία της δημοκρατικής πλέον Ελλάδας. Αμφοτέρων η βοήθεια δεν ήρθε. «Η Κύπρος κείται μακράν», λέγεται ότι είπε ο Καραμανλής, ο οποίος φοβόταν τους χουντικούς στην Αθήνα.

Αν όμως το Πολεμικό Ναυτικό κι η υπεροπλία της Ελληνικής Αεροπορίας έφθαναν στην Κύπρο, στην χειρότερη περίπτωση θα δυσχεραινόταν σοβαρά ο Αττίλας Β΄, και στην καλύτερη θα γύριζε πίσω. Αλλά μήπως και σήμερα, η… Κάσος είναι “χρονικά μακριά”, αν πιστεύουμε τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη;