Ουκρανία: Ουαί τοις ηττημένοις!

Η φράση χρησιμοποιείται έκτοτε και υποδηλώνει ότι ο νικημένος βρίσκεται έρμαιο στα χέρια του νικητή, που επιβάλλει τους όρους του και προφανώς δεν αναφέρεται μόνο στους κατόπιν πολέμου ηττημένους, αλλά όπως αποδεικνύεται στη πράξη, με κάθε τρόπο ηττημένους διπλωματικά, οικονομικά, δασμολογικά, ψυχολογικά, εκ των έσω και ακόμα για ηγέτες, που ζυγίστηκαν και βρέθηκαν ελιποβαρείς, όπως ο Τσάμπερλεϊν στη συνθήκη του Μονάχου.

Φυσικά δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τις διαχρονικά ήττες κρατών ή ηγετών, αλλά με τη σκληρή τρέχουσα διεθνή πραγματικότητα, όπου διαφαίνεται όχι άμεσα, αλλά σε προβλεπτή ημερομηνία αρχές του επόμενου χρόνου ο τερματισμός με τη μεσολάβηση του Τραμπ του πολέμου στην Ουκρανία με αποδοχή εκ μέρους του νικημένου Ζελένσκι των όρων του Πούτιν (χρησιμοποιώ τα ονόματα των ηγετών και όχι των κρατών, γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί ηγεμόνες στη χώρα τους με τους θεσμούς να λειτουργούν κατ’ επίφαση).

Γιάλτα σε επεισόδια

Η πρώτη φάση του τερματισμού των εχθροπραξιών (γιατί δεν έχουμε επίσημα κηρυγμένο πόλεμο, αλλά μόνο εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία με πρόσχημα την προστασία της ρωσικής μειονότητας) ξεκίνησε με την καλά προσχεδιασμένη συνάντηση Τραμπ- Πούτιν στην Αλάσκα, που πολλοί την αποκάλεσαν νέα Γιάλτα. Ίσως έχουν δίκιο, γιατί στη Γιάλτα οι τότε νικητές μοίρασαν την Ευρώπη, έτσι και στην Αλάσκα οι δύο νικητές ο Τραμπ, γιατί με τη δασμολογική του πολιτική ταπείνωσε και εξουδετέρωσε την ΕΕ, που τον αναγνώρισε ως απόλυτο ηγέτη του καπιταλιστικού κόσμου, ο Πούτιν, γιατί όχι μόνο άντεξε στις κυρώσεις, που επέβαλε στη χώρα του η Δύση, αλλά αύξησε το ΑΕΠ της και επιβάλλει τους όρους του για την οριστική διευθέτηση των διαφορών της χώρας του με την Ουκρανία.

Η δεύτερη φάση ξεκίνησε με τη συνάντηση στην Ουάσιγκτον μεταξύ Τραμπ-Ζελένσκι και ευρωπαίων ηγετών, όπου προετοιμάστηκε ο διαμελισμός της Ουκρανίας, που θυμίζει τον διαμελισμό της Πολωνίας και θα ολοκληρωθεί σε τρίτη φάση με τη συνάντηση Πούτιν – Τραμπ – Ζελένσκι σε τόπο και χρόνο, που δεν έχει οριστεί ακόμα. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η σημειολογία των γραβατών που φορούσαν οι ηγέτες κατά τη συνάντηση αυτή, ο Τραμπ φορούσε κόκκινη, που σημαίνει εξουσία και κυριαρχία, οι υπόλοιποι γαλάζια, που σημαίνει ηρεμία και εμπιστοσύνη.

Η συνάντηση στην Ουάσιγκτον σκοπό είχε τη συναίνεση της ΕΕ για τον διαμελισμό της Ουκρανίας, αλλά κυρίως τις εγγυήσεις ασφαλείας, που θα δοθούν στην Ουκρανία και ποιος θα αναλάβει τα έξοδα για τη τήρηση τους, που όπως φαίνεται θα αναλάβει η Ε.Ε και με ενδεχόμενη αποστολή ειρηνευτικής δύναμης από τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Ήδη συμφωνήθηκε η Ουκρανία να αγοράσει όπλα 100δις από τις ΗΠΑ, που θα τα πληρώσει η ΕΕ, που επιπλέον θα πάρει από την Ουκρανία σπάνιες γαίες αξίας 500δις, ενώ η ΕΕ δεν θα πάρει τίποτα, αλλά θα συμμετάσχει στη δαπάνη ανασυγκρότησης της Ουκρανίας από εταιρείες και άλλων χωρών. Σαφώς η σχέση ΗΠΑ-ΕΕ εξελίσσεται σε λεόντειο εταιρεία με τις ΗΠΑ να τα παίρνει όλα και η ΕΕ απλά να πληρώνει, που σημαίνει ότι μαζί με το κόστος του επανεξοπλισμού της ΕΕ, ύψους ενός τρις, που το μεγαλύτερο μέρος θα διοχετευθεί στις ΗΠΑ, οι χώρες της ΕΕ θα αντιμετωπίσουν οικονομικές δυσκολίες και στασιμότητα στην οικονομική ανάπτυξη.

Η Ουκρανία “συνορεύει” με την Κύπρο

Με τη μεσολάβηση του Τραμπ υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, που κράτησε όλα τα εδαφικά κέρδη από το μεταξύ τους πρόσφατο πόλεμο. Με τον ίδιο τρόπο φαίνεται ότι δρομολογείται ο τερματισμός των εχθροπραξιών ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία που σημαίνει νομιμοποίηση του status quo των κατεχομένων εδαφών. Αυτό όμως είναι αναθεωρητισμός, που καταργεί διεθνείς συνθήκες ακόμα και τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, που ιδρύθηκε με σκοπό το τερματισμό των πολέμων.

Επίσης, αποτελεί ένα επιχείρημα υπέρ της Τουρκίας όχι μόνο για τη δικαιολόγηση της εισβολής στη Κύπρο και τη συνέχιση της κατοχής των εδαφών, αλλά και για τη δημιουργία τετελεσμένων καταστάσεων σε βάρος άλλων χωρών με τους συμμάχους μας να ενδιαφέρονται μόνο για τις εμπορικές συναλλαγές του.

Νομίζω, ότι τα πρόσφατα διδάγματα της ιστορίας πρέπει όχι μόνο να προβληματίσουν τη πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά και να εκδηλώσει έμπρακτα το προβληματισμό της.