Προσεχώς ο ρωσικός πυρηνοκίνητος υπερπύραυλος Petrel

Από το Ντουσάνμπε, ο Βλαντίμιρ Πούτιν πέταξε ένα υπονοούμενο γεμάτο νόημα: «Έχουμε στα χέρια μας ένα οπλικό σύστημα που δεν μοιάζει με τίποτα που υπάρχει στον κόσμο». Χωρίς ονόματα, χωρίς λεπτομέρειες. Απλώς μια δήλωση-γρίφος, ιδανική για να προκαλέσει σύγχυση και φόβο ταυτόχρονα.

Το μήνυμα έπιασε τόπο. Ειδικοί σε κάθε γωνιά του πλανήτη έστρεψαν το βλέμμα τους προς τον ουρανό – ή μάλλον, προς τους πάγους της Αρκτικής. Στα νησιά Νόβαγια Ζεμλιά, εκεί όπου η Ρωσία πειραματίζεται εδώ και χρόνια με τα πιο ριψοκίνδυνα τεχνολογικά της πονταρίσματα, δορυφόροι εντόπισαν έντονη κινητικότητα. Κοντέινερ, γερανοί, κινητοί σταθμοί. Το σκηνικό στήνεται ξανά στο πεδίο δοκιμών Πάνκοβο.

Στο επίκεντρο των εικασιών: ο Burevestnik, γνωστός και ως Petrel — ένας πύραυλος που δεν πετάει απλώς· σέρνει μαζί του ολόκληρη την ιδέα του πυρηνικού μέλλοντος. Δεν χρησιμοποιεί καύσιμα. Δεν έχει όρια. Τον κινεί ένας μικρός πυρηνικός αντιδραστήρας, που του επιτρέπει – θεωρητικά τουλάχιστον – να πετάει για όσο χρειαστεί, σε ύψος χαμηλό και με εμβέλεια αχαρτογράφητη.

Το ιπτάμενο Τσέρνομπιλ της Ρωσίας

Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «ιπτάμενο Τσερνόμπιλ» — όχι άδικα. Το 2019, μια αποτυχημένη δοκιμή κατέληξε σε έκρηξη, σκοτώνοντας πέντε επιστήμονες και προκαλώντας ραδιενεργή μόλυνση στη Λευκή Θάλασσα. Ένα όπλο που υπόσχεται αθανασία στον αέρα, αλλά άφησε πίσω του μόνο θάνατο και αμφιβολίες.

Για χρόνια, το πρότζεκτ έμοιαζε ξεχασμένο. Ίσως εγκαταλείφθηκε, ίσως απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Και τώρα, το 2025, φαίνεται να επιστρέφει. Οι δορυφόροι εντόπισαν εκ νέου κινήσεις, ενώ ο Πούτιν ρίχνει σκιές και μισόλογα που πολλαπλασιάζουν τα ερωτηματικά.

Δοκιμάστηκε πραγματικά; Πέτυχε; Ή μήπως όλη αυτή η ανακίνηση είναι απλώς μία επίδειξη δύναμης, με φόντο έναν κόσμο που όλο και περισσότερο λειτουργεί με όρους ψυχολογικού πολέμου;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Petrel δεν είναι πια απλώς μια φήμη. Είναι ένα σύμβολο – της ρωσικής αποφασιστικότητας, της αδιαφάνειας, και μιας νέας εποχής εξοπλιστικών ισορροπιών που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Και όσο πετάει — ή απλώς αφήνεται να πιστεύουμε ότι πετάει — οι ισορροπίες αλλάζουν. Όχι απαραίτητα στον ουρανό. Σίγουρα όμως, στα στρατηγικά επιτελεία της Δύσης.