Η Ελλάς ολοταχώς στα βράχια

Πολλές χώρες συγκεντρώνουν με κάθε τρόπο χρυσό κι αυτό είναι μία ένδειξη ότι αναμένουν αποσταθεροποίηση του συστήματος και ακραίες καταστάσεις, μην αποκλείοντας κι έναν “ΜΕΓΑΛΟ” πόλεμο. Φαίνεται άλλωστε από τη ρητορική, αλλά και από τους συστημικούς μεγάλους σε αριθμό εξοπλισμούς, ότι στη Δύση έχει κυριαρχήσει το “πολεμικό κλίμα”, λόγω κυρίως της ανασφάλειας και των αδιεξόδων από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν.

Στη χώρα μας, για τους γνωστούς λόγους, το πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι περνάει μία από τις χειρότερες κρίσεις του κι αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για θωράκιση της πατρίδας αλλά κυρίως της κοινωνίας. Φυσικά όπως είναι τα πράγματα πρέπει να επιδιωχθεί η σταθερότητα. Φυσικά δεν πρέπει να μπούμε σε περιπέτειες ακυβερνησίας ή αναταράξεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να διατηρηθεί ένα καθεστώς που ευθύνεται τα μέγιστα για την απαξίωση της πολιτικής, για την έλλειψη αξιοπιστίας, για την καταπάτηση των θεσμών και της δικαιοσύνης, για την αναξιοκρατία, τα σκάνδαλα, την αποθέωση της πελατοκρατείας και την κατασπατάληση των εγχώριων και των ευρωπαϊκών πόρων.

Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή όσο πιο νωρίς γίνεται, πριν καταστεί μη διαχειρίσιμη η κατάσταση. Η πολιτική αλλαγή βέβαια δεν πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος με λαϊκισμούς, ακρότητες, βίαιες αντιδράσεις και νέα αδιέξοδα.

Η πολιτική αλλαγή θα πρέπει να έχει ξεκάθαρο προοδευτικό πρόσημο, που θα μοχθήσει με σχέδιο και πρόγραμμα για την ανάταξη της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό, εργασιακό, δημογραφικό. Με επανασχεδιασμό του συστήματος περίθαλψης και φυσικά με ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Στα εξωτερικά- εθνικά θέματα η στασιμότητα και η διαρκής υποχωρητικότητα δεν είναι εύκολο να αντιστραφούν, για αυτό απαιτείται νέα στρατηγική και νέες συμμαχίες που θα αμβλύνουν τις αρνητικές συνέπειες των λανθασμένων επιλογών.

Προοδευτική εναλλακτική για πολιτική αλλαγή

Σε αυτό το πλαίσιο οι θιασώτες του “δημοκρατικού καπιταλισμού” (που δεν είναι και ξεκάθαρο πόσο και πως τον εννοούν), θολώνουν περαιτέρω το στίγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί, απέναντι στη λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου κάθε είδους και παραλλαγής (ακόμα και με το περιτύλιγμα της συντηρητικής σοσιαλδημοκρατίας).

Το ζητούμενο για την κοινωνία σήμερα, είναι η αναζήτηση μίας εναλλακτικής πρότασης στις ρίζες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της δημοκρατικής αριστεράς κι όχι μία παραλλαγή του ισχύοντος μοντέλου που έφερε ακόμα και αυτή τη Γαλλία σε αδιέξοδο (οικονομικό και κοινωνικό). Μιας πρότασης που θα πιστεύει και θα εφαρμόσει στην πράξη τη συμμετοχική δημοκρατία, την αποκέντρωση, την κοινωνική και εργασιακή ειρήνη, την προστασία του περιβάλλοντος, τα εθνικά συμφέροντα και δίκαια και την πατριωτική οικονομία.

Η ευθύνη σε όσους πιστεύουν στην προοδευτική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας είναι μεγάλη και αυτή πρέπει με κάθε θυσία, αλλά και με αλήθεια, εντιμότητα, φερεγγυότητα, αξιοπιστία και ανάλογες συναινέσεις να υποστηριχθεί.